Vikan - 27.06.1968, Page 10

HVERNIG EIGA...
1. Hvaða eiginleika munduð þið meta mest hjá
a) eiginmanni, unnusta og heimilisföður?
b) hjá karmönnum, sem þið stofnið ekki til nán-
ari tengsla við, t.d. á vinnustað, félögum til
að skemmta ykkur með o.s.frv.?
c) Hvaða eiginleika munduð þið sízt sætta ykkur
við 1 báðum flokkum?
2. Eftir hverju takið þið fyrst 1 fari karlmanna,
sem þið hittið, t.d. útliti, fasi, framkomu eða
klæðaburði og snyrtingu, og hvað af því finnst
ykkur aðlaðandi og hvað fráhindrandi?
3. Takið fram ýmislegt annað að vild, sem ekki
verður flokkað undir spurningarnar hér að fram-
an, eitthvað, sem lýsir því, hvernig ykur finnst
að karlmenn ættu helzt eða sízt að vera.
FRK. KRISTÍN SIGURÐSSON
NÝSTÚDENT
1. a. Þó að ég sé samkvæmt statistiskum út-
reikningum á góðri leið með að pipra, verð
ég að viðurkenna, að ég hef ekki enn gert
mér neinar gyllivonir um einhvern ákveðinn
draumaprins, sem ekur í hlaðið á hvítum Must-
ang, og þrífur mig með sér í sæluheim potta og
þvotta. En við nónari umhugsun vildi ég þó
hvorki prins né skikkjuklæddan arabahöfðingja
eða Olympiumeistara í kúluvarpi. Þó mó segja
að smekkur minn sé nokkuð reikandi, allt fró
bláeygum kvikmyndaleikurum til skapvondra
kennara.
Helzt vildi ég líklega, að minn maður hefði
fleiri en einn galla í samræmi við sjálfa mig. Og
æsandi ósamkomulag gæti svo prýtt upp ó heim-
ilislífið, svo framarlega sem það kæmi ekki nið-
ur ó húsgögnunum. — Hugmyndin um rólega
fyrirmyndareiginmanninn vekur hjá mér ugg —
því að fyrirmyndareiginmaður hlýtur að krefjast
fyrirmyndareiginkonu — hugtak sem mig bein-
línis hryllir við. Myndin af slíku fyrirmyndar-
heimili, þar sem fyrirmyndareiginkonan bfður
við gluggann með rjúkandi potta og lagt borð
eftir fyrirmyndareiginmanninum, sem kemur á
nákvæmlega sama tíma og hann hefur komið
síðastliðin tíu ár og finnur röð af hreinþvegnum
börnum við dyrnar er alveg andstæð eðli mínu.
Ég get ímyndað mér, að ef einhver maður á
einhvern tíma eftir að villast með mér inn um
kirkjudyr, muni hann horast tilfinnanlega fyrstu
mánuði hjúskaparins, þangað til hann lærir
sjálfur að ráða bót á því. Sem sagt — nr. 1.
Vanafast heimilisföðurefni er ekki æskilegt.
Hins vegar væri æskilegt, að hann hefði nokk-
urn veginn sama tónlistarsmekk og ég, hafi
ekki yndi af stærðfræði né efnafræði né hvers
kyns grasafræði, sé ekki ofstækisfullur fþrótta-
maður (sportidjót) né sökkvi sér of djúpt niður
í hvers kyns kerfisbundnar fræðiiðkanir.
Hann þarf ekki endilega að álíta mig eina
kvenmanninn í heimi, en samt þætti mér betra,
að áhugi hans á pilsum væri ekki svo mikill að
hann leiði hann í gönur.
En hver veit nema allar þessar skoðanir
mínar brenni upp í eyðandi eldi ástarinnar?
Félagar í daglegu lífi og leikjurri eru margir
og ólíkir. Finnst mér ekki hægt að leggja neinn
ákveðinn mælikvarða á þá. Sumir vekja hjá
manni virðingu og aðrir espa mann upp f að
taka þátt í ævintýrum, stundum hvort tveggja.
2. Á þeirri Ijósmynd, sem tekin er af karl-
manni er hann birtist, eru eftirtalin atriði tek-
in til athugunar:
Ef hann kemur gangandi — gengur hann þá
beinn og léttilega eða kemur hann siglandi
eins og kæna á stórsjó? Við því er auðvitað ekki
hægt að búast, að allir karlmenn hafi göngu-
lag frjálsíþróttakappa — en sæmilega hraustir
menn ættu þó að geta lyft fótunum aðeins frá
jörðinni. — Ergo — slangrandi karlmenn eru á
svörtum lista.
Er nær dregur er þrennt, sem aðallega er
tekið til athugunar — buxnabrot, skór og negl-
ur. Illa pressaðar buxur, óburstaðir skór og van-
hirtar neglur eru illa þokkuð fyrirbæri, nema
maðurinn geti með sjörmum sínum hylmað al-
veg yfir þau, sem líka á sér stað. Klæðaburður
gegnir yfirleitt ekki miklu hlutverki í áhrifum
karlmanna á mig, þó að glæsileiki veki auðvitað
verðskuldaða aðdáun. En máltækið „Fötin skapa
manninn" er ekki í mínu orðasafni, nema í sam-
bandi við Cary Grant og aðra gosa.
Þá er komið að frekari einkennum manns-
ins, svo sem augna- og háralit, hæð og breidd,
eyrum og svip o. s. frv. Það allt getur bæði
verið sjarmerandi og til lýta, og ekki hægt að
setja neinar ákveðnar reglur því að lútandi.
En þar sem það eru ekki fötin, sem skapa
manninn og ekki útlitið — hlýtur það að vera
eitthvað annað. Jú, augun og það sem bak við
þau liggur, góðir og slæmir eiginleikar, venj-
ur og háttalag. Allt þetta skapar manninn, og
það er það sem vert er að veita athygli.
FRÚ BRYNDÍS SCHRAM
LEIKKONA
1. a. Hjá unnustanum: lífsfjörið — hæfileik-
ann til að hrífast og hrífa aðra; hjá eiginmann-
inum: hæfileikann til að viðhalda æskufjörinu,-
hjá heimilisföðurnum: hæfileikann til að endur-
nýjast — læra af börnunum.
b. Á vinnustað: afskiptaleysi; á skemmtistað
(þarf það endilega að þýða „utan heimilis"?):
Hvað er þar betur viðeigandi en hæfileikinn til
að skemmta öðrum og vera skemmt? Húmor —■
og þá á ég ekki við háværa brandarasmíð, held-
ur það sem Englendingar kalla „wit" — frum-
leika, hugkvæmni, orðheppni, hnyttni — þetta,
sem gæðir manninn lífsstfl.
Hafið þið annars tekið eftir því, að þeir einir,
sem innst inni eru djúpir alvörumenn búa yfir
ósviknum lífshúmor í þessum skilningi? Brand-
arakallar og gleiðgosar eru venjulega gersneydd-
ir slíku.
c. Vífni: of iitla hjá þeim fyrrnefndu, of
stríða hjá þeim síðarnefndu.
2. Það fyrsta, sem ég tek eftir? — Hvort eftir
mér er tekið? — Aðlaðandi: Maður sem er við
fyrsta augnatillit eins og opin bók fyrir hvern
sem er — er lítið spennandi. Hið óræða og þver-
sagnarkennda er krydd iífsins. Mér finnst ég
ósjálfrátt laðast að mönnum, sem eru feimnir —
en samt hrokafullir; fámálir — en málsnjallir;
vitmótsþýðir — en myndugir; augum, sem lýsa
af viðkvæmni — en leyna hörku; höndum, sem
búa yfir listfengi, næmni — án þess að vitna
um hégóma eigandans: Stríðsmaður og skáld —
í þessari röð — that's my man. Snyrting og
klæðaburður skiptir slíkan mann engu máli.
Fráhrindandi? Masgefinn karlmaður er mikið
mæðugrey.
3. Hvernig karlmenn ættu helzt að vera? Ef
ég vissi það, hefði ég lítinn áhuga á tegund-
inni. Sízt? — Kvennabósar — þið þekkið mann-
gerðina — sléttfeitir, heimskir, sjálfumglaðir og
— elskir — eru einhverjir óyndislegustu menn,
er orðið hafa á vegi mínum; kannski vegna þess
hve mjög þeir draga dám af því, sem oftast er
þeirra eina áhugamál: kvenfólki.
FRÚ HANNA KRISTJÓNSD.
rithöfundur
1. a. Ég mundi segja ég legði einna mest
upp úr því, að hann væri nærgætinn, hugsunar-
samur, heldur geðgóður, röggsamur, án þess að
vera ráðríkur (hef nóg af því sjálf), reglusamur,
hjálpfús. Einnig að hann gæti hlaupið undir
bagga við heimilisstörf, ef mikið lægi við, en
skipti sér annars ekki af húshaldinu. Og siðast
en ekki sízt kímnigáfu.
b. Að mestu hina sömu. Þar mundi ég leggja
einna mesta áherzlu á geðgæzku og kimnigáfu.
c. Óreglusemi, ruddaskap, ókurteisi.
2. í útliti: eyrum og tönnum.
Klæðaburði: vasaklútnum (ef nokkur er).
Snyrtingu: of miklu brilljantíni.
Fráhrindandi í meira lagi: of mikið brilljan-
tín. Hattar.
Aðlaðandi: fallegt hár og heilar tennur.
3. Tel að flest sem í slíkri könnun er beðið
um komi fram í fyrri svörum.
FRK. BRYNJA BENEDIKTSD.
LEIKKONA
1. a. Ég vil tína fyrst til glaðlyndi, bjartsýni og
heiðarleika. Geðvonzka er óþolandi, en gáið að,
skapvonzku má ekki rugla saman við skaphita.
Geðstirðir fýlupokar geyma sjaldnast heitar til-
10 VIKAN 25-tbl