Vikan - 27.06.1968, Síða 16

Frank Devery, daglegum rit-
stjóra Newsview Magazine, kom
aldrei á óvart þótt hann frétti
frá Peter, frá einhverjum öðrum
stað en í íbúð hans í Grammercy
Park. Peter hafði mjög frjálsar
hendur í starfi.
— Hvernig lízt þér á, að fá
grein um golfkeppni og atvinnu-
menn í golfi? spurði Peter Dev-
ery úr símaklefanum í anddyri
Delafield ráðhússins.
— Hvar ertu?
— Delafield, Connecticut.
—- Ah! sagði Devery.
— Hvað meinarðu með ah?
— Segðu mér hvað það getur
verið skemmtilegt, sagði Devery.
— Golfið er í tízku núna, sagði
Peter. — Einstakir atvinnumenn
geta unnið sér inn yfir hundrað
þúsund dollara á ári í verðlaun,
og guð má vita hvað mikið þar
fyrir utan í auglýsingavitnanir og
annað af því tagi. Þar að auki er
þetta mikið í sjónvarpinu.
— Drottinn minn, sagði Dev-
ery þurrlega.
— Hefurðu ekki áhuga?
—• Áhuga að því marki, að
íþróttaritstjórinn Charley Reyn-
olds er í Delafield núna, til að
fylgjast sérstaklega með þessu
móti. Hvenær ætlarðu að segja
mér frá þessu nauðgunarmáli?
spurði Devery.
Peter dró djúpt andann: —
Lastu það?
-—• Já, ég las um það, svaraði
Devery. -— Sérstaklega þetta um
mennina sem hlógu, þegar þeir
yfirgáfu stúlkuna hálf meðvit-
undarlausa í skóginum. Það
minnti mig á þig, Peter.
■—• Við skulum byrja upp á
nýtt, sagði Peter, ofurlítið sauð-
arlegur.
— Sjáðu nú til, ég veit að þú
getur ekki fremur látið þetta
eiga sig, en hætt að draga and-
ann. Gerðu það sem þér sýnist.
Hvar heldurðu til?
— Eg hef ekki fundið mér
stað ennþá. f Delafield er allt
krökkt af golfleikurum, blaða-
mönnum, áhugamönnum og ég
veit ekki hverju.
■— Leitaðu Reynolds uppi,
hann er snjall i þessum málum,
segðu honum að hringja í mig.
Eg skal gera blaðadeildinni á
staðnum viðvart um þig. í leið-
inni væri kannske hugsanlegt að
gera einhverja grein um Sam
gamla Delefield. Hann er sá síð-
asti af þessum gamaldags
gúmmímillum.
— Hefurðu áhuga fyrir því?
— Eg hef áhuga fyrir að þú
finnir þessar tvær hlæjandi
hýenur, Peter, og gangir frá þeim
að fullu og öllu. Þá geturðu
kannske orðið heill á ný og snú-
ið þér að því óskiptur að verða
bezti blaðamaður í Ameríku ....
Charley Reynolds át of mik-
ið, drakk of mikið og skrifaði
um íþróttir, eins og ritvélin hans
væri gegnsósa af edikssýru. Pet-
er átti ekki erfitt með að koma
auga á þennan gríðarstóra
íþróttafréttaritara, sem lét fara
vel um sig undir skærblárri og
hvítri sólhlíf, utan við tjald
fréttamannanna við Delafield
Country Club. Charley var
vodkamaður og það mátti ganga
út frá því vísu, að í stóra, hrím-
kalda glasinu með tómatsafanum
við olnboga hans, á borðinu,
undir sólhlífinni væri vænn
skammtur af vodka.
•— Velkominn til Delafield,
sagði Charley. ■—- Seztu. Hann
benti á sólstól úr striga. — Ef
þú vilt fá eitthvað að drekka,
verðurðu að hafa fyrir því sjálf-
ur að sækja það þarna yfir í
tjaldið. Sam Delafield hefur hér
ókeypis matstofu og bar handa
þeim, sem hér leggja hönd á
plóginn. Hann heldur að það
geti komið okkur til þess, að
segja eitthvað fallegra um allt
tilstandið,
Peter settist, honum fannst
Sam gamii Delafield geta verið
ágætlega ánægður með ýmislegt
hér. Þetta klúbbhús var byggt í
nýlendustíl með breiðri, hellu-
lagðri verönd og úrvals arkítekt-
úr. Golfbrautin, sem lá út frá
húsinu var nýstárleg og græn,
þrátt fyrir ágústnepjuna. Millj-
ón dollara vökvunarkerfi, sagði
Charley. Rauð flögg með hvítum
númerum og hvít flögg með
rauðum númerum, voru hér og
þar um teigana. Fólkið var vel
til haft og ríkmannlegt.
— Hvernig stendur á því, að
þú ert kominn hingað? spurði
Charley.
Peter sagði honum frá því.
Svört sólgleraugun hvíldu stöð-
ugt á honum meðan hann sagði
frá.
— Frank sagði, að þú kynnir
að vera mér hjálplegur við að
finna samastað, sagði hann að
iokum.
— E'g held til þarna yfirfrá,
sagði Charley og benti á skeifu-
laga mótelið á hæð skammt frá.
— Þar er tvíbreitt rúm. Eg hafði
hugsað mér, að einhver af þess-
um fallega máluðu píum hér í
grenndinni bældu annan helm-
inginn í því fleti, en í greiða-
skyni við vin....
— Eg hef enga löngun til að
standa í vegi fyrir skemmtunum
þínum, Charley.
— Þetta var brandari, dreng-
ur, brosið var ofurlítið beizk-
legt. — Heldurðu að þessir hlæj-
andi vinir þínir geti verið ein-
hvers staðar í þessum hópi?
— Það er líklegt, sagði Peter
og hleypti í brúnirnar. — Slíkir
fuglar fylgja fjölmennum sam-
komum og tilstandi.
— Golfkeppni er ekki sama og
nautaat, samt eru hér vín og víf.
Og ef þú veizt hvernig þú átt að
snúa þér, geturðu komið hér í
fyrirmyndar spilamennsku.
— Hvernig er efnisskráin?
— í dag eru eingöngu áhuga-
menn. Sam gamli Delafield var
rétt í þessu að hefja keppnina,
og lék við einn af þeim stóru,
Hann hefur einstaka ánægju af
því. Gamli maðurinn er sextíu
og átta ára að aldri, en hann tók
sjöutíu og átta á kúluna í morg-
un. Á morgun færist alvara í
leikinn, þá hefst hin raunveru-
lega keppni, á sunnudaginn get-
urðu æpt á hjálp hér, án þess að
nokkur heyri til þín. Þá hefur
heimferðin mikla farið fram.
— Frank heldur, að það geti
verið efni í Sam gamla Delafi-
eld.
— Efni! hreytti Charley upp
úr sér. — Hann hefur brotizt úr
algjörri fátækt og komið sér upp
svimandi auðæfum. Ojú, hann
byrjaði svosem með eina eða
tvær milljónir dollara, en það er
skínandi fátækt móti því, sem
hann á í handraðanum núna.
Hve mörg mannslíf það hefur
kostað, get ég ekki sagt þér.
— Er hann stór froskur í lít-
illi tjörn?
— Vertu ekki að reyna að
vera fyndinn, sagði Charley.
Delafield er lítill punktur á
kortinu —• verksmiðja með inn-
an við þúsund verkamönnum, en
Sam Delafield — ja, þú skalt að-
eins reyna að hvísla nafn hans í
göngum þinghússins, og horfa á
hvernig eyrun sperrast allt í
kringum þig. Nafnið Samuel er
stafað K-O-N-U-N-G-U-R. Og
meðal annarra orða, hann er
þarna yfirfrá með þessari dökk-
hærðu píu að tala við Bill Pow-
ers aðstoðar golfleikara hér í
Delafield. Að þessu sinni mun
hann þó keppa fyrir sjálfan sig.
Stúlkan var dökk á brún og
brá og glitrandi. Hún hefði vak-
ið óskipta athygli hvar sem var.
Hún var ósegjanlega æsandi
kvenleg. Dýr, en fáanleg, hugs-
aði Peter.
Sam Delafield var á sinn hátt
jafn athyglisverður. Hann var
ekki hávaxinn, en hann bar það
með sér, að hann byggi yfir
óskaplegu viljaþreki, Hann var
með sveran háls og breiðar,
sterklegar axlir. Hann var sköll-
óttur og útitekinn á skallanum,
með vel snyrtan, gráan hárkraga
í kring. Hann minnti Peter á
myndir af Picasso, þegar hann
var á aldri Sam Delafields. Lífs-
þrótturinn uppmálaður. Hann
hélt fast utan um stúlkuna.
— Hver er stúlkan? spurði
Peter. Hann var þurr í munnin-
um.
— Sandra Delafield, tengda-
dóttir Sams gamla, svaraði Char-
Á jörðinni framan við húsið, með um það bil
fimmtán metra millibili, lágu tveir menn.
Rynsla Peters úr Kóreustyrjöldinni gerði það
að verkum ,að hann þurfti ekki að fara nær.
FRAMHALDSSAGAN
EFTIIJBDSON PHIUPS - 2 HLITI
TEIKNING BALTASAR
16 VIKAN 25-