Vikan - 27.06.1968, Blaðsíða 34

hafði reynt að fullvissa sjálfa
sig um að þetta yrði allt í lagi,
þegar þau væru gift. En var það
nú alveg víst?
Menn eins og Roger breytast
ekki. Hann var framgjarn og
ákveðinn í að láta einskis ófreist-
að. Hún var auðvitað ánægð með
það, en henni fannst að hann
ætti að geta fórnað meira af
tíma sínum með henni.
Það var ósköp leiðinlegt að
hitta hann aldrei, nema ef hann
haí'ði tíma tii að boi'ða með
henni, og þá var hann alltaf með
augun á klukkunni, Henni fannst
það ekki koma heim og saman
við fullyrðingar hans um það
hve heitt hann elskaði hana.
Foreldrar hennar voru á fót-
um þegar hún kom inn. Þau voru
að horfa á sjónvarp.
—- Hvernig var samkvæmið,
vina mín? spurði frú Craig.
Jo kreisti fram bros. — Það
var ljómandi, mamma.
Þegar frú Craig hafði gengið
fram til að búa til te, slökkti
pabbi hennar á sjónvarpinu og
sneri sér að henni. •
Hvað er að þér, Jo? Mér
finnst þú nokkuð dauf í bragði.
Fylgdi Roger þér ekki heim?
— Nei, svaraði hún, og settist
við hliðina á föður sínum í sóf-
ann. —■ Hann gat ekki komið,
hann þurfti að hitta einhvern
viðskiptavin.
Craig barði úr pípunni sinni.
— Er allt eins og það á að vera?
Ég meina milli þín og Rogers?
— Auðvitað, pabbi, hvers-
vegna spyrðu?
— Þú lítur ekki út fyrir að
vera eins hamingjusöm eins og
ég bjóst við. Það þýðir ekkert
fyrir þig að neita því. Þú veizt
að við móðir þín eigum enga
heitari ósk en að sjá þig ham-
ingjusama. Við komum til með
að sakna þín mikið. Það er auð-
vitað leiðinlegt fyrir okkur að
eiknabarnið skuli fara svona
langt í burtu. En þetta er þitt
líf, og við megum ekki vera
eigingjörn.
Jo hrukkaði ennið. — Fara
langt í burtu? Hvað ertu eigin-
lega að tala um, pabbi? Við ætl-
um að búa í íbúðinni hans Rog-
ers, og hún er skammt héðan.
Faðir hennar leit á hana, — En
þið verðið ekki lengi í henni. Ég
á við, það verður ekki svo langt
þangað til þið flytjið til Rodes-
iu.
— Rodesiu? endurtók Jo.
— Já, Clifford, vinnufélagi
Rogers sagði okkur það. Ég neita
því ekki að þetta kom mér á
óvart. En þið hafið kannski ein-
hverja ástæðu til að halda því
leyndu.
— Halda hverju leyndu,
pabbi?
Að Roger hefur fengið
þessa góðu stöðu. Craig var
vandræðalegur á svipinn.
Þetta getur ekki komið þér á
óvart, vina mín? Roger hlýtur

UaríiMÍarhiitÍir
INNi
ÚTÍ
BÍLSKÚRS
SVALA
HURÐIR
ýhhí- & 'Utikutiir h
□ . VILHJÁLMBSDN
RÁNARGÖTU 17. SÍMI 19669
röddin. — Jo, ástin mín, ég ætl-
aði bara að segja þér það einu
sinni ennþá að ég elska þig, og
ég óska að við getum gift okkur
mjög bráðlega.
- Ó, Terry, hún hló og grét á
víxl. — Þú kemur þá til kirkj-
unnar?
- Þú ættir að reyna að aftra
mér frá því, ástin mín!
☆
Hláturinn
Framhald af bls. 17
V
að hafa sagt þér þetta. Hann vill
flýta brúðkaupinu vegna þess að
þeir vilja aðeins kvæntan mann
í stöðuna.
Jo sat grafkyrr og hjartað
hamaðist í brjósti hennar. Hún
hafði haldið að óþolinmæði Rog-
ers stafaði af því að hann elsk-
aði hana svona heitt, að þess
vegna vildi hann flýta brúð-
kaupinu. En svo var það aðeins
vegna stöðunnar, sem svona mik-
ið lá við. Hann varð sem sagt að
fá eiginkonu í hvelli, það skipti
sjálfsagt ekki miklu máli hver
hún var. Hún sá þetta allt í
einu í hnotskurn. Þetta upplýsti
allt í einu alla hegðun hans.
Það var svo sem ekkert und-
arlegt að hann hafði ekki sagt
benni frá þessari stöðu í Rodes-
iu! Hann hefur eflaust verið
hræddur um að hún yrði ekki
hrifin af því. En eftir að þau
væru gift, átti hún engra kosta
völ.
Hún sá nú hver asni hún hafði
verið að vera ekki fyrir löngu
búin að sjá þetta allt.
Hún fann að faðir hennar
lagði handlegginn um axlir
hennar,
— Já, Roger hefur þá ekki
sagt þér þetta. Hann hefur vit-
að það lengi. Ég skil ekki í því
að hann skyldi halda svona
mikilvægu atriði leyndu fyrir
þér.
- Roger er þannig, sagði hún,
lágróma.
Hún kyssti föður sinn á kinn-
ina, svo stökk hún á fætur og
hljóp fram að dyrunum.
_______________________________y
í þetta sinn valdi hún ekki
skakkt númer.
Þegar rödd svaraði í símann,
sagði hún:
— Mig var rétt núna að
dreyma dagdraum. Ég fer ekki
til kirkjunnar eftir þrjar vikur,
ég giftist ekki Roger. Ég er
glaðvakandi, Terry. Ó, elsku
Terry, litla húsið er ennþá autt
og bíður þess að einhver komi
til að búa í því.
Hún heyrði að hann stóð á
öndinni, og svo sagði hann:
Ertu alveg viss um þetta,
Jo?
Ég hef aldrei á ævinni ver-
ið eins viss um nokkurn hlut.
Ég elska ekki Roger, og hann
elskar mig örugglega ekki.
- - Ég kem til þín á morgun,
Jo, sagði hann. — Og, ástin mín,
mupdu það bara að ég elska þig,
og það hef ég alltaf gert. Það
getur verið að það sé einhver
ástæða fyrir því að húsið stend-
ur autt, ef til vill hefur það
ætlað að segja okkur eitthvað.
Ó, Terry, hvíslaði hún, —
ég er svo hamingjusöm, svo ó-
endanlega hamingjusöm!
Tunglið lýsti upp garðinn við
nágrannahúsið, og Jo brosti með
sjálfri sér, þegar hún stóð við
gluggann. Hún tók trúlofunar-
hringinn af sér og lagði hann á
kommóðuna.
Hún fór að hugsa um að mar-
tröðin hafði orðið til að vekja
hana.
Síminn hringdi, og hún gekk
að náttboröinu og tók hann upp.
— Ég valdi rétt númer, sagði

LITAVER
Pilkington’s postulín veggflísar
Stærðir: 7Vi cm x 15 cm og 11 cm x 11 cm.
GRENSÁSVfGI 22-24
»30280-32262
Barrystaines linoleum
parket gólflísar
Stærðir: 10 cm x 90 cm og 23 cm x 23 cm.
GOTT VERÐ
síðarnefnda manns, ef vera
mætti, að hann ætti sér einhverr-
ar björgunar von. Svo var ekki.
Höglin úr byssunni hlutu að hafa
gsrt hjartað í hcnum að kássa.
Hann gekk í víðum boga í
áttina að byssunni. Hann ætlaði
ekki að spora grasflötina. Á
skefti byssunnar var lílil plata
með upphafsstöfunum M. L.
Það var óeðlilega hljótt hér í
skóginum. í miklum fjarska
heyrði hann vörubíl fara fram-
hjá úti á þjóðveginum. Hann leit
á húsið og vætti þurrar varirn-
ar. Svo kallaði hann:
Ungfrú Landers! Það er
Peter Styles!
Það heyrðist ekkert svar, eng-
in hreyfing neins staðar. Peter
gekk að aðaldyrunum, opnaði
bæi- og sté inn, Húsið var svalt,
fyrir vesturgluggunum, sem
kvöldsólin skein inn um voru
sóltjöld. Það sem hjá venjulegu
fólki hefði verið setustofa, hafði
Mary Landers gert að vinnuher-
bergi. Málaratrönur, ferhyrnt
vinnuborð, útbiað í málningu,
burstum og litaspjaldi, tveir
bakháir eldhússtólar og sóffi upp
við annan vegginn, voru öll þau
húsgögn, sem hér voru.. Með-
fram suðurvegg herbergisins var
um tylft af málverkum.
Hann kallaði einu sinni enn:
Ungfrú Landers!
Svo gekk hann hratt í gegnum
húsið, eldhúsið, ónotað gestaher-
bergi, snyrtilegt baðherbergi,
mjög sæmilegt svefnherbergi.
Þegar hann sneri sér við, til
að ganga út úr svefnherberginu,
brá honum heldur en ekki í brún.
Macklyn lögregluforingi stóð
þegjandi í dyrunum með skamm-
byssuna brugðna.
Hvað gerðist? Heyrðuð þér
þá hlæja? spurði Macklyn með
harðri, kuldalegri röddu.
Peter yppti öxlum:
Ég veit ekki meira um
þetta en þér, sagði hann. — Ég
kom hingað fyrir minna en tíu
mínútum, á fyrirfram ákveðið
stefnumót við ungfrú Landers.
Ég fann þá — hann rykkti höfð-
inu í áttina til aðaldyranna, —
rétt eins og þeir eru núna.
Macklyn renndi byssunni aft-
ur í hulstrið. — Út, sagði hann
og vék til hliðar, svo Peter kæm-
ist framhjá honum.
34 VIKAN 25 tbl-