Vikan - 27.12.1968, Blaðsíða 43

Þær virtust báðar vera búnar að gleyma fyrri fjandskap, og voru
aðeins ósköp klaufalegar.
— Hann er mjög veikburða, sagði Fleur. — Fáið yðúr sæti, með-
an ég fer inn og undirbý komu yðar.
Hún gekk inn í herbergið og lokaði vandlega dyrunum á eftir sér.
— Francis, það er kona hér frammi, sem gjarnan vill finna þig.
Þú skilur líklega hver það er?
Francis opnaði augun, sem voru undarlega skær. — Ef ég var
ekki nógu góður handa henni áður, þá er ég það sannarlega ekki
núna. Segðu henni að ég ætli ekki að fremja fleiri heimskupör. . . .
Hann talaði hægt en skýrt. —- Þakkaðu henni samt fyrir komuna.
Fleur var gráti næst. Hún fór fram og sagði:
-— Hann þakkar yður fyrir komuna, en hann vill ekki tala við
yður. "Ég bið yður að afsaka að ég skyldi ómaka yður til einskis.
— Nær hann sér eftir þetta? sagði Marjorie, og það var ekki laust
við að varir hennar titruðu.
— Ég . . . já, það held ég. Hann sagðist ekki ætla að fremja fleiri
heimskupör. ... Já, það voru hans eigin orð.
Marjorie var búin að opna dyrnar fram á ganginn, en sneri sér
svo við. — Eigum við ekki að semja frið? sagði hún.
Nei, sagði Fleur, og eitt. andartak varð dauðaþögn. En svo rak
Marjorie upp snöggan hlátur og fór.
Bella Magussie var af amerískum uppruna, en ákaflega skemmti-
leg og örugg húsmóðir í samkvæmum sem hún hélt á glæsilegu
heimili sínu. Það kom fyrir að fólk skemmti sér í laumi á kostnað
þessarar sérvitru, auðugu ekkju, en enginn sem var boðinn í sam-
kvæmi hennar lét hjá líða að sækja þau. Það var öruggt að þar var
hægt að hitta frægt fólk og kynnast sérkennilegum persónuleikum.
Aðalaðdráttaraflið í fyrsta kvöldboðinu hjá henni, árið 1925, var
hinn frægi, ítalski fiðluleikari Luigi Sporza. En fyrir utan hann var
fullt af listamönnum, vísindamönnum, lögfræðingum og rithöfund-
um. Yfirleitt var þar samankomið það fólk sem helzt var í fréttun-
um meðal hástéttarinnar og fegurstu og glæsilegustu konur sam-
kvæmislífsins.
Þegar Michael var á leiðinni upp stigann, sem lá að stóra sam-
kvæmissalnum, var hann hálfórólegur, hræddur við það hvað kvöld-
ið bæri í skauti sínu. Daginn áður hafði verið kveðinn upp dómur
í meiðyrðamáli Marjorie Ferrar gegn Fleur, eftir mikinn málarekst-
ur. Þótt Fleur hefði sigrað var það greinilegt að almennt voru sam-
eiginlegir kunningjar beggja frekar á bandi Marjorie.
Frá því að dómurinn var kveðinn upp hafði Michael gert allt sem
í hans valdi stóð til að leyna áhyggjum sínum. Honum var það ekki
ljóst hversvegna Fleur hafði lagt svo mikið upp úr því að fara í
þetta samkvæmi, hvort það var til þess að komast að því hvar hún
stæði, eða hvort það var eingöngu venjuleg skemmtanafíkn hennar.
Yndislegt andlit hennar ljómaði af ánægju, hún heilsaði brosandi
til beggja hliða, þegar hún smeygði sér í gegnum gestaþvöguna. f
þrengslunum hafði Michael orðið nokkuð aftur úr, og nam snöggv-
ast staðar til að tala við einn samherja sinn í stjórnmálunum. Skyndi-
lega þagnaði kunningi hans og sagði: Þarna kemur mótstöðumað-
ur ykkar frá réttarsalnum. Líttu á hana, Michael.
Marjorie Ferrar, klædd sægrænum, glæsilegum kvöldkjól, hafði
staðið hnakkakert og talað við Luigi Sporza, þagnaði í miðri setn-
ingu, gekk nokkur skref og staðnæmdist rétt hjá Fleur, og stóð þar
með ögrandi svip. — Ég verð að flýta mér til konunnar minnar,
sagði Michael og flýtti sér af stað.
Það varð dauðakyrrð í salnum. Athygli allra beindist ósjálfrátt
að þessum tveim ungu konum. Sumir kipruðu varirnar háðslega,
aðrir hvísluðu saman, forvitnin skein út úr hverju andliti.
Marjorie var brosandi, eins og þetta snerti hana alls ekki, en
Fleur hélt á blómi, sem hún sneri milli fingranna. Þetta var einvígi,
sem hófst, án undangenginnar áskorunnar, þær létu sem þær tækju
ekki hvor eftir annarri.
En allt í einu fór mannfjöldinn að þynnast kringum Fleur og þok-
aðist hægt í áttina til Marjorie. Michael lét móðan mása og Fleur
fitlaði við blómið, en Marjorie þokaðist með hirð sína yfir í annan
enda salarins.
Var þetta aðdáun og samúð með Marjorie eða andúð á Fleur og
Michael?
Michael sá að Fleur fölnaði, brosið varð stirðara og fingurnir
krepptust utan um blómið. Það var ekki hægt að misskilja svip-
brigðin á andlitunum í kringum þau. Michael gekk hratt til Fleur,
tók undir arm hennar og sagði, mjög ákveðinn:
— Nú förum við.
Það ríkti dauðaþögn í bílnum, á leiðinni heim. Michael vissi ekki
hvað hann átti að segja. Hann laumaðist til að þrýsta hönd hennar,
en fingurnir voru dofnir og kaldir í lófa hans. Og bezta samtals-
efnið, þegar illa lá á henni, Kit, litli sonur þeirra, „ellefti barón-
inn“, dugði ekki í seinni tið til að koma henni í gott skap. Fleur
3#ppas
Zoppas uppþvottavélin getur bæði staðið frítt á gólfi (hún er á
hjólum) eða verið byggð inn í eldhúsinnréttinguna.
Vélin tekur fyrir 6—8 manns með pottum og getur tekið inn á sig
annað hvort heitt eða kalt vatn.
Zoppas vélarnar eru ítalskar, framleiddar í samvinnu við banda-
rískt heimilisfyrirtæki.
Ársábyrgð. — Verð kr. 32.700. — Greiðsluskilmálar.
EINAR FARESTVEIT & CO. HF. - AÐALSTRÆTI 18 SÍMI 16995.
léði því ekki eyra, þegar hann reyndi að dreifa áhyggjum hennar.
Hann hafði aldrei séð hana eins hrífandi, eins og litlu eftir að
þau komu heim og' hún hné niður í stól. Hann settist andspænis
henni og var yfirkominn af þeirri lamandi tilfinningu að vera þess
ekki megnugur að geta rétt henni hjálparhönd. Honum var alveg
sama um þessa svokölluðu félagslegu hlið málsins, áhyggjur hans
snerust aðeins um hana sjálfa....
Allt í einu sagði hún: Það er greinilegt að þú tekur þetta ekki
nærri þér?
Ef þú gerir það, Fleur, þá þykir mér það afskaplega leiðin-
legt. En segðu mér hreinskilnislega hversvegna þú í raun og veru
hefur áhyggjur af þessu?
- Við skulum ekki ræða um það, sagði Fleur bitur. Mig lang-
ar ekki til að beina athyglinni að því sem Marjorie dróttar að mér,
að ég sé höfðingjasleikja.
— Ég veit að þú hefur yndi af því að umgangast fólk, og vilt
gjarnan að því sé vel við þig, en það er ekki það sama og að vera
höfðingjasleikja. En það er svo margt annað sem er hrífandi í fari
þínu, bætti Michael hlýlega við. — Það er eðlisgreind þín og gáf-
; ur, ást þín á Kit og það hvernig þú umberð mig.
— Ég er hrifnari af þér en þig grunar, sagði Fleur. — Ég er bara
fædd með þeim ósköpum að ég get ekki elskað aðra í einlægni. Ég
er sjálfselsk, ég elska aðeins sjálfa mig.
Hann rétti hendurnar í áttina til hennar. —- Ástin mín, þetta seg-
ir þú aðeins vegna þess að þú ert í æstu skapi í kvöld.
Fleur hallaði sér aftur á bak, svo ljósið féll yfir hvítan hálsinn
og fagurlega lagaðar axlirnar. — Ég hef engar gyllihugmyndir um
sjálfa mig, sagði hún með grátstafinn í kverkunum. — Michael,
elsku Michael, — ég bið þig, — taktu mig í burtu héðan um stund.
Kit rak skeiðina niður í grautinn sinn, og litla andlitið varð að
einni grettu þegar hann reyndi að stýra skeiðinni upp í sig. Barn-
fóstran sagði í áminningarróm: — Svona, svona, nú á iitli vinur-
inn að vera góður drengur og borða fallega, meðan mamma er á
ferðalagi.
Drengurinn skellti skeiðinni ofan í diskinn svo grauturinn skvett-
ist í allar áttir.
5i. tbi. VIKAN 43