Vikan


Vikan - 02.01.1970, Blaðsíða 42

Vikan - 02.01.1970, Blaðsíða 42
NÝTT frá rafha 56 LÍTRA OFN MEÐ LJÓSI, yfir og undirhita stýrt með hitastilli. Sérstakt gióðarsteikar element (grill). Klukka með Timer. — Heimkeyrsla og Rafha ábyrgð. BORÐHELLA MEÐ 4 HELLUM, þar af 1 með stiglausri stillingu og 2 hraðsuðuhellur. — Heimkeyrsla og Rafha ábyrgð. VEUUM fSLENZKT fSLENZKAN IÐNAÐ Þú veizt að það er afmælis- dagurinn hans Sveins í dag, svo að ég verð að fara þang- að. Nei, ég hef ekki hringt ennþá, en ég hef hugsað mér að gera það strax og ég er búinn að ganga frá þessu máli. Við getum talað um það í kvöld. Vertu sæl. Hann lagði tólið á og stundi. I rauninni hafði hann hugs- að sér að fara eftir hádegið en það sakaði ekki, þótt hann færi strax. Það var eins og Grace hefði fengið hann til þess að hafa meira að gera, en hann hafði í rauninni. Það hlaut að vera undarlegt fyrir hana að vita af þvi, að hann væri að fara að heim- sækja son sinn, — að það var svo ótalmargt i þvi sambandi, sem hún hafði ekki hugmynd um. Hún hafði aldrei spurt og hann hafði aldrei sagt lienni það. Þegar Grace kom hafði hann ákveðið að gleyma fortíðinni — að minnsta kosti vildi hann eiga hana einn. Hann lagði skjölin í um- slag og tók upp símann. Með- an hann beið eftir að svaraði strauk liann yfir kilina á lagasafninu í bókahillunni. O Þau sátu í hlýrri bifreið- inni og landslagið leið hjá. Hún talaði um nýjustu bók- ina, sem hún hafði lesið, rakti efnið og gagnrýndi há- stöfum. Hún talaði eins og vélrænt, meðan hún hugsaði: — Um hvað skyldu þau tala, þegai hún er hér? Hún er mikið yngri. Skyldi hún bjarga sér á æskunni einni saman? Skyldi hún leggja hönd sína á hönd hans á stýr- inu og brosa til hans upp í spegilinn? Hún horfði á stórar liendur hans, sem héldu um stýrið. Hún þekkti hverja línu og hverja hrukku í þeim, hún þekkti lagið á nöglunum og vissi hvar fæð- ingarblettirnir tveir voru. Hún hafði elskað þessar hendur. Þessar hendur höfðu tekið utan um hana og leik- ið um likama hennar. Nú hvíldu þær þarna á stýrinu og óku bara bifreið! Þau héldu áfram að ræða um bækur, sem þau höfðu lesið. Hún talaði um skáld- sögur, hann um endurminn- ingar frægra manna. Það er undarlegt, hugsaði hún, að sitja hér og ræða um bókmenntir. Við erum á leið- inni til sonar okkar. Hann á afmæli, en hvorugt okkar hefur ennþá nefnt hann á nafn. Hvorugt þorir að minn- ast á hann Við sitjum hér hvort í sinni skotgröfinni og höfum hókmenntirnar sem griðland á milli okkar. Þegar þau beygðu af þjóð- veginum og inn trjágöngin, urðu þau bæði alvarleg. Hann reyndi að rjúfa hina löngu þögn, um leið og liann opnaði hurðina fyrir henni. Hann sagði: — Jæja, þá erum við kom- in hingað aftur! En hún svaraði ekki. O Hún tók upp vasaklút og þurrkaði slef úr munnvikum Sveins. Gleðin yfir nýju tin- soldátunum var svo mikil, að hann slefaði. Með nokkr- um hljóðum, sem voru eins og í dýrum. gaf hann gleði sina til kynna. Þungt höfuð hans riðaði og hann fálmaði með risavöxnum höndum sínum til þess að fá soldát- ana til þess að standa. Andlit hans Ijómaði þegar hann hafði raðað þeim upp i ein- falda röð — barnslegt bros, sem hæfði svo illa stærð lians. Skyndilega fór hann að berjast með höndunum við soldátana og rak upp æðis- leg gleðióp Þessir fölsku tónar komu frá honum með erfiðismunum, óreglulega og án nokkurs innbyrðis sam- liengis. Þeir bergmáluðu i stórri stofunni. Hann teygði álkuna út i loftið, meðan hann söng og hendurnar flögruðu eins og fuglar yfir tindátunum. — Sveinn þó, sagði hún og lagaði fötin hans til þess að gera eitthvað. Hún tók um stórt höfuð hans og kyssti hann á kinn- ina. Meðan hún hélt honum, tók hún eftir því, að hendur lians flögruðu stöðugt í loft- inu, en hann veitti enga mót- spyrnu. Hún gekk að dyrunum til Henriks, sem hafði staðið þar allan tímann Þau stóðu þög- ul um stund og hlustuðu á söng fávitans Þau sneru sér samtímis við og fóru. Á ganginum heyrðu þau enn söng hans. En þau litu ekki hvort á annað. 42 VIKAN 1 «»i.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.