Vikan - 08.01.1970, Blaðsíða 8
BÚSÁHÖLD
LAUGAVECI 59 SfMI 23349
Trúlofun
Kæri Draumráðandi!
Mér fannst ég ásamt unnusta
mínum, sem við getum kallað A,
vera stödd fyrir utan hús vinar
okkar, þegar A segir allt í einu:
„Eigum við ekki að trúlofa okk-
ur?“
Ég svara játandi og veit ekk-
ert fyrr en hann er kominn með
hringana. Einhvern veginn fannst
okkur minn hringur vera of stór,
þó án þess ég mátaði hann. A
tekur upp stein og ætlar að reyna
að minnka hringinn með því að
brjóta hann. Ég horfi lengi á
hann, og sé að hvernig sem hann
lemur á hringinn tekst ekki að
brjóta hann; aðeins að setja í
hann smáskarð.
Þá segi ég: „Eigum við ekki
heldur að fara til gullsmiðs?" —
Og þannig endaði draumurinn,
að við vorum á leið þangað.
Ein berdreymin.
Jú, þið eigið eftir að trúlofast
opinberlega, en þið ættuð að hafa
gát á þessum vini ykkar, hvers
hús þið voruð stödd fyrir utan.
Hans vegna munuð þið eiga í
einhverjum byrjunarörðugleik-
um, en þó án þess að hann Ieggi
þar beint stein í götu. En þið eig-
ið eftir að brcgðast rétt við
vandamálinu — á síðustu stundu
og þá fer auðvitað allt vel.
Stenlöse, Sjálandi, 10. des. ‘69.
Kæri Draumráðandi!
Mig dreymdi draum sem mig
langar til að fá ráðningu á. Við
erum hér tvær íslenzkar stelpur
sem vinnum á hæli fyrir gamalt
fólk.
Við buðum inn í borðstofuna
6—8 krökkum sem við þekkjum,
og þau byrjuðu. strax að henda
stólum og borðum í gólfið með
miklum hávaða, en þegar við
ætluðum að fá þau til að fara út
úr borðstofunni, vildu þau ekki
fara. f því kom forstöðukonan
inn og gengur beint að vinkonu
minni, og segir henni að hún
þurfi ekki að koma í vinnu hér
aftur. Hún lítur ekki einu sinni
á mig. Þá geng ég til þeirra og
segi að verði vinkona mín rekin,
þá vilji ég fara með henni. For-
stöðukonan horfir bara á okkur
en segir ekki neitt. Vinkona mín
var mjög áhyggjufull yfir því að
nú fengjum við hvergi vinnu, en
ég var hin ánægðasta og hélt nú
að við gætum fengið næga
vinnu.
Á eftir okkur kom einn strák-
urinn sem við höfðum boðið inn
í borðstofuna og sér hann reið-
stígvél sem ég átti nýlega að hafa
fengið mér. Þau voru svört og
glansandi, og ég segi við hann að
hann megi eiga þau ef hann kom-
ist í þau, sem hann gerði svo
ekki. En vinkona mín var með
stóran spegil sem af var brotið
hornið, og fékk strákurinn speg-
ilinn.
Lengri varð draumurinn ekki.
Með þökk fyrir birtinguna.
Óla og Halla.
Þetta er nokkuff undarlegur
draumur, og boffar ýmislegt sem
ekki getur talizt til jólaglaðn-
ings. Sennilega lendiff þiff vin-
konurnar í einhverjum vand-
ræffum, þó ekki svo alvarlegum
aff þiff verffiff látnar fara úr
vinnu, og ætti Óla sérstaklega
aff hafa gát á vinkonu sinni.
Reyniff aff efla kunningsskap-
inn viff þennan dreng sem mest
þiff megiff, því hann mun reynast
ykkur vel. — Svo biffjum viff að
heilsa kónginum!
Kross
Kæri draumráðandi!
Mér fannst maður standa við
rúmið mitt, en samt sá ég hann
ekki. Hann spurði mig, hvort
ég tryði á krossinn. Þá kom hik
á mig, en svo sagði ég að ég
vissi það ekki. (Þá fannst mér
við vera komnir fram í eldhús).
Tók þó á mig rögg og sagði að
ég hefði kross hangandi á þili
beint á móti rúminu mínu. Þá
vildi maðurinn fá að sjá kross-
inn, svo að ég fór með hann inn
í herbergi, en þegar við komum
þangað, var búið að breiða
druslu yfir krossinn, og er ég
tók drusluna af, vantaði á hann
báða armana. Er ég tók það sem
eftir var, brotnaði hann í sund-
ur og hélt ég á efri hlutanum.
Óska eftir ráðningu.
Virðingarfyllst,
G. S.
Kross er ávallt fyrir striffi og
erfiðleikum, og svo er einnig í
þetta sinn, og áffur en þig varir.
En brotni krossinn bendir þaff
hins vegar til þess aff rætast
muni úr öllum erfiffleikum þín-
um áffur en þú hefur gert þér
grein fyrir þeim af nokkru raun-
sæi.
— Er reikningurinn svona hár,
elskan?