Vikan - 08.01.1970, Page 15

ið morgunsvæf, og hún lætur það
eftir sér að sofa fram eftir á
morgnana. Hún helgar snjrrtingu
og leikfimi nokkra tíma á dag.
Sjö herbergja íbúðin við
East Fifty-second Street í New
York er hennar fasta heimili.
Þetta er björt og notaleg íbúð,
með útsýni yfix lítinn skraut-
garð og East River. Aðal dag-
stofan er með panelklæddum
veggjum og stórum arni og fall-
egum gömlúm húsgögnum. Þar
er alltaf fullt af blómum, aðal-
lega bleikum og rauðum nellik-
um. Hún sefur í gríðarstóru rúmi
frá dögum Lúðvíks XV., og þetta
rúm var einu sinni í eigu
Madame Balsam. Innarlega í
stórri dagstofunni, sem er
L-laga, hefir hún komið vel
fyrir lestrar- og sjónvarpshorni.
Hún horfir mikið á sjónvarp og
les mikið. Hún á mjög gott og
stórri dagstofunni, sem er
gamlar franskar bækur, vandlega
innbundnar. í þessu horni er
líka einn af dýrgripum hennar,
mjög fallegt Renoir málverk.
Greta Garbo er mjög skemmti-
legur gestgjafi, leggur ekki mik-
ið upp úr skrauti eða miklum
veitingum. Ef hún býður upp á
kokkteil, ber hún sjaldan annað
en ost og sænskar pylsur með!
Hún blandar sjálf drykkinn fyr-
ir kvenfólkið, en lætur karl-
mennina bjarga sér sjálfa. Hún
hefir ekki annað þjónustufólk en
ráðskonu, sem búin er að vera
lengi hjá henni. Bjóði hún upp á
mat, fær hún hann sendan frá
hóteli.
Meðal þeirra eiginleika Gretu
Garbo, sem eru táknrænastir fyr-
ir hana, er fyrirlitning hennar á
hefðbundnum venjum. Einu sinni
gekk hún alveg fram af háttsettri
hefðarfrú, með því að spyrja
hana blátt áfram hvort hún væri
óspjölluð ennþá. Hún spyr líka
oft þennan og hinn hvort hann
trúi á Guð, hvort þeir séu kyn-
viltir og annað þess háttar, sem
annars er algerlega óheyrt með-
al heldra fólks í Bandaríkjunum.
Henni kemur vel saman við
íbúa leiguhússins sem hún býr í.
Hún heilsar þeim vingjarnlega,
en leggur það ekki í vana sinn
að tala mikið við þá. Það er þó
ein kona í húsinu, sem hún vill
alls ekki hitta eða tala við. Það
er hin gamla vinkona hennar,
Valentine, en Georg Schlee, eig-
inmaður hennar, var í mörg ár
„fastur fylgdarmaður" Gretu
Garbo.
Þetta furðulega rómantízka
samband þeirra á milli (Schlee
var alltaf kvæntur Valentine) er
ennþá undrunarefni nánustu vina
Garbo. Almennt var haldið að
Valentine væri þessu samþykk,
en það kom í ljós, eftir að Schlee
var látinn, að hún var bitur út
í Garbo.
Hún kom í veg fyrir að Garbo
gæti fylgt honum til grafar, og
fjarlægði sjálf allt sem minnti
á Garbo úr húsinu, sem þau
Garbo og Schlee bjuggu oft
saman í, á Riverunni.
Valentine býr ennþá í íbúð-
inni, sem þau hjónin leigðu, í
sama húsi og Greta Garbo býr í.
Ef þær rekast hvor á aðra, láta
þær eins og þær sjái ekki hvor
aðra, segir einn af íbúum húss-
ins. Það hefir gengið svo langt
að Garbo hefir skipað lyftu-
drengnum að láta sig vita þegar
von er á því að Valentine sé á
ferðinni.
Það er ábyggilegt að Greta
Garbo minnist kvikmyndaára
sinna með gleði, því að við og
við fer hún i Museum og Modern
Art í New York og horfir á gömlu
myndirnar sínar. Og venjulega
segir hún sömu setninguna:
„Þær eru alls ekki svo slæmar“.