Vikan - 08.01.1970, Side 26

Viðtal við Gunnar
Þórðarson um „eitur-
lyfjaneyzlu“ hljóm-
sveitarinnar Trúbrot.
TEXTI: ÖMAR
VALDIMARSSON
LJÖSM.: SIGURGEIR
SIGURJÖNSSON
VID RE
MARk
Hvar sem maður kemur þessa
dagana er talað svo til eingöngu
um tvennt: EFTA og dópstandið
á Trúbrot. Ég rakst á kunningja
minn í strætó um daginn og við
fórum að tala um þetta tvennt,
þó heldur meira um dópmálið
svonefnda. Ég lét þá skoðun
mína í ljós, að mér þætti heldur
harkalega að þeim félögum farið,
en þar var kunninginn á öðru
máli.
„Það verður að taka strangt á
svona löguðu,“ sagði hann. En
tæpri mínútu síðar viðurkenndi
hann að ef hann ætti þess nokk-
urn kost, þá mundi hann prufa að
reykja svolítið marijuana sjálf-
ur. Þessi vinur minn er ákaflega
dæmigerður, það er að segja fyr-
ir skoðanir sínar á þessu máli.
♦
I*au neyttu lyfsins: Shady Owens,
Rúnar Júlíusson, Gunnar Þórðarson og
Karl Sighvatsson.
Fólk æpir sig rámt af skömm og
hneykslan á hljómsveitarmeðlim-
unum, sem kannske er ekki alveg
ástæðulaust, en brennur svo í
skinninu til að gera slíkt hið
sama.
Þetta sama kvöld hitti ég
Gunnar Þórðarson, gítarleikara
hljómsveitarinnar alræmdu, og
fékk hann til að segja mér allt
af létta um þetta mál, sem svo
mikið hefur verið talað um í
blöðum og á götum úti undan-
farið.
Gunnar sagðist sjálfur hafa
fyrst notað lyfið í Englandi fyr-
ir rúmum þremur árum síðan,
þegar fyrri LP-hljómplata
Hljóma var tekin upp. Síðan var
það í Svíþjóð einu ári síðar og
lítið meira.
„Ég ætla elcki að þræta fyrir
það,“ sagði Gunnar, „að það er
hitt og þetta til í þessu sögum