Vikan - 08.01.1970, Blaðsíða 33

laus. Þetta var fyrsta og eina
vinnan sem hún hafði nokk-
urn tíma nnnið. Hún hafði
hætt í George Washington
menntaskólanum á síðasta
ári til þess að fara að vinna,
þá 17 ára gömul. Einu með-
mælin sem hún hafði voru
frá ungfrú Thelmu Wallace,
kennara. Hal stóð upp:
„Gæti ég fengið að tala við
þann sem vann á næsta borði
við ungfrú Evans?“
„Það verður bara tíma-
eyðsla. Nancy Var manna-
fæla og svo talaði hin löggan
við allar stúlkurnar sem
unnu með llenni... bíddu
við; Frú Escobar var ekki
við daginn sem hann kom.
Þú getur talað við hana.
Komdu með mér.“
Hal var rétt búinn að
ganga þá rauðhærðu niður
við dyrnar og átti fullt í fangi
með að forða sér. Hún glotti.
„Þú ert aldeilis snöggur að
standa upp svona stór. Þú
hlýtur að vera heilmikill
dansari.“
„Já,“ svaraði Hal. „Ég
handleggsbrotnaði á dans-
leik.“ Hann braut heilann um
það hvort liún væri að gera
grin að honum.
Hann beið á ganginum,
sem var fullur af sælgætis-
vélum. Beint á móti honum
var stór salur þar sem
ábyggilega 50 konur sátu og
vélrituðu. Þegar frú Escobar,
lítil og feitlagin kona um þrí-
tugt kom inn, sagði hún:
„Ég var lasin heima þegar
ég las um vesalings Nancy í
blöðunum. Ég trúi því varla
ennþá. Hvern myndi langa
til að drepa einstæðingskonu
eins og Nancy?“
„Það er akkúrat það sem
ég er að reyna að komast að.
Voruð þið Nancy vinir?“
„Sjáðu nú til. Ég sat við
hliðina á henni í nærri 6 ár,
og það eina sem við sögðum
hvor við aðra var að bjóða
góðan dag eða góða nótt. Og
það er það eina sem hún
sagði við nokkurn nlann.
Hún borðaði við skrifborðið
sitt og byrjaði að vinna aftur
um leið og hún var búin. Fór
aldrei út með hinum stúlk-
unum og aldrei í búðir eftir
útborgun."
„Talaði liún nokkurn tima
um karlmenn?“
„Nei, því er nú ver og mið-
ur. Ég hélt því alltaf fram að
liún þyrfti að ná sér í karl-
mann. En hún hafði ekki
áhuga á neinu — ekki einu
sinni karlmönnum. Nancy
var undarleg kona. Hún var
með fallegt Ijóst hár í raun
og veru, en hún litaði það
með þessum leiðinlega gráa
lit. Stundum horfði ég á hana
og hugsaði með mér hversu
glæsileg og falleg kona lnin
gæti verið ef liún reyndi eitt-
hvað til þess “
Hal kinkaði kolli. „Skeði
ikannske eitthvað undarlegt
nýlega? Eittlivað óvenjulegt?
Ég meina .. virtist hún eitt-
livað æst eða hrædd?“
„Nei. Hún talaði aldrei. Ég
er aftur á móti heilmikil
blaðurskjóða. Maðurinn
minn segir .... bíddu hægur:
Ég man svolítið. I síðustu
viku, ég lield það hafi vei’ið
á föstudagikm, þá sat hún
nokkuð lengi í kaffitímanum
og hrosti að engu. Hún virt-
ist æst — ég meina fyrir
hana var það eitthvað sem
var óvenjulegt. Hún var eins
og engill. Ég hafði aldrei séð
liana brosa áður, svo ég
spurði hana hvort eitthvað
væri að og liún brosti til min.
Svo sagði hún blíðlega:
„Kraftaverk hefur skeð.“
2. tbi. viKAN 33