Vikan - 29.01.1970, Page 43

Klukkan korter nfir
sex á moronana
~ rv III A nTÁ JP\ ^fst vinnodaoor lians.
ZtJ nJAK I At/ HiartaskurOIæknirmn
llikíno Olov Biörk
oerir hiartaaOoerOir í
Stokkhúlmi. Honston.
New York oo Tokvo.
Hér verflur saot
eitthvafl frá líti hans
oo starfl....
200 m hraðsimd á hverjum morgni: „Ég vii ekki
verða sjúklingur á minni eigin deild.“
Við erum stödd í skurðstofu Thora sjúkra-
hússins. Þar er skellibirta og menn í grænum
sloppum. Sjúklingurinn bíður. Sjúkdóms-
greining: kölkun í hjartaloku milli vinstra
hjartahólfs og slagæðar. Aðgerð fyrir yfir-
læknirinn sjálfan, Viking Olov Björk, sem
oftast er kallaður „prófessorinn með hjartað“.
Hann situr á háfættum stól við hægri hlið
sjúklingsins. Aðstoðarlæknarnir hafa sagað
brjóstbeinið og rifbeinin líta eitthvað svo
ruglingslega út. Hjarta og lungnavélin dælir
lofti og blóði. Fimm lítrum af blóði á klukku-
stund.... Hjartað liggur opið fyrir. Prófess-
orinn gefur sínar skipanir. Það er mikil
spenn'a í loftinu. Svæfingahjúkrunarkonur
setja áhöld sín í gang Læknarnir tuldra
eitthvað. En svo fer Viking Olov að syngja..
„Kiss me once and kiss me twice and kiss me
once again“. Andrúmsloftið verður strax eitt-
hvað léttara. Allir hugsa með sér: Þetta ætl-
ar að ganga að óskum, þrátt fyrir allt. Þang-
að til prófessorinn segir: „Þetta hérna er
áhyggjuefni. Hvað geri ég? Veit það ekki, —
ekki ennþá. Hm, betra en ég hélt. Hérna er
þessi óþverri, við tökum þetta burt“. Kalk-
aða hjartalokan fellur í skálina. Gerviloka er
rétt fram, alveg tilbúin til að sauma hana
fasta í hjartað. „Þetta gengur bara vel, ég er
ekki vonlaus". Það er dauðaþögn í skurðstof-
unni. En þegar yfirlæknirinn fer að tala um
baðstaðina fyrir utan San Francisco anda all-
ir léttar. Prófessorinn tuldrar eitthvað bak
við munnskýluna; ýtir á nýju hjartalokuna.
„Hún hreyfir sig prýðilega. Þessi kalkar
ekki“ Svo kemur hjartahnoð og rafmagns-
nudd, og bráðlega slær hjartað aftur, róleg-
um slögum. Þá yfirgefur yfirlæknirinn skurð-
stofuna. Þegar hann skrifar aðgerðarlýsingu,
brosir hann og segir „Það verður hægt að
skrifa hann út eftir mánuð“.
Það þarf töluvert þrek til að fylgja Viking
Olov Björk eftir heilan vinnudag, en hann
skortir ekki þrek. Korter yfir sex á morgn-
ana hringir klukkan. Þá sprettur hann á fæt-
ur, tekur steypibað, fyrst ískalt í 2 sekúndur,
síðar 40 stiga heitt í 2 sekúndur, 200 metra
hraðsund í sinni eigin sundlaug og þar næst
æfir hann sig smástund með æfingatækjum.
Klukkan 7.30 er prófessorinn kominn til
vinnustofu sinnar. Hann fer yfir líðan sjúk-
linga með gatavél og á sjónvEirpstæki, er
ánægður yfir því að hann fór úr fimmtugs-
afmæli klukkan 10 kvöldið áður. „Drakk
einn öl, þetta starf leyfir ekki útstáelsi.“ Þeg-
ar hann hefir lokið við skurðaðgerðir, sem
biðu hans um morgunin, hverfur hann. Hann
leggur sig til svefns í hálftíma. „Það er
nauðsynlegt,“ segir hann, „að vera úthvíld-
ur, þegar maður þarf að taka áríðandi
ákvarðanir.“
Honum veitir ekki síður af líkamlegri
hvíld, því að síðdegisprógrammið er nokkuð
strangt. Hann þarf að svara símhringingum,
bréfum, ræða við samstarfsmenn, innlenda
og útlenda.
Framhald á næstu síðu.
5. tbi. vnCAN 47