Vikan - 02.04.1970, Blaðsíða 32

CHARLES WEBB
(THE GRADUATE) 10. HLUTI
— Elaine, ég skal reyna að
ákveða mig, sagði hann á eftir
henni.
Hún gekk áfram.
— Elaine? Ég skal hringja í
þig eftir einn eða tvo daga og
segja þér hvað ég ætla að gera.
Á ég að gera það?
Hún hélt áfram og fjarlægðist
óðum.
— Allt í lagi, Elaine . . ?
Hún beygði til hægri á horn-
inu og hvarf.
Það var nokkrum dögum síð-
ar að hann hringdi í hana, er
komið var undir kvöld. Hann
borðaði í matsal háskólans, og
gekk síðan í áttina að húsinu
þar sem hann bjó og inn í síma-
klefann á hornjnu.
— Þetta er Benjamín, sagði
hann þegar hún svaraði. — Ég
er hér ennþá.
Hún svaraði ekki.
— Ég sagðist ennþá vera hér.
— Ég heyrði í þér.
Benjamín kinkaði kolli í sím-
ann.
— Ertu búinn að ákveða þig,
Benjamín?
— Nei.
— Nei.
Það var þögn dágóða stund.
Benjamín leit niður í gegnum
glerið í klefanum og á bréfmiða
sem lá á rennusteininum. Á
endanum leit hann upp, ræskti
sig og kinkaði kolli aftur. —
Elaine? sagði hann svo.
— Já?
- Ég meina hvað viltu
að ég geri í þessu?
Hún þagði.
— Sjáðu til, ég veit ekki vel
hvernig ég stend, sagði hann. —
Viltu að ég fari eða á ég að vera
hér áfram?
— Geturðu ekki hugsað sjálf-
ur?
— Ha?
— Geturðu ekki hugsað sjálf-
ur? endurtók hún.
— Ja — jú. Jú.
—• Hvers vegna tekurðu þá
ekki sjálfur þínar ákvarðanir?
— Ja, Elaine.... þú sagðir
mér að fara ekki fyrr en ég hefði
einhverjar áætlanir til að fara
eftir.
— Og þú hefur þær ekki, eða
hvað?
— Ja, engar almennilegar,
svaraði hann. — Mér var að
detta í hug að fara til Kanada,
en svo hætti ég við það.
— Nú, og hvað á ég að gera?
— Ha?
— Hvað á ég að gera?
— Gera í hverju?
— í þínu máli.
— Ja, þú sagðir mér að þú
myndir hafa áhyggjur af mér
nema ég vissi hvað ég ætlaði að
gera.
— Heldurðu að ég geti lært?
— Ha?
— Heldurðu að ég geti hugs-
að?
— Ja, Elaine
— Heldurðu að ég geti nokk-
urn skapaðan hlut með þig á
heilanum tuttugu og fjóra tíma
— Elaine, sagði Benjamín, —
þú sagðir mér að þú myndir hafa
áhyggjur af mér ef ég hefði ekk-
ert ákveðið í huga.
Það varð aftur þögn. Loks
ræskti Elaine sig. — Hvað er
athugavert við að fara til Kan-
ada?
— Ég missti einfaldlega áhug-
ann á því?
— En Mexíkó?
— Ég hef komið þangað.
— Hawaii?
— Nei.
— Af hverju ekki?
— Mig langar ekkert þangað.
— Hvað langar þig til að gera?
— Ekki neitt.
— Hvað gerirðu þá?
— Ha?
— Ef þig langar ekki til að
gera neitt, hvað gerir þú þá af
þér allan daginn? Hvað gerðir
þú í dag?
— Fór í bíó.
— Gaman?
— Sæmilegt, sagði hann og
yggldi sig. — En hvað viltu að
ég geri?
— Geturðu ekki hugsað?
— Jú, ég get hugsað, Elaine,
en þú sagðir mér að vera kyrr.
— En ég á í vandræðum með
þessar áætlanir mínar.
— Benjamín, sagði hún, — ég
vil að þú gerir eitthvað strax,
því ég er að verða brjáluð.
— Nú?
— Já.
— Segðu mér þá að fara. Það
eina sem þú þarft að gera er að
segja mér að fara og ég fer.
Hún svaraði ekki.
— Ætlarðu að gera það?
—«• Ég er að bisa við að skrifa
ritgerð, sagði Elaine.
— Gott og vel. En viltu gera
það fyrir mig að segja mér að
fara?
— Ertu svona einfaldur?
— Ha?
32 VIKAN 14 «>i.