Vikan - 14.05.1970, Blaðsíða 37

sagði Aranka og það mátti segja
að hún biti orðin í sundur. —■ Ég
hef alltaf treyst þér fullkomlega.
Þegar þú sagðir mér að þú hefð-
ir ekki vitað hver hann var og
að allt væri búið ykkar á milli,
þá trúði ég þér. Og svo er þetta
allt svívirðileg lýgi.
— Nei, ég. ^. .
— Þegiðu! Ég vil ekki tala við
þig framar. É’g spyr þig aðeins,
í síðasta sinn: Ætlarðu að hætta
við hann? Eg vil fá annað hvort
já eða nei, ekkert orð þar fram
yfir. Er þér það ljóst? Já eða
nei....
— Nei, sagði Milly æst.
Móðirin starði á hana í fleiri
sekúndur. — Nei, endurtók hún
svo þunglega. Svipur hennar var
harður og framandi. — Þá hef
ég ekkert við þig að sælda fram-
vegis. Taktu saman dótið þitt!
öskraði hún. -— Komdu þér burt
— og láttu mig ekki sjá þig
framar. Annars fleygi ég þér út
á götu, þar sem þú reyndar átt
heima!
Og með þessum orðum struns-
aði Aranka Stubel út úr her-
berginu.
Milly horfði á eftir henni, án
þess að fella tár og með saman-
bitnar varir. Svipur hennar var
jafn harður.
Á þessari örlagastund var hún
reiðubúin til að fórna ást sinni
öllu.
— Allt, sagði Milly við sjálfa
sig, — allt.. . .
Hafði hún hugmynd um hver
örlög biðu hennar?
Eftir máltíðina sátu Pia María
og Jóhann Salvator og drukku
kaffi í hinni furstalegu hótel-
íbúð.
Pia María hallaði sér aftur á
bak í brókaðisófanum. Hún var
klædd skrautlegum flauelskjól.
Hún horfði á Jóhann Salvator
undan dökkum augnhárunum,
eins og hún væri að meta hann
og vega. Svo brosti hún. — Ég
hef það á tilfinningunni að við
eigum eftir að skilja hvort ann-
að, Jean. Það er mjög sjaldan að
þessi fyrirfram ákveðnu fursta-
brúðkaup heppnast vel. Yður
líkar vel við mig? Er það ekki?
Hann sat beint á móti henni
við marmaraborðið. — Þér eruð
mjög fögur og aðlaðandi, prin-
sessa, sagði hann. — í raun og
veru hæfir yður ekkert annað en
hásæti.
— Þau eru ekki á lausu um
þessar mundir, svaraði hún. —
En ég er ánægð með það hlut-
skipti sem mér er ætlað. Hvers
vegna sitjið þér svona langt í
burtu? Komið hingað. Komið og
kyssið mig. Hlátur hennar var
nokkuð ruddalegur. - Ég kaupi
ekki köttinn í sekknum. Ég vil
vita hvað þér hafið upp á að
bjóða.
Jóhann Salvator hreyfði sig
ekki. Hann starði á hana, stór-
um, gráum augum. - Pia María,
ég verð að koma með játningu.
BIFREIÐAEIGENDUR
LIQUI - MOLY
AFTUR FYRIRLIGGJANDI
HVAÐA ÞÝÐINGU HEFUR LIQUI-MOLY SMURHÚÐIN
FYRIR BIFREIÐAEIGANDANN?
(ósmurða) gangsetningu sem talin er valda 90% af öllu vélasliti. LIQUI MOLY auðveldar
gangsetningu og eykur endingu rafgeymisins, jafnvel í 20° frosti snýst vélin liðugt.
LIQUI MOLY slitlagið minnkar núningsmótstöðuna, við, það eykst snúningshraðinn og vélin
gengur kaldri, afleiðing verður bensín- og olíusparnaður.
• Minnkar sótun vélarinnar.
• Veitir öryggi gegn úrbræðslu.
• Eykur tvímælalaust endingu vélarinnar.
• LIQUI MOLY fæst á bensínafgreiðslum og smurstöðvum.
Nánari upplýsingar veittar hjá LIQUI MOLY-umboðinu á íslandi.
fSLENZKA VERZLUNARFÉLAGIÐ HF.
Lugavegi 23 - Sími 19943
Ein dós af LIQUI MOLY sem kostar inn-
an við kr. 150,00 myndar slitlag á núnings-
fleti vélarinnar sem endist 4800 kílómetra.
Á þessu tímabili er rétt að skipta um olíu
eins og venjulega, en éiginleikar LIQUI
MOLY slitlagsins breytast ekki við það.
Þetta gífurlega sterka slitlag, sem er 50—
60% hálla en olía, smyr því betur sem
leguþrýstingurinn er meiri og engin hætta
er á að það þrýstist burt úr legunum eða
renni af og niður í pönnuna eins og olía
þó vélin kólni að næturlagi eða í löng-
um kyrrstöðum og útilokar því þurra
— Játningu? Hún hafði á til-
finningunni að eitthvað óþægi-
legt væri í vændum, og lyfti
brúnum. — Hvað er það?
— Ég get ekki kvænzt yður.
— Hvað eigið þér við? sagði
hún, og skildi hvorki upp né nið-
ur.
— Ég er ekki frjáls. Ég hef
lofað annarri stúlku að kvænast
henni, ungri stúlku, sem ég elska.
Prinsessan starði á hann.
— Eruð þér genginn af vitinu?
— Nei, Pia María, hann var
mjög rólegur. — Mér er full al-
vara. Ég get ekki kvænzt yður.
Nú gneistuðu dökku augun. —
Já, en þetta er fyrir neðan allar
hellur! Hún þaut upp frá borð-
inu og hljóp út að glugganum.
Spánska skapið kom nú í ljós.
Hún hljóp til hans og löðrungaði
hann með hnefanum.
Og þér leyfið yður að koma
fram með þetta í dag? Ætlið þér
að gera mig hlægilega fyrir öll-
um heiminum. Niðurlægja mig
og gera mig hlægilega.
— Bráðum fer hún að brjóta
blómavasana, hugsaði Jóhann
Salvator.
— Ég bið yður að taka þetta
ekki þannig, Pia María. Ekkert
er fjærri mér en að niðurlægja
yður. Þvert á móti. Niðurlæg-
ingin verður eingöngu mín meg-
in. Hlustið nú á mig.
— Komið þá að skýringunni!
— Jæja þá. Farið héðan strax
á morgun. Segið að þér getið
ekki, ekki með yðar bezta vilja,
gifzt mér. Þér hafið hreinustu
andúð á mér....
— Það verður ekki erfitt!
-—■ Því betra, Pia María, sagði
hann, léttur í bragði. — Segið
það keisaranum. Segið frá því
við hirðina í Madrid, við allar
konungshirðir í Evrópu. Segið að
Jóhann Salvator erkihertogi, sé
hundleiðinlegur og óþolandi
maður, viðbjóðslegur. . . .
— Já, viðbjóðslegur!
Hún var grenjandi vond og
sneri við honum baki. Hún
horfði út um gluggann, því að
hún þurfti langan tíma til að
melta þéssa móðgun. En svo náði
dramb hennar yfirhöndinni. Hún
rétti úr sér og horfði á hann út
undan sér. Augnaráðið var ís-
kalt.
HEIMILIÐ
,'Veröld innan veggfa ”
SÝNIIMG
22. MAÍ —7. JÚNÍ 1970
SÝNINGARHÖLLINNI
LAUGARDAL
hT KAUPSTEFNAN
C/ REYKJAVÍK
— Þér getið farið, erkihertogi.
Og búið yður undir það að
ég skal reita af yður mannorðið
eftir fremsta megni, ég skal
ganga svo hreinlega til verks, að
ekki einu sinni hundarnir vilji
þiggja af yður bein.
Hann hneigði sig brosandi.
— Ég væri yður mjög þakk-
látur fyrir það, prinsessa. Þann-
ig er ástandið nú þegar orðið í
Vín, en Vín er ekki allur heim-
urinn. Mitt takmark er að koma
mér þannig fyrir að ég geti feng-
ið að lifa í friði. Leyfist mér að
kveðja yður með þakklæti?
— Það er aðeins eitt, sem mig
langar til að vita. Hver er þessi
stúlka, sem þér hafið lofað að
kvænast?
— Hún heitir Milly Stubel.
— Er hún í ætt við aðalinn í
Siebenburgh?
— Nei, prinsessa, sagði hann
og það var stríðnisglampi í aug-
um hans. — Móðir hennar rekur
vínstofu. Hún er ballettdansmær.
— Ó, hrópaði Pia María og tók
um nefið, eins og eitthvað þefj-
aði illa. — Ballettstúlka, nei,
þetta er nú nokkuð gróft! Hún
tók fingurna frá andlitinu. —
Verið þér sælir, — sælir. Ég
vona að ég þurfi aldrei að sjá
yður framar. Ég ætla að gleyma
yður, eins og þér séuð illur
draumur!
20. tbi. VXKAN 37