Vikan - 14.05.1970, Blaðsíða 39

FRÁ RAFHA
BORÐHELLA MEÐ 4 HELLUM, þar af 1 með stiglausri stillingu og
2 hraðsuðuhellur. — Heimkeyrsla og Rafha ábyrgð.
56 LÍTRA OFN MEÐ LJÓSI, yfir og undirhita stýrt með hitastilli. Sérstakt glóðarsteikar element (grill).
Klukka með Timer. Heimkeyrsla og Rafha ábyrgð.
VIÐ ÓÐINSTORG - SÍMI 10322
Pia María fór frá borginni
næsta morgun, og Jóhann Salva-
tor heyrði ekkert frá höllinni.
Keisarinn var farinn á veiðar í
Tyrol.
Hálfum mánuði síðar, sagði
krónprinsinn Jóhanni Salvator
að spánski sendiherrann hefði
afhent hirðmarskálknum kurt-
eislegt bréf, þar sem sagt var á
hæverskan hátt að prinsessan
gæti ekki „af persónulegum
ástæðum“ tekið bónorði Jóhanns
Salvator, erkihertoga.
Erkihertoganum fannst svolít-
ið skrítið að honum skyldi ekki
vera tilkynnt þetta, en hann
hugsaði ekki meir út í það. Hann
hafði fengið vilja sínum fram-
gengt, hann þurfti ekki að trú-
lofast prinsessunni.
Á yfirborðinu gekk allt sinn
vanagang; hann sinnti störfum
sínum í herdeildinni, hélt fyrir-
lestra í hernaðarmáladeildinni
og var ráðgjafi krónprinsins, sem
varð að fara að öllu með gát
viðvíkjandi áformum sínum um
að gera Ungverjaland að sjálf-
stæðu konungdæmi. En Jóhann
Salvator dró sig í hlé frá öllu
samkvæmislífi. Hann eyddi öll-
um sínum frístundum hjá Milly.
Hún hafði tekið á leigu her-
bergi í Goldschmiedgasse. Það
var lítið og látlaust, en hún hafði
ekki efni á öðru. Laun hennar
við leikhúsið voru lág og spari-
fé hennar á þrotum. Hún vildi
ekki taka við peningum frá Jó-
hanni Salvator, en hann hafði
auðvitað boðið henni að sjá
henni fyrir íbúð.
— Bíddu bara, sagði hann,
mjög leyndardómsfullur, — um
hvítasunnu verður allt öðruvísi.
— Hvað verður öðruvísi, Gi-
anni?
— Vertu ekki að spyrja, bíddu
og sjáðu til.
Og hún fékk að sjá.... Á
hvítasunnudag bauð hann henni
í skemmtigöngu, og fyrir utan
fallegt hús við borgargarðinn,
nam hann staðar. — Hér er það.
Hún vissi ekki hvað hann átti
við. En hann vildi ekki segja
neitt. Komdu, sagði hann.
Þau gengu upp teppalagðan
stiga. Og þar, á dyrum á annarri
hæð, var flunkandi nýtt messig-
skilti og á því stóð: M. Stubel.
Milly glennti upp augun.
— Hva, — hvað er þetta?
Hann stakk lykli í skrána og
opnaði fyrir henni. — Þetta er
nýja heimilið þitt, Milly.
Milly hafði aldrei séð aðra eins
íbúð. Þetta var hreinasta ævin-
týri. Fjögur skrautleg herbergi.
Dýrindis veggfóður og ekta
knipplingagluggatjöld. Það var
skrautleg stofa í rokokkostíl, í
bláum og gylltum litum. Borð-
stofan var full af Sevré-postu-
líni, silfurborðbúnaði og mál-
verkum eftir Waldmúller, Alt og
Canaletto. Skrautlegir vasar,
fullir af blómum, voru um alla
íbúðina.
• Milly var alveg dolfallin yfir
öllu þessu skrauti. Hún var auð-
vitað hrifin af því, en svo hrukk-
aði hún ennið.
— Heimili mitt, hvað áttu við
með því, Gianni?
— Þú átt þessa íbúð. Ég get
ekki látið þig búa í einhverju
greni, þegar ég bý sjálfur í höll!
— Þú ert líka fæddur í höll.
— Það er ekki mér að kenna,
Milly.
Hann faðmaði hana blíðlega að
sér. — Þetta verður aðeins tíma-
bundin tilhögun, Milly.Þú veizt
að Habsborgarprins er ekki
frjáls maður. Ég verð að beygja
mig undir lög frá miðöldum. Það
fæst enginn prestur til að gefa
okkur saman, nema með leyfi
keisarans. En þrátt fyrir það skal
ég ekki hætta fyrr en þú verður
lögleg eiginkona mín. Það sver
ég við Guð almáttugan. Við
m
HEIMILIÐ
„'Veröld innan veggja”
SÝNIIMG
22. MAÍ — 7. JÚNÍ 1970
SÝNINGARHÖLLINNI
LAUGARDAL
LT KAUPSTEFNAN
C/ REYKJAVÍK
verðum aðeins að vera svolítið
þolinmóð og trúa á það af öllu
hjarta.
Hún þrýsti sér að honum. Hún
heyrði Gianni til, af líkama og
sál, hvað sem skeði. Hún hafði
heldur engu að tapa . . . nema ef
hún glataði ást hans....
Framhald í næsta blaði.
Hænan hans afa
Framhald af bls. 17.
uga dýr hér. Manni verður
óglatt af lyktinni af því.
— Henrietta er ekki skítug,
og það er heldur ekki vond
lykt af henni.
Afi opnaði dyrnar út í garð-
inn og þaðan var hægt að sjá,
hvar Henrietta spókaði sig
makindalega í búrinu sínu.
Hver einasta af gullnu fjöðr-
unum hennar glitraði í sólinni.
Ivambur hennar skein eins og
rúbínsteinn og höfuð hennar
var sannarlega vel snyrt. Nef-
ið á henni var eins og gamalt
og fínt fílabein og það var
engu líkara en hún liefði púss-
að á sér klærnar fyrir andar-
taki síðan. Gólfið var þakið
furunálum, eins og áður er
sagt.
20. tbi VIKAN 39