Vikan - 14.05.1970, Blaðsíða 40

HÚSGAGNAVERZLUNIN DÚN/ AUÐBREKKU 59 l SÍMI: 42400 UúPAVOGI

-\
EXELENT SÓFASETT
AMBASSADOR
Stærsta húsgagnaverzlun utan Reykjavíkur. — Ótrúlega fjölbreytt úrval sófasetta. — Sér bólstruð eftir
ósk yðar. — Ný og glæsileg áklæði. — Borðstofur — Svefnherbergi. — Pírahillur og sérstök húsgögn
í úrvali. — Sendum myndalista ef óskað er. — Sendum í póstkröfu um land allt.
Við erum ávallt spori á undan. Þess vegna sjáið þér allf það nýjasta í DÚNA.
HUSGAGNAVERZLUNIN
DÚNA
AUÐBREKKU 59
SÍMI: 42400
KÓPAVOGI
Afi bauð frú Claybourne
eggið.
— Nei, takk, ég kaupi egg-
in mín á markaðnum.
— Eg þori að veðja, að þau
egg eru gömul og rauðurnar
bleikar, já, svo bleikar, að það
er erfitt að sjá, hvað er hvít-
an og hvað rauðan. Þetta er
hins vegar nýorpið egg.
— Reynið heldur að hugsa
um, að þér verðið að losa yð-
ur við þessa hænu. Annars
skuluð þér hafa verra af.
Ofurlítill roði, sem hljóp í
fölar kinnar gestgjafans, sann-
færði afa um, að hún hefði
einmitt hingað til keypt göm-
ul egg. Hann hló með sjálfum
sér, þegar hún strunzaði út úr
herberginu.
Hann sauð eggið til morg-
unverðar og að því búnu setti
hann búrið inn í þvottahúsið,
sem fylgdi íbúð hans. Sólin
skein inn um gluggann, og
enda þótt enginn grasflötur
væri í þvottahúsinu, þá uxu
að minnsta kosti blóm við
gluggann.
Þvínæst fór afi inn til frú
Clegg og bankaði á dyrnar á
þægilegu íbúðinni hennar. Frú
Clegg strauk hvítt hárið með
grönnum höndum sínum, áð-
ur en hún opnaði dyrnar.
— Hafið þér nokkuð á
móti því, að ég tíni fáein kál-
blöð úr garðinum yðar handa
hænunni minni, sagði afi og
honum hlýnaði um hjartaræt-
urnar, er hann sá hve elsku-
lega frúin brosti. .
— Nei, að sjálfsögðu ekki.
Það mun þvert á móti gleðja
mig. Þér hljótið að vera
herra Morgan, nýi nágrann-
inn minn, er það eklci? Eg er
hissa á, að Kate skuli leyfa
yður að hafa húsdýr.
— Hún leyfir mér það nú
reyndar ekki, en ég ætla að
hafa það hjá mér samt.
Erú Clegg hló.
— Það er gott. En mér
þætti gaman að vita, Iivort
þér koniist upp með það. Kate
er mjög ákveðin og hún þolir
ekki dýr af neinu tagi. En
auðvitað nær engri átt, að
yður skuli ekki leyfast að hafa
dýr á landareign af þessari
stærð.
Silfurhvítt hár hennar
glansaði, þegar hún kinkaði
kolli í áttina að húsi frú Clay-
bourne.
Afi varð dapur á svip.
— Eg veit ekki hvað um
mig verður, ef ég missi Henri-
ettu. Þetta er afbragðs hæna
og ég á hana, sagði afi og
stundi þungan. — Eða hvað
getur hún gert án mín? Við
skiljum hvort annað.
— Sama get ég sagt í sam-
bandi við hundinn minn.
Hann heitir Boy og hefur ver-
ið bezti vinur minn, síðan
maðurinn minn dó. Og auk
þess eru stundum margir fleiri
hundar hjá mér, því að ég tek
að mér að annast hunda fvrir
fólk, á meðan það fer í sumar-
léyfi. Þér ættuð annars að
koma innfyrir og fá yður te.
Ég var einmitt að laga te, þeg-
ar þér komuð.
Þegar afi fór aftur heim til
sín, fylgdi frú Clegg honum
að hliðinu og gaf honum að
skilnaði nokkrar nýbakaðar
rúsínubollur.
Henrietta var fjóra daga í
þvottahúsinu. Þá kom maður
og vildi kaupa hreinar lérefts-
tuskur. Kate fór niður í
vaskahúsið, en þar geymdi
hún poka með léreftstuskum,
sem hún þurfti ekki að nota.
Og þá kom hún auga á hæn-
una.
— Ég hef aðvarað yður, hr.
Morgan. Ef þér haldið áfram
að fela dýrið hér í húsinu, þá
leita ég til lögreglunnar. Og
ef í hart fer, þá læt ég bera
yður út.
Afi setti búr Henriettu inn
í svefnherbergið sitt til bráða-
birgða.
Morguninn eftir sá Kate,
að afi lét heldur betur hendur
standa fram úr ermum í garð-
inum, sem var samsíða húsi
frú Cleggs. Hann hafði reytt
upp mikinn arfa og var búinn
að skemjkantinn á pelagóníu-
beðin'u. Hann hafði gert þetta
svo snyrtilega, að Kate gat
ekki fengið af. sér að skipta
sér af honum.
Siðar heyrði hún hávaða úr
brpnniviðárskúrnum og fór
40 VIKAN 20- tbl-