Vikan - 23.09.1971, Blaðsíða 17

hreyknir af þessuin stillta en gáf-
aða menntamanni og gerðu sér
ærnar vonir um pólitíska liðveizlu
lians. Réðst Ólafur til framboðs á
Snæfellsnesi við alþingiskosning-
arnar 1946 og þreytti þar kapp við
Gunnar Thoroddsen, síðar borgar-
stjóra í Reykjavík og fjármálaráð-
herra. Var mikið í húfi fyrir báða.
Gunnar hafði fallið fyrir Bjarna
Bjarnasyni á Laugarvatni í kosn-
ingunum sumarið 1942, en unnið
kjördæmið um haustið og lagt
kappann frækna. Leitaði Bjarni
eigi frekar eftir fylgi Snæfellinga,
ög átti Ólafur Jóhannesson að hefna
ófaranna. Hann stóð ekki Gunnari
Thoroddsen snúning. Virtist hinn
ungi og prúði lögfræðingur úr Fljót-
um þar njeð úr leik stjórnmálabar-
áttunnar, enda hafðist liann ekki
að í kosningunum 1949 og 1953. Þó
var hann engan veginn af baki dott-
inn, en beið færis. Það gafst, þegar
leið að alþingiskosningunum 1956
i tíð „hræðslubandalags“ Alþýðu-
flokksins og Framsóknarflokksins.
Steingrímur Steinþórsson, fyrrum
forsætisráðherra, gerðist þá elli-
móður, og hlutu framsóknarmenn
i Skagafirði að verða sér úti um
eítirmann hans i keppninni um vin-
sældir og áhrif meðal héraðsbúa.
Leituðu þeir til Ólafs Jóhannesson-
ar, sem tók fúslega boði þeirra.
Skipaði hann annað sæti á fram-
boðslista Framsóknarflokksins í
Skagafirði 1956 undir pólitískri
verkstjórn Steingríms. Varð Ólafur
varamaður hans og sat um skeið
á alþingi seinni hluta kjörtímabils-
ins i forföllum kempunnar öldnu.
Hann valdist svo í efsta sæti á lista
Framsóknarflokksins í Skagafirði
sumarið 1959 og var kjörinn fyrri
þingmaður héraðsins. Ólafur skip-
aði síðan annað sæti á lista Fram-
sóknarflokksins á Norðurlandi
vestra um haustið og átti þar kosn-
ingu vísa. Hann þótti strax liðtæk-
ur þingmaður í bezta lagi og holl-
ráður flokki síijum. Ólafur varð
varaformaður Framsóknarflokks-
ins 1960 og taldist sjálfkjörinn til
forustu 1968, er Eysteinn Jónsson
vék undan stýri. Réð mjög úrslit-
um um þann frama, að maðurinn
er traustur og álitlegur, þó að hægt
fari. Ólafur Jóhannesson var end-
urkjörinn þingmaður á Norður-
landi vestra 1963 og 1967 og enn
á liðnu sumri, er hann valdist í
efsta sæti íramboðslistans að Skúla
Guðmundssyni látnum. Hreppti
hann barning, missti mann fyrir
borð af snekkjunni og fékk ámæli
af, en sunnan fjalla gekk honum
allt í haginn að kosningunum lokn-
um. Tókst Framsóknarflokknum að
koma á laggirpar nýrri ríkisstjórn,
sem telst vinstra megin í íslenzk-
um stjórnmálum. Er Ólafur Jó-
hannesson forsætisráðherra, en fer
jafnframt með dóms- og kirkjumál.
Ólafur Jóhannesson er mjög ó-
likur görpum Framsóknarflokksins
í gamla daga, svo sem Tryggva Þór-
hallssyni, Jónasi , Jónssyni frá
Hriflu og Hermanni Jónassyni.
Kveður hvorki að honum í ræðu né
riti. Hann temur sér vangaveltur
og forðast jafnan stórræði, enda
dettur engum i hug að krefjast af
honum táps eða skörungsskapar.
Þó á hann til stolt og jafnvel þótta,
ef skapsmunir hans haggast, en það
er harla fátítt. Geð Ólafs Jóhannes-
sonar er eins og djúp lind í hvarfi
undir grónum bakka á afskekkt-
um stað. Eigi að siður munu þess
dæmi, að þangað nái sól og blær.
Framhald. á bls. 46.
38.TBL. VIKAN 17