Vikan - 10.05.1972, Blaðsíða 28

Gu3rún með Kikki tíu áre síamsfress, af afbrigði sem nefnt er blue
point, og sonur hennar Ludvig Kári með Lizu, sex mánaða. Liza er
einnig síamsköttur, af afbrigðinu seal point.
— Þú ert'á móti hundabann-
inu?
— Ég er með því að fólk fái
að hafa hvort sem það vill, kött
hund, fugl eða hamstur. Það er
auðvitað til margt fólk, sem
ætti ekki að hafa ketti. Það eru
til skussar, sem hafa ketti og
það eru til skussar sem hafa
hunda. En það eru líka til
skussar sem hafa börn! Sem
ættu alls ekki að eiga börn!
Þarna finnst mér fordómarnir
koma fram. Þú mátt ekki eiga
hund ,af því að einhverntíma
1924 kom hér upp sullaveiki.
Við vorum svo miklir sóðar í
þá daga. íslendingar eru ennþá
sóðar. Þeir eru kannski almennt
farnir að fara í bað einu sinni
í viku núorðið, ég veit það
ekki. Ég fer sjálf á hverjum
degi, vandist því í Ameríku.
þar sem maður getur alltaf far-
ið í bað. Nú vantar ekki að hér
séu fín baðker og fín hús, en
því meir sem húsin stækka, því
minna getur fólk boðið heim til
sín. Þegar á að ferma hérna, þá
eru leigðir salirnir, en það er
ekki hægt að nota heimilin.
Þegar ég var að alast upp, voru
bara lítil hús, eða svona sæmi-
legar íbúðir, tvö herbergi og
eldhús, en samt var vel hægt
að hafa fermingarveislu og allir
voru mjög happy. Og ekki var
þá verið að hafa mikið við, kalt
borð og svoleiðis, nei, nei, það
voru bara kökur og kaffi. Það
þykir víst ekki nógu fínt núna.
Annars er það farið að verða
stórvarasamt að ferma börn,
því að þau fá mörg þá grillu að
þau séu fullorðin, þegar þau
eru fermd. Þá fara þau allt i
einu að brúka kjaft við mann.
Svo að ég er að hugsa um að
ferma ekki minn dreng. Og af
hverju ætti ég að láta ferma
hann, ef maður lítur á það frá
trúarlegu sjónarmiði? Aldrei
fer ég í kirkju, nema til að
syngja við giftingar og jarðar-
farir og svo framvegis. Ég hef
kannski mína trú, en mér finnst
ekkert gaman af að fara i
kirkju, ég meina, að hlýða á
messur.
— Þú ert sem sagt ekki rétt-
trúuð.
— Áreiðanlega ekki. En ég
er ekki heldur hrifin af trúar-
legum tískufyrirbærum, eins og
Jesúbyltingunni. Og öll blöðin
full af þessu. Blöðin laga nú
ekki til hlutina, sama hvert
þeirra er. Nú gengur allt út á
* ungdóminn, allt á að gera fyrir
hann, og það er eins og við
hin, fólk á mínum aldri, sé ekki
lengur til, það liggur við að
manni finnist maður vera kom-
inn á Hrafnistu! Og svo gerir
þessi ungdómur ekki nokkurn
hlut, og því meira sem gert er
fyrir hann, því óviðráðanlegri
verður hann. Hann tollir ekki
heima hjá sér í fínu íbúðunum,
með sjónvarpstæki og útvarps-
tæki. Þau fara á bö'll mörgum
sinnum i viku; í mínu ungdæmi
fór maður ekki á ball nema
einu sinni á ári, eða varla það,
ég hafði engan áhuga á böllum.
Mér finnst þetta orðið fyrir
neðan allar hellur, agaleysið og
allt það. Og þó vil ég ekki ein-
ræði eða kommúnistafyrir-
komulag, alls ekki, takk fyrir!
Ég vil að fólk fáí að hugsa fyrir
sér sjálft, og ef þú vilt hafa það
svona, þá skaltu hafa það svona.
En auðvitað verða alltaf að
vera takmörk fyrir öllu.
— Þú ert gagnrýnin á þina
þjóð, heyrist mér.
— Mér þykir vænt um mitt
land, en fólkið finnst mér ekki
nógu gott. Mér finnst veðráttan
góð; ég hef aldrei kvartað yfir
veðurfari síðan ég var í New
York, og þá hét ég því að ég
skyldi aldrei framar kvarta yf-
ir íslenskri veðráttu, og það
ioforð hef ég haldið.
— Svo við vikjum að öðru,
Guðrún, þá hefurðu í vetur
vakið mikla athygli ekki ein-
ungis sem söngkona, heldur og
sem skemmtikraftur í almennri
merkingu orðsins.
— Já, ég hef sungið á alls-
konar samkomum í vetur, kom-
ið fram sem skemmtiatriði.
Hugsunin er sú að ég komi
fólkinu í stuð, en dragi það
ekki niður. Þessvegna verð ég
að velja lög, sem fólkinu finnst
gaman að, og skrafa við það
dálítið í léttum dúr þess á milli.
Ég á ekkert erfitt með að tala
við fólk. Og ég hef sungið fyrir
unglinga líka. Eg söng til dæm-
i= fyrir Verslunarskólann. Ég
sagði nú svona við þá: haldið
þið að nokkur komi. En það
komu allir; það var íullt i saln-
um, meira að segja gólfið líka.
Mig hefur alltaf langað til að
lofa unglingum að heyra mun-
inn á gargi og öskri og þvi að
ayngja. Undirleikarinn minn,
Guðrún Kristinsdóttir, vissi
ekki hvaðan á hana stóð veðr-
ið þegar ég sagði: nú skal ég
syngja fyrir ykkur Þú eina
hjartans yndið mitt eftir Sig-
valda Kaldalóns, fyrst eins og
unglingarnir syngja í dag. ÞU
EINA HJART . . . Svo sagði ég
við þau: Og nú skal ég sýna
ykkur hvernig maður syngur
þetta ef maður kann að nota
röddina. Að því loknu spurði
ég þau hvort þeim þætti betra.
Og þau játuðu að það væri það
síðara
Sem sagt, mig hefur alltaf
langað til að kenna unglingum
að þekkja sundur góðan söng og
vondan, en það kunna þau ekki.
Unglingarnir í dag halda að ef
þeir hafa svona fimmund-rödd,
bara fimm nótur, þá sé það
nóg. Maður verður að hafa þrjár
áttundir, til dæmis í sópran, og
bassi tvær áttundir. En þetta
gera ungiingar almennt sér ekki
I jóst.
í annað skipti söng ég fyrir
vissa deild í Háskólanum. Mér
leist nú ekki meir en svo á
samkunduna, þegar ég kom á
staðinn; það sýndist vera full-
mikið drukkið. Búnaðurinn var
margskonar; sumar í óléttu-
sloppum, sumar í morgunkjól-
um og herrarnir í ópressuðum
buxum og óburstuðum skóm og
svo framvegis. Þetta átti víst
að vera voðalega fínt, eða það
skyldi maður ætla. Ég var auð-
vitað í síðum kjól og allt eftir
því. Ég ætlaði varla að trúa því
að ég ætti að fara að syngja
fyrir þetta fólk, en þeim var
alvara með það, höfðu haft
mikið fyrir þessu krakkagrey-
in, útvegað píanó og allt. Það
var dálítill órói í salnum fyrst
í stað, og ég byrjaði með að
biðjast afsökunar á að hafa
komið þannig klædd; ég hefði
kannski heldur átt að vera i
sloppnum, sem ég er í þegar ég
tek til hjá köttunum. Þetta
gerði lukku!
— Finnst þér framkomu ung-
linganna hérna yfirleitt ábóta-
vant?
— Mér finnst þeir ekki kurt-
eisir, mér finnst þeir fram-
hleypnir. Auðvitað hittir maður
alveg elskulega unglinga inn á
milli. En hitt er of áberandi.
Amerískir unglingar eru ákaf-
lega frjálslegir í framkomu, en
þeir eru ekki framhleypnir. En
hérna held ég að þeir misskilji
þýðingu orðsins að vera frjáls;
haldi að það sé það sama og að
vera framhleypinn og ókurteis.
Framhald á hls. 40.
28 VIKAN 19. TBL.