Vikan - 10.05.1972, Síða 32

Viðtal við Áskel
Másson, trumbu-
leikara
Náttúru, einn
athyglisverðasta
persónuleikann
í íslenzka
poppheiminum.
ÆFIR
í ALLT AÐ
10 TÍMA
DAGLEGA
Ómar Valdimarsson
heyra
þó '
!spra ma
„Ég gæti spilað þetta sama og ég var með í Verzlunarskólanum svo til
nákvæmlega eins — og þó var það ekki undirbúið."
Þessi mynd var tekin í Glaumbæ sáluga í fyrsta skipfi sem Combó
Þórðar Hall kom fram, en þar munum við væntanlega fyrst eftir Áskeli.
„Trumbur eru elzta og göf-
ugasta hljóðfæri sem til er í
heiminum. Þær eru jafnframt
einfaldastar og blæbrigðarík-
astar allra hljóðfæra og með
því að spila á þær er ég að
hvetja fólk til að vera eins og
trumburnar: Lifa einföldu og
heiðarlegu lífi.“
— Áskell Másson.
Áskell Másson, trumbuleik-
ari Náttúru, lifir sjálfur mjög
einföldu og fábrotnu lífi. Allt
hans líf snýst um trumburnar
og að líkindum á hann sér ekk-
ert annað áhugamál. Þegar
hann talar um trumburnar
sinar er hann eins og stoltur
faðir og til að hylja stálfæt-
urnar undir bongótrommunum
lét hann klæða þá með gæru-
skinni. Hann lætur hár sitt og
skegg vaxa, hefur ekki séð
ástæðu til að hindra eðlilega
þróun þess í þrjú ár og gerir
sér grein fyrir, að fólk snýr
sér við og starir á hann á götu,
er að furða sig á öllu þessu
hári. Nýlega gerði hann það
að gamni sínu að fara í strætó
til þess að fylgjast með við-
brögðum fólks. „Méi þótti
kómískt að sjá alla þessa hausa
sveigjast og beygjast með
hverju skrefi mínu,“ sagði
hann þegar við töluðum sam-
an nýlega.
Hann kom mér mjög á óvart.
Ég hafði gert mér einhverjar
undarlegar hugmyndir um
hann, hélt að hann væri ein-
rænn og dularfullur sérvitr-
ingur sem ekki hugsaði um
neitt nema trumbur. Að vísu
staðfesti samtal okkar þann
grun minn, en á allt annan
hátt en ég hafði reiknað með.
Þegar við skildum fannst mér
jákvætt að hann væri þannig,
ekki neikvætt eins og ég hafði
reiknað með. Svo sannarlega
er Áskell Másson með athygl-
isverðari persónum í „brans-
anum“.
Hann er fæddur og uppal-
inn í Reykjavík fyrir 18 árum
og hefur haft brennandi áhuga
á trumbum síðan hann var
smábarn. Þegar hann var
2—3 ára var haldið boð heima
hjá frænda hans sem kallaður
var Bósi. Þessi frændi átti
trommusett sem geymt var