Vikan - 20.07.1972, Page 9

F
inum á Bu. Hann dó fyrir tíu
árum, en eftir það bjuggu
gömlu konurnar hvor í sínu
húsi. Þær hittust daglega.
Mánudaginn tuttugasta og
þriðja ágúst hafði Selma verið
ein í Bu í næstum hálfan mán-
uð. Bojan Dahl var í heimsókn
hjá ættingjum í Smálandi.
Selma Dahl var fullra átta-
tíu ára en leit varla út fyrir að
vera eldri en sextíu. Hún var
kvik á fæti, hugsaði skýrt og
fannst gaman að una sér ein á
bænum, þar sem hún hafði al-
izt upp. Á hverju ári ferðaðist
hún erlendis, til Ítalíu, Mall-
orca eða Kanaríeyja.
Henni líkaði vel að vera ein.
Næsta grannkona hennar,
ekkjufrú Márta Jernberg, móð-
ir Sixtens skíðakappa, var
þeirrar skoðunar að hún ætti
að láta höggva skóginn á milli
hússins og vegarins. Þá sæju
þær hver til annarrar, og auk
þess fengi Selma þá útsýn yfir
dalinn fyrir neðan, þar sem
vegurinn liggur til Lima. En hún
lét skóginn vaxa sem hann
vildi og fela húsin tvö fyrir
heiminum.
Dagmar Olsson, systurdóttir
hennar, sem býr lengra niðri í
brekkunni, nær veginum, leit
oft til Selmu. Hún vinnur á
elliheimili byggðarinnar, en
þegar stund gafst labbaði hún
til Selmu. Hún var ekki nema
nokkrar mínútur þangað eftir
stíg í gegnum skóginn.
Það sem skeði tuttugasta og
þriðja ágúst veit enginn ná-
kvæmlega nema illvirkinn. En
lögreglan hefur reynt að gera
sér grein fyrir hvað hafi gerzt.
Selma Dahl lá oft og las og
réð krossgátur langt fram á
nætur. Hún getur hafa legið út
af og lesið þegar einhver kom
og barði að dyrum.
Það var ekki gestkvæmt á
Bu. Þeir sem fóru Venjan-veg-
inn sáu engin merki þess að
bær væri þar inni í skógar-
rökkrinu, nema tvo póstkassa.
Það kom fyrir að einn og einn
farandsali rataði til Selmu. Hún
hafði keypt mottu af einum og
látið brýnslumann, sem einnig
ferðaðist um, skerpa fyrir sig
öll bitjárn í hennar eigu. Lög-
reglan hefur haft upp á bæði
mottusalanum og brýnslumann-
inum, og þeir voru ekki ná-
lægt Bu tuttugasta og þriðja
ágúst.
Aðeins ein skýring er á því
að gesturinn barði að dyrum
hjá Selmu. Hann þekkti hana.
Hann vissi að hún var ein og
sá ljós í svefnherberginu.
Rennitjaldið var að vísu dregið
Hans-Erik Holm, lögreglustjóri, vonar aS fingraför sem fundizt hafa
ieiði um síðir til þess að morðinginn finnist.
Stofan heima hjá Selmu, þar sem hún var myrt. Lögreglan telur að
morðinginn hafi verið þar vel kunnugur.
Aðfaranótt tuttugasta og
fjórða ágúst 1971 var áttræð
kona, Selma Dahl, myrt á
i heimili sínu í Lima, litlu þorpi
í Dölunum í Svíþjóð. Allir í
þeim stað eru ennþá skelfingu
lostnir vegna þess atburðar.
Ennþá hefur fátt upplýstst í
sambandi við morðið. Hvers
vegna varð Selma fyrir þessu,
mesta indælis manneskja sem
hægt var að hugsa sér? Hver
var ástæðan til morðsins, þar
eð við engu var hreyft í hús-
inu, engu stolið og ekkert
bendir til þess að glæpurinn
hafi átt sér kynferðislegar or-
sakir? Er morðinginn úr ná-
grenninu? Er lögreglan ekki
ennþá komin á nein spor?
Fólkið í byggðinni læsir
vandlega að sér á kvöldin og
þorir ekki að ganga út einsam-
alt.
Selma Dahl var fædd í Bu,
skarrimt frá Lima. Bærinn, þar
sem hún og systkini hennar
uxu upp, stendur í halla, hul-
inn af skógi og skammt frá
veginum. Selma var sólgin í að
lesa, og hún varð kennslukona.
Sem slík starfaði hún lengi í
Rörbacksnás norðarlega í Döl-
unum. En hún sneri um síðir
aftur til föðurhúsanna; þar
vildi hún vera það sem hún
ætti eftir ólifað.
Bróðir hennar Erik og kona
hans Bojan bjuggu lengi í húsi,
sem Erik hafði byggt í túnfæt-
fyrir, en ljósið sást samt út um
rifu. Allir gluggar á húsi Boj-
an Dahl voru hins vegar svart-
ir.
Selma Dahl hafði smeygt sér
í morgunslopp utan yfir nátt-
fötin og farið í skó. Hún var
ekki vön að læsa bænum, en
hafði þó gert það þetta kvöld.
Eða þá að hún hefur læst er
hún kom fram að dyrunum og
spurði hver væri þar. Það er
ljóst að hún hleypti næturgest-
inum ekki inn. En hann var
ákveðinn í að komast inn engu
að síður.
Og svo braut hann eina af
rúðunum efra megin í hurð-
inni. Rúðan sem hann braut
var ein af þeim neðstu til
hægri, svo að hann gat stungið
inn hendinni og opnað. Það
hefur hlotið að taka smátíma,
því að hann hefur orðið að
þreifa eftir lyklinum og snúa
honum í skránni. Til að skera
sig ekki á glerbrotunum tíndi
hann þau fyrst úr umgerðinni.
Kannski reyndi Selma að
koma vitinu fyrir hann og
kannski hélt hún fyrst að henni
hefði tekizt það — þangað til
hann braut rúðuna. Lögreglan
fann prik, sem stóð upp við
bæjarþilið. Þetta prik var of
þungt til að vera hentugur
göngustafur og hafði sennilega
verið notað til að styðja að
hurðinni að útihúsinu. Nætur-
gesturinn hlaut að hafa náð í
það þangað til að brjóta með
því rúðuna. Hugsanlegt er að
Selma, sem var ekkert blávatn,
hafi opnað dyrnar og horft á
eftir gestinum'. Kannski datt
henni í hug að hlaupa niður
eftir til nágrannans. En þegar
næturgesturinn nálgaðist aftur
með prikið í hendinni hefur
hún aftur hörfað inn og læst.
Hann braut rúðuna. Og kom
inn.
Ókunnugur var hann senni-
lega ekki.
Þar að auki var hann vopn-
aður hnífi. Selma hefur áreið-
anlega reynt að komast að sím-
anum, en gesturinn kom í veg
fyrir það. Hann reyndi að
höggva í höfuð henni með
hnífnum, og hún reyndi að bera
höggin af sér. Sár á höndunum
vitna um það.
Samkvæmt því sem lögregl-
an álítur hefur hann síðan grip-
ið gömlu konuna hálstaki og
rekið hnífinn í hana hvað eftir
annað.
Selma Dahl var ekki vön að
geyma peninga heima hjá sér.
Það vissu allir, sem þekktu
hana. Og enginn virtist hafa
Framháld á hls. 43.
29. TBL. VIKAN 9