Vikan - 22.05.1974, Qupperneq 12

h
llli
RASA
NIRINN
Próf essorinn hallaði sér að henni og kleip
hana ofurlítið. Effie skrikti og strauk
hendi yfir brjóstið, rétt eins og hún væri
að slétta úr blússunni sinni....

Engin lifandi sála i Rawley hafði
neina trú á þvi, að hún Effie
Henderson mundi nokkurntlma
ná sér i karlmann til að giftast, og
sjálf var Effie að þvi komin að
gefa upp alla von. En það var nú
rétt áður en grasalæknirinn kom
til bæjarins. Eaton prófessor var
hár og renglulegur maður með
isaumuö eilifðarbrot I buxunum
og háan gúmmiflibba um hálsinn.
Hann gæti hafa verið tiu árum
eldri en Effie — eða þá lika tiu ár-
um yngri. Það var jafnerfitt að
geta sér til um aldur hans eins og
hitt aö ráða það af mæli hans, úr
hvaða landshluta hann væri upp-
runninn.
Hann ók inn i Rawley einn heit-
an og rykugan morgun i miðjum
ágústmánuði og var að selja
Indiána-rótarmeðal . Þetta' var
kekkjótt allrameinabót með
lakkrisbragði, I skrautlegu grænu
glasi. Glasið var með svart-
skjöldóttum miða, þar sem mest
bar á sterklegum manni með
þanið brjóst og vööva, iklæddum
glimubuxum. Eaton prófessor
staöhæfði og manaði hvern mann
að vefengja það aö rótarmeðalið
hans mundi lækna hvern þekktan
sjúkdóm karlmanna og þá ekki
siður kvenna.
Effie Henderson varð manna
fyrst til þess að kaupa glas fyrir
einn dal, og einnig fyrst til að
koma aftur eftir öðru glasi i við-
bót.
Pallurinn, sem Eaton prófessor
reisti, var á aftursætinu i foruga
bflnum hans. Hann hafði greitt
borgarstjóranum tiu laslega eins-
dals seðla fyrir verzlunarleyfi i
Rawley, og svo hafði hann lagt
bilnum sinum á lóðina bak við
járnbrautarstöðina, þar sem allt
var þakið illgresi. Hann seldi
meðalið sitt úr aftursætinu á biln-
um, tók grænu glösih upp úr
kassa, sem stóð við fætur hans,
jafnharðan sem kaupendurnir
komu með dalinn sinn i hendir.ni.
Það hafði verið stór hópur fólks
á óræktarblettinum kring um bil-
inn, kvöldið áður, en nú var það
ekki nema fátt eitt, þegar Effie
kom aftur að morgni, eftir öðru
glasi til. Flestir þarna voru negr-
ar, sem áttu ekki til einn dal
samanlagt, en höfðu látið dragast
þarna að af áfengisgufunni frá
foruga bilnum, og voru fúsir að
!áta sannfærast um ágæti rótar-
meðalsins góða. Þegar Effie kom
þarna að, viku negrarnir til hliðar
og stóðu álengdar og horfðu á
Eaton prófessor selja enn eitt
glas.
Effie gekk að bilnum þar sem
prófessorinn var fyrir og lagði
fram einsdals seðil, sem var linur
eins og ostagrisja.
— Ég varð bara að koma aítur
eftir nýju glasi, sagði Effie og
brosti framan I Eaton prófessor.
— Ég varð hressari eftir þetta
glas i gærkvöldi en ég hef
nokkurntima veriö á ævi minrii.
Það er ekki til betra meðal i öllu