Vikan - 27.02.1975, Blaðsíða 19

II. Agúst hafði sést á fyllerli meö tveim skuggalegum ofdrykkjumönnum og meö peningakoffort sitt undir hendinni
orö aö koma á þrjá staöi I Austur-
bænum og hann haföi komiö á þá
alla.
Hann haföi borgaö litilræöi á
einum staö og hann haföi upp á
kvittun fengiö borgaöa hundraö
krónu skuld í ööru húsi.
Meö framburöi þriggja Sigrlöa
I bænum, sem var samhljóöa,
rakti setudómarinn nú feril
Agústs niöur Laugaveg, þar sem
hann sást I fylgd meö
fyrrgreindum mönnum, og voru
allir þéttkenndir.
Varöandi þaö mál, hvort þaö
var á fimmtudegi, eöa föstudegi,
sem Agúst sást meö ofdrykkju-
mönnunum tveim, þá haföi ein
Sigríöur af þrem aliö barn þennan
föstudag, svo þaö varö ekki um
villst. Haföi kona I húsinu heyrt
átroöning inni hjá sængurkonunni
og voru þar þá fyrir þrir menn,
sem sé Agúst bóndi sem var aö
fara meö vísur fyrir nýfætt barniö
I vöggunni, Snæfellingurinn, sem
sagöi ekkert og Ellas, sem hélt á
peningakofforti Agústs bónda.
Hann var út viö dyr.
Konan baö þá meö hægöinni aö
vera úti, svo sængurkonan heföi
meira næöi. Fóru þeir þá út og
hefur Agúst bóndi ekki sést siöan.
Borgaö meö seölum
Setudómarinn var ungur, en
hann var séöur. Hann stakk nú
Ellasi inn, þvl þaö var búiö aö
dæma hann sekan hjá fólkinu i
bænum. Hann var settur inn I
tuttugu og einn dag, til aö hann
væri viö höndina, ef eitthvaö nýtt
kæmi fram.
Elias sagöist hafa veriö utan
viö hús eitt á Laugavegi um
kvöldiö og hafa veriö aö kaupa
sér ýsu hjá fisksala til aö gefa
konu, sem hann haföist viö hjá, I
þann mund er Ágúst hvarf. Hann
geröi mjög nákvæma grein fyrir
þvi, hvar hann heföi veriö frá þvi
klukkan fjögur, þar til hann
háttaöi klukkan ellefu. Hann bar
á móti þvi aö hafa séö Agúst
þennan föstudag og ekkert
haggaöi framburöi hans'. betta
heföi veriö á fimmtudaginn, sem
hann sást meö Agústi.
Almannarómuíinn er fljótari I
förum en réttvisin. Fólk á Akra-
nesi haföi séö Snæfellinginn
haföi séö mannsblóö á skálmum
hans. Var hann mjög moröingja-
legur ásýndum. Hann haföi lika
veriö meö peningaseöla.
Aö sögn haföi hann komiö i búö
á Akranesi, þegar þangaö kom og
haföi keypt þar óþarfa og borgaö
fyrir meö peningaseölum, sem
var mjög grunsamlegt.
Setudómarinn geröi ráöstafanir
til aö láta yfirheyra Snæfellinginn
fyrir vestan. Þaö var of dýrt aö fá
hann suöur. Setudómarinn sat nú
uppi meö morö án þess aö hafa lik
og húsbóndi hans bæjarfógetinn
sagöi þaö engu betra en hafa lik,
en vanta moröingja.
Rétt væri aö pina Elias til
sagna.
Þaö var tvennt til f málinu.
Agúst hef öi veriö myrtur og likinu
varpaö i höfnina eöa þaö faliö i
holtum, eöa aö Ágúst heföi fallið I
höfnina af sjálfs dáöum.
Bæjarfógetinn var fyrir sitt
leyti sannfærður um hið fyrr-
nefnda. Hann hafði verið sýslu-
maöur og vissi aö bændur fóru
ekki fullir út á neinar bryggjur.
Þeir fóru I fiskhúsin til að
skamma eyrarkarlana og gefa
þeim I nefiö og til að klæmast við
þvottakerlingarnar, sem voru aö
vaska saltfisk, og til að gefa þeim
I staupinu. Mestum tima sfnum
eyddu þeir I aö skoöa fé og hesta
hjá öörum, eöa i búðarhangs og
fengu þá gjarnan i staupinu hjá
assistentunum og kaupmönn-
unum. Honum var þaö þó til efs,
aö Arnesingar kynnu aö drepa
menn. Þeir höföu ekki getað
drepið neinn almennilega
þar lengi. Þeir höföu siöast
drekkt Jóni biskupi Gerrekssyni i
poka og sýndi fátt betur úrræöa-
leysi þeirra i manndrápum.
— Viö þjörmum að Eliasi, sagöi
hann, þegar hann haföi lokiö viö
aö skoöa máliö hjá setudómar-
anúm, en — bætti hann við.
Passaðu aö hann játi ekki of
mikiö, þvi viö höfum ekkert lik.
Þaö var allur varinn góöur, ef
Arnesingar áttu að fremja morö,
þeir drekktu biskupum eins og
kettlingum i poka.
Hólmfriöur var létt i spori á
heimleiöinni frá setudómaranum.
Henni leið vel, eins og hún væri aö
koma frá prédikun hjá séra
Indriða Nielssyni og heföi séö inn
I himnana I ræöutöfrum
sunnudagsins.
Sér á parti var hún glöö yfir aö
hún var ekkert bendluð viö
hvarfiö. Maöur með peninga á sér
á fyllerii og týndur. Þaö gefur
sögu um byr. Allir voru i rauninni
undir grun.
Haföi ekki kona vestur á
Sellandsstig gefiö bróöur sinum
rottueitur út á skyr og kallað
púöursykur til aö komast yfir
vertiöarhlutinn hans? Hana
sundlaöi nú bara við svona hugs-
unum og þvi byrjaði hún allt i
einu að hlaupa viö fót og Jón
sonur, sem var skrefstyttri,
lullaöi á eftir henni einsog
vetrungur.
Þau drukku saman kaffi á eftir,
einsog hún geröi ávallt, eftir aö
hún kom úr frikirkjunni á sunnu-
dagskvöldum.
Framhald i næsta blaöi
9. TBL. VIKAN 19