Vikan - 20.03.1975, Blaðsíða 41

Hallfreði Erni berast oft skrif-
legar frásagnir frá fólki viös
vegar um landiö, án þess aö hann
hafi ieitaÖ eftir þeim. Þetta ber
órækan vott um áhuga aimenn-
ings á söfnun þjóöfræöa og er
vitaskuld vel þegiö.
tölulega stutt, sem aö þeir komast
meö hestana og veröa svo aö
skilja þá eftir og ætla aö reyna aö
bjarga sér til bæja. Nú þaö er, til
þess aö gera svo langa sögu
stutta,þáer næstaö segja frá þvi,
aö þeir koma aö lokum, aö-
þrengdir mjög, á þessi beitarhús,
sem eru svona klukkutimagang
hér frá Gilsárteigi eöa tæplega
þaö; rekast á húsiö. Þá treysta
þeir sér ekki til aö halda lengra.
Húsin voru þá tóm, þaö var
ekkert fé i þeim, en viö, og voru
heldur illa til reika, allt svo húsin
voru heldur illa tilhöfö. Þaö fauk
inn um þau, en þeir reyndu nú aö
byrgja þau eftir þvi sem þeir
gátu, annaö húsiö, og báru hey
úr heystæöi þar fyrir innan fram i
garöann og reyndu aö, aö liggja
þar. Nú þegar aö þeir voru lagstir
fyrir þarna i garöanum og búnir
aö vera þar dálitla stund, var
náttúrlega, veistarveran var köld
og heldur leiö, aö þá veröa þeir
varir viö, varir viö umgang I
húsinu. Þeir veröa varir viö þaö,
aö þaö er eitthvaö á kreiki þar,
og þaö er tekiö á þeim og alla
vega. Þeir kenndu nú hver öðrum
um, en enginn kannaöist viö aö
hafa hreyft sig. Þetta gekk svo
nokkuölengi.einkurn bar á þessu,
þegar þeir voru svona aö þvi
komnir aö sofna, en...
Já, þessi ókyrrö þarna i húsinu,
hún hélst, hélst og ágeröist og
endaöi meö þvi, aö Þórarinn
Olafsson i Dölum. hann er dreg-
inn á fótonum fram úr garöa-
höföinu. Þá leist þeim ekki á
blikuna og drifu sig nú upp þarna
um nóttina, þó aö, aö veöriö væri
vont og tvisýnt um þaö, aö þeir
næöu hér i, i Gilsárteig, en þaö
lukkaðist samt. Þeir drifu sig
hingaö heim.
Nú, þaö er rétt aö geta þess, aö
Hallur Björnsson á Kórastööum,
hann var fæddur þar og uppalinn,
og var þar mestan sinn aldur,
mjög sannoröur maöur, og ég
fullyröi þaö, að þess vegna, fyrir
min kynni af honum, aö hefur
sagt þarna eins rétt frá eins og
hann vissi best.
Nú, það er rétt aö geta þess, aö
þaö var gömul sögn um þaö, að
þessi reimleiki þarna á selinu,
alltsvo Selhúsonum, þetta hétu
Selhús, þaö voru þrenn beitarhús
hér i Gilsárteigi, og þessi voru yst
og lengst i burtu, stöfuöu af þvi,
aö heföi eitt sinn veriö unglings-
piltur, sem heföi passað þarna fé
á þessum húsum. Hann heföi
komiöheim hér i Gilsárteig, og þá
vantaöi hann af fénu eitthvaö.
Hann fékk heldur svona slæmar
viötökur, og honum var skipaö aö
fara, og, og hafa upp á, á þessu,
sem hann vantabi. Nú, hann fór,
nauöugur og hryggur, en hann
kom ekki aftur. En þegar aö farið
var svo ab undrast um hann, og
fariö aö leita aö honum, var
náttúrlega byrjaö á þvi að fara á
selið, þá var hann hengdur þar
fyrir garöa — hoföinu, haföi fest
snærisspotta upp um raft og stytt
sér þar aldur.
Nú, um sannleiksgildi þess
arna veit ég ekki neitt. En hitt
fullyröi ég, aö ljósið þarna á hús-
unum, þab gat enginn mabur gert
sér grein fyrir þvi, aö þaö gæti
veriö af náttúrlegum rótum
runniö. Það var alveg útilokaö.
Þaö fullyrði ég.
Ég var nú búinn aö lofa Þór-
bergi Þóröarsyni að segja honum
þessa sögu ásamt fleirum, en vib
höfum nú ekki hist núna nýlega,
og, og þaö hefur aldrei orðið af
þvi. Nú er svo þessi saga ekki
lengri.
Fjölbreyttar veitingar.Munið kalda borðið
Opiðfrá kl. 1 2—14.30 og 1 9 — 23.30.
HOTEL LOFTLEIÐIR
12. TBL. VIKAN 41