Vikan - 20.03.1975, Blaðsíða 45

Maxine fannst þetta furðuleg
skepna.
— O, þetta ótætis kvikindi!
sagði Clermont reiðilega.
— Það gerir ekkert til. Mig
langar heldur ekkert i vin, sagði
Maxine. —.... en mig langar mjög
mikið til að fara i rúmið, ég er
mjög þreytt eftir ferðina.
— Að sjálfsögðu. Elskulega
röddin varð skipandi, þegar
hann sneri sér að frænku sinni:
— Blanche, sjáðu til þess að
dóttir Guys fái gott herbergi.
— Frúin þarf ekki að ómaka
sig, tók Colbert fram i fyrir hon-
um. — Ég er hér meö lykil, sem
Bertran fékk mér. Hann gengur
að þvi herbergi, sem hann sjálfur
var búinn að ganga frá handa
dóttur sinni.
— Ja, þetta kemur manni
hreinlega á óvart, sagði Paul
Marchand,— Þú þarft þá engu að
kviöa, frænka sæl, þú færð þá
örugglega góðar vistarverur, þó
að við hin verðum að gera okkur
að góðu að búa I frekar óþægileg-
um herbergjum.
— Þú og móðir þin þurfið ekki
að vera hér degi lengur en þið
sjálf óskið, sagði Blanche og
brýndi raustina. — Við vitum öll
full vel hvers vegna þið eruð hér.
— Já, tók Gaston Rondelle und-
ir með henni. — Það er nokkuð
furöulegt að auðugur herragarðs-
eigandi verði skyndilega vinsæll
hjá fjölskyldunni, rétt áður en
hann deyr. Þið komuð hingað til
að koma ykkur i mjúkinn hjá hon-
um, svo hann minntist ykkar I
erfðaskrá sinni.
— Drottinn minn! Annette
glennti upp blá augun. — Ég verð
að segja að þetta er nokkuð
ruddalegt, Gaston.
— En hvað með yður, herra
Rondelle, sagði Alan Russel
hæglátlega. — Hafið þér þá ekki
haft einhverja sérstaka ástæðu
fyrir tiðum heimsóknum á Arlac
upp á slðkastið? Guy Bertran var
veikur og þreyttur maður. Þér
höfðuð von um að hann vildi selja
eignir sinar, til að losa sig við
áhyggjur.
Gaston Rondelle yppti öxlum
án þess að svara og Blance sagði I
kjökurrómi: — Ég hefi verið svo
einmana hér. Allir hata okkur. En
Guy sagðist aldrei selja Arlac,
hve mikið sem I boði væri.
— Hann hefur kannski vonast til
aö finna hinn týnda fjársjóð,
sagði Lucien Colbert.
Hæðnislegur hlátur Clermonts
glumdi við. — En góði herra lög-
fræðingur, ég veit að þér trúið
ekki þessari gömlu þvælu. En
eitthvert okkar vonast til að finna
eitthvað I Arlac, haldið þér það
ekki herra Russel?
Ungi englendingurinn svaraði
ekki.