Vikan - 20.03.1975, Blaðsíða 57

Löng ferö er á enda. örn sér heim aö Vik-
ingshólmi. Skipin á legunni eru fagurlega
skreytt og mannfjöldi skemmtir sér á
ströndinni. Allt I einu rennur upp fyrir
Erni, aö nú er Jónsmessunótt!
Hann hraöar sér gegnum manngrúann til
aö hitta móöur sina og leita Lydiu.
Aleta sér hann koma og löng biö er á enda.
Hann var niöurbrotinn, þegar hann fór, en
nú viröist létt á honum brúnin. Brátt fær
hún aö faöma hann aö sér.

örn stendur á fætur. „Komdu, viö skulum
fara til mömmu." ,,Þú ferö fyrst, ég kem
á eftir,” og hún ýtir honum af staö. „Móö-
ir þin hefur beöiö þessarar stundar og hún
á aö njóta hennar ein.”

Tónlistin og glaöværir hlátrar dansfólks-
ins berast til þeirra.
0 J$u2J*9
v;:S,
Aleta drottning býöur son sinn velkominn
heim. Kviöi hennar og áhyggjur vikja
fyrir innilegri gleöi.
Næsta vika — Hrópaö á hjálp.
Hún horfir á hann nálgast. Hann gengur upp tröppurnar .. en hikar og
viröir fyrir sér dansandi ungmennin eins og hann leiti aö einhverju ...
svo snýr hann viö. Aleta brosir gegnum tárin. Hún veit, aö nú veröur
hún aö vikja fyrir stúlku I huga sonar sins.
Hann finnur Lydiu á sama staö og hún kvaddi hann. Bæöi hafa þau
breyst, en blikiö I augum þeirra ber meö sér, aö breytingin er til batn-
aöar.
12. TBL. VIKAN 57