Vikan - 08.05.1975, Blaðsíða 37

tæki. Mikil gagnrýni hefur komiö
fram á Félag íslenskra hljóöfæra-
leikara af hálfu popptónlistar-
manna lengi vel. Þykir þeim
Félagiö standa slælega að mál-
efnum þeirra. Og Fjóla haföi sitt
aö segja um málið.
„Það má alveg segja það beint
út. FIH gerir sama og ekkert
fyrir okkur. Eina hlutverk FtH,
sem okkur er að gagni, er milli-
ganga um atvinnu á Keflavíkur-
flugvelli. Fram að þessu höfum
viö engin itök haft i stjórn félags-
ins, en liklega er það einungis
fyrir framtaksleysi okkar sjálfra.
En nú eigum við tvo góða menn i
stjórninni, og vonandi fer þetta að
ganga eitthvað betur. En það
virðist dálitið stirt ennþá a.m.k.”
Og annaö mikilvægt mál, sem
verið hefur á döfinni að undan-
fömu, er viðurkenning Félagsins
á róturum sem fullgildum með-
limum FIH. Hvað hafði Fjóla um
það að segja?
„Jú þetta er alveg satt. Þetta
hefur verið lengi á stefnuskrá
allra eða flestra popphljóm-
sveita. Demant h.f. tók málið upp
fyrir okkur, og árangurinn hefur
þegar komið i ljós. Rótarar hafa
verið viðurkenndir sem meðlimir
FIH. Fram að þessu, þegar
hljómsveitir hafa ráðið sig i vinnu
samkvæmt kauptaxta FIH, hafa
þær þurft að greiða róturunum
kaup af sinu kaupi, auk þess að
borga bilkostnað, sem oft á tiöum
er nokkuð mikill. Þegar búið er að
borga þetta, verður okkar kaup
eðlilega undir taxta.”
Varla er hægt að taka viötal við
hljómsveit öðru visi en að ræða
örlitið starfsvettvang hennar.
Hvaöa skoðun hafði Fjóla á þvi
málefni?
„Viö höfum litið sem ekkert
fólksins. Meðan við erum ekki
með meira frumsamið' efni, er
fólkið, sem kemur að hlusta á
okkur, okkar verkstjóri. Við erum
bara iðnaðarmenn. Nú þegar
verksjórann skortir verksvit, þá
höfum við oftast reynslu til að
bæta það upp, svo að þetta gengur
bærilega, svo lengi sem við tölum
sama málið.”
Eftir að hafa hlýtt á leik Fjólu
eina kvöldstund, fer ekki á milli
mála, að hér er á ferðinni ung og
upprennandi hljómsveit. Innan
vébanda hennar eru góðir ein-
staklingar, sérstaklega er
Ragnar Sigurðsson gitarleikari
athyglisverður. „Sánd” hljóm-
sveitarinnar er með miklum
ágætum, og hún nær vel saman.
Það veröur gaman að fylgjast
með Fjólu, þegar frumsamda
efniö fær að njóta sín meir en nú
er. Það er og fátitt, aö saxa-
fónleikari sé fastur meðlimur i is-
lenskri popphljómsveit, en-einn
slikur er einmitt i Fjólu. Saxafónn
gefur skemmtilegan og ferskan
blæ i þeirri tónlist, sem Fjóla
leikur, og enginn vafi leikur á þvi,
aö Sigurður Long er vaxandi
saxafónleikari. Söngur er góöur
en bakraddir mættu hafa meiri
fyllingu. Fleira væri eflaust hægt
að telja upp, en ekkert skyggir
samt sem áöur á ágæti þessarar
hljómsveitar. Heilræði dagsins:
Enginn veröur óbarinn biskup,
nema hann eigi páfa fyrir pabba.
—es.
spilað utan Reykjavikursvæðis-
ins. Það þýðir það, að Klúbburinn
hér i Reykjavik er helsta um-
ræðuefnið. Klúbburinn er upp-
fullur fatapakki og alls konar
plebbum. Þar á hljómsveit á
hættu að komast i ónáð meðal
fólksins fyrir það eitt að vera i
gallabuxum úr Vinnufatabúðinni,
þegar aðalfólkið er i Scorpion
gallabuxum eða einhverju svo-
leiðis. Þar fyrir utan hefur þetta
fólk yfirleitt ekki hundsvit á
múslk.” Þab var og.
Það er vist best að snúa sér að
léttara hjali, svo að þátturinn og
hljómsveitin tapi ekki öllum vin-
sældum. Hvernig er með lagaval
hljómsveitarinnar?
„Við reynum að leika eitthvað
létt, helst eitthvað, sem engin
önnur hljómsveit er með i
prógrammihjá sér. Að sjálfsögöu
reynum við að fara eftir óskum
19. TBL. VIKAN 37