Vikan - 15.05.1975, Blaðsíða 48

um og kristalsmyndirnar, sem
eru ótrúléga fagrar.
Venjulega liggur svo ferða-
mannastraumurinn að höllinni.
sjálfri. Hubert gamli, sem hefur
þjónað ættinni alla ævi, er
fylgdarmaður og tekur vægt gjald
fyrir. Hann nýtur þess að sýna
þessa fornfrægu höll og segja sög-
ur af Bertranfjölskyldunni og
dregur þá ekki úr þeirri bölvun,
sem hvíldi yfir ættaróðalinu i
aldaraðir.
I vinnuherberginu nýtur hann
sin sérstaklega vel, þegar hann
bendir á málverk sem hangir þar
á veggnum og segir með stolti i
röddinni: — Þetta er 'hallarfrúin á
Arlac.
Málverkið er af mjög fagurri
ungri konu með gullið hár og
fjólublá augu. Broshennar er svo
létt og lifandi, að manni verður
næstum á að biða eftir, aö glað-
legur hlátur hennar berist um
herbergið.
A annarri höndinni ber hún
fagran hring, skreyttan
ametystum,en I hinni heldur hún
á vinþrúguklasa.
Þegar spurt er um nafn hennar,
segir hann: — Ættarnafn hennar
var að sjálfsögðu Bertran, og hún
ber af þeim öllum, segir gamli
húsvörðurinn með stolti i rödd-
inni. — En hún giftist englendingi,
og siðan er þaö Rousellefjölskyld-
an, sem ræður rikjum hérna á
eigninni. Afkomendur þeirra eru
nú á feröalagi i Englandi, en þau
koma alltaf heim fyrir uppskeru
timann. Þá er mikið um að vera
og glatt á hjalla. Rousellefjöl-
skyldan er mjög vinsæl, svo
maöur tali nú ekki um vinin.... og
hann smjattar meö tungunni.
Ferðamenn fá að bragða vinin
og greiða þá nokkra franka auka-
lega, um leið og þeir virða fyrir
sér málverkið af hinni fögru
Maxine Bertran Rouselle...
Endir.
að stööva lofræðu hans, en tunga
hennar var sem lömuð. Roland
stakk hönd sinni I lófa Alans
Russel, og trúnaðartraustið skein
af ásjónu hans.
— Nú ætla ég aö biðja ykkur öll
aö hlusta á mig, héit englending-
urinn áfram. — Hin unga hús-
móðir ykkar á mikiö erfiði fram
undan, og ég veit, að þið viljið öli
vera henni hjálpleg. Ég vona lika,
að hún leyfi mér aö vera hluttak-
soiamnngmn
Við álítum þœr elskulegustu
stúlkur á Islandi. Það gera líka
fleiri. Símastúlkur Hreyfils eru
ávallt boðnar og búnar til að
senda þeim sem hringja í síma
8-55-22, þægilega leigubifreið á
örskammri stund. Til þess að
viðskiptavinir Hreyfils njóti sem
beztrar þjónustu, bíða simastölk-
urnar eftir hringingu yðar dag og
nótt Þess vegna auglýsir
Hreyfill œfinlega: „Opið allan
sólariiringinn."
VARE VFILL
súni 85522
Opið allan sólarhringinn
andi i uppbyggingunni og stuöla
að þvi, að Arlac blómstri upp á
ný... Og svo sneri hann sér að
Maxine og sagði á ensku: —■ Viltu
giftast mér, Maxine?
Hún kinkaði kolli og hló og grét
á vixl. Alan greip hönd hennar og
sagði hljóðlega. — Ég hafði nú
mlnar eigin persónulegu ástæður
til að. leggja mig allan
fram við að finna þéssa
uppsprettu, eftir að ég hafði
litið þig augum. Ég hafði ekkert
til að bjóða hinni fögru ungfrú
Bertran. Ég óskaði þess eins að fá
þig fyrir konu... Sjáðu. Hann
sýndi henni fulla lúku af glitrandi
ametystum. — Það ætti að vera
hægt að fá fallegan trúlofunar-
hring með þessum steinum, held-
urðu það ekki? Ég hjó þessa
steina úr veggnum I hellinum
okkar.
— Auðvitað vill Maxine giftast
þér, sagöi Roland ákveðinn og leit
á systur sina. — Þú elskar hann,
er það ekki rétt, Maxine?
Þorpsbúar, sem höfðu fært sig
nær og hlustað á þau, fóru nú að
hlæja. Þrumusvipurinn á Hubert
var nú orðinn að mildu brosi, og
hann deplaði augunum til
Eulaliu, sem laumaðist til að
þurrka af sér tár með svuntu-
horninu.
— Að sjálfsögðu elska ég Aian,
svaraði Maxine hátt og hátfölega.
Fólkið rak upp gleðióp, og
Hubert fann sig knúðan til að
halda smá ræðu: — Guð haldi
sinni verndarhendi yfir nýju
hallarfrúnni á Arlac, og megi
afkomendurhennar lifa hér I friöi
og hamingju.
Ég vona líka, að vinin okkar
verði ennþá betri en áður.
— En framvegis verða þau
köliuö Russelvin, sennilega yrði
það Rouselle, hvlslaöi Maxine i
eyra Alans. — Bölvunin, sem hef-
ir rikt hér allt of lengi, skal nú
ekki framar leggjast yfir þetta
heimili. Aö visu kemur eitt fram
af gamla spádómnum, það verða
ekki menn, sem bera nafnið
Bertran, rikjandi hér.
Epilogus.
Nú er Arlac lltill, en vel meg-
andi bær. Þar er ágætt hótel,
snorturtráðhús og gömul, vel hirt
kirkja.
Fólkið, sem safnast saman á
torginu að loknum vinnudegi, er
glaðlegt og vel útlitandi. Ef
maöur stöðvar bilinn sinn við
gosbrunninn á torginu, þá fær
maður strax að vita, hvar vegur-
inn að hellunum og höllinni
liggur.
Sérstaklega búin lyfta gengur
niður i gegnum steinásinn. Þaðan
getur maður gengið um ótal göng
og hella, sem nú eru vel upplýstir,
svo feröamenn geti notið þess að
skoða myndirnar á hellaveggjun-
Bifreiða-
eigendur!
Aukið öryggi;
sparnað og ánægju
í keyrslu yðar, með því
að láta okkur annast
stillingarnar á
bifreiðinni.
Framkvæmum:
Véla- hjóla- og Ijósastillingar
ásamt tilheyrandi viðgerðum.
Ný og fullkomin taeki.
’O. £ngilbert//on h/f
Stilli- og
vélaverkstæði
Auðbrekku 51
Kópavogi, simi 43140
48 VIKAN 20. TBL.