Vikan - 15.05.1975, Blaðsíða 53

faðm sér og feykja þvi á ný i
Poppheima. Þegar þangað var
komið, fór litla eikarfræið að i
einu og öllu eins og jökullinn
hafði fyrir mælt. Það fann sér
skjólgóðan stað og næringarrikan
jarðveg og settist þar að. Það
skaut rótum og hóf að breytast og
þroskast, þar til það var orðið að
hálfvöxnu eikartré. Það öðlaðist
næstum nýtt lif og skildi betur til-
gang sinn i Poppheimum.
Allar lifverur á jörðunni hafa á-
kveðin tjáningarform. Eikin okk-
ar, sem einu sinni var fræ, valdi
sér tónlist. Fyrir eikinni var tón-
listin lifið sjálft, söngur fuglanna
og blærinn i laufinu. Þegar lengra
leið, fann eikin, aö hún var einnig
hluti alls þess, er lifandi var, og
að hún þurfti ekki lengur að likja
eftir söng fuglanna eða blænum i
laufinu til þess að finnast hún
vera lifandi. Hún gat orðið tjáð
sig á sinu eigin máli, og þar sem
hennar mál var alþjóðlegt, gátu
allir sem' á hlýddu, skilið. Þar
með hafði eikin okkar, sem einu
sinni var fræ, áunnið sér ákveðinn
sess i Poppheimum. Hún hafði
skotið rótum, og greinar hennar
fimm teygðu sig út um Popp-
heima til þess að ávinna sér við-
urkenningu sem bestu og falleg-'
ustu greinarnará besta og falleg-
asta trénu i öllum Poppheimum.
Og sú langa og erfiða lifsbarátta,
sem hófst með einu litlu eikar-
fræi, sem að visu voru fimm enn-
þá minni eikarfræ saman i einu,
stendur enn og mun alltaf standa,
svo lengi sem til eru fræ.
UM EIK
Hljómsveitin Eik hefur nú
starfað i kringum tvö og hálft ár.
Á ýmsu hefur gengið þessi rúmu
tvö ár. Ekkert hefur þó getað
bundið enda á lifdaga hljómsveit-
arinnar. Eik skipa i dag þeir ólaf-
ur Sigurðsson á trommur, Þor-
steinn Magnússon á gitar, Har-
aldur Þorsteinsson á bassa,
Lárus H. Grimsson á mini moog,
pianó og flautu, og svo Herbert
Guðmundsson söngvari. Þeir
hafa allir verið með frá upphafi
nema Herbert, en hann kom i
hljómsveitina um áramótin sið-
ustu.
Eik hefur um langan tima vakið
mikla athygli innan ákveðins
hóps, en vinsældir hljómsveitar-
innar hafa nú aukist til muna og
aðdáendahópurinn stækkað að
sama skapi. Á timabili s.l. haust
var hljómsveitin söngvaralaus.
Þá lék hljómsveitin eingöngu
instrumental lög frumsamin, sem
voru mjög jasskennd. Þessa teg-
und tónlistar, sem kalla mætti
þeirra eigin tegund tónlistar, er
enn að finna i prógrammi hljóm-
sveitarinnar, en prógrammið er
nú miklum mun meira blandað en
áður var. Á þar tilkoma söngvara
i hljómsveitina mikinn hlut að
máli. Þar fyrir utan semur Her-
bert ágætis lög, þó hann leiki ekki
á hljóðfæri með hljómsveitinni.
Hins vegar eru það þeir Haraldur
og Þorsteinn sem semja.
Um það bil helmingur pró-
gramms hljómsveitarinnar er nú
frumsamið efni, og má það teljast
nokkuð gott af islenskri hljóm-
sveitað vera. Margt af þvi verður
að teljast nokkuð gott, a.m.k. er
jafn mikil eftirspurn eftir frum-
sömdu lögunum og erlendu lögun-
um á dansleikjum hljómsveitar-
innar.
Fyrr i vetur réði hljómsveitin
sér sérstakan framkvæmdastjóra
til þess að annast allar ráðningar
hljómsveitarinnar og höndla fjár-
mál. Hefur siðan verið unnið að
þvi með oddi og egg að koma Eik
á framfæri hér innanlands, og
hefur hljómsveitin liklega aldrei
haft eins mikið að gera og nú. Og
eftir öllum sólarmerkjum virðist
Eik vaxa með verkefnunum, en
úr þvi fær aðeins timinn epdan-
lega skorið.
20. TBL. VIKAN 53