Vikan - 22.05.1975, Blaðsíða 31

kertaljós. Það var svo ótrúlegt
hve tljótt henni hrakaði. Faðir
ykkar átti erfitt með að skilja
þetta, .þegar hahn kom heim og
lengi að ná sér, ef hann þá kemst
nokkurn tíma yfir þá sorg....
t minningum okkar Lucy var
hún nánast dýrlingur og oft,
þegar við vorum búnar að tala
lengi um hana og rifja upp minn-
ingarnar, sem voru okkur ljósar,
þá fórum við laumulega inn i
herbergið hennar, sem ennþá var
óbreytt uppi á lofti. Við drógum
alltaf skóná af fótum okkar, áður
en við gengum þangað inn, til að
skemma ekki gólfábreiðuna.
Svo opnaði önnur okkar varlega
efstu skúffuna i snyrtiborðinu og
við tókum upp munina, sem alltaf
voru þar i snyrtilegiim röðum og
lögum þá upp á borðið við hliðina
á silfurslegnu greiðunni og hár-
burstanum.
Dýrmætast af öllum eigum
hennar fannst okkur eyrnalokk-
amir vera. Þeir voru lika mjög
sérkennilegir, úr gulli og niður úr
þeim voru viðhengi með rósalagi,
lika úr gulli. Hún gekk alltaf með
þessa eyrnalokka, en það sem
okkur fannst ákaflega athyglis-
vert, var það, að Rósa frænka'átti
lika svona eyrnalokka. Reynar
hafði Rósa fengið sina á undan
mömmu, en þegar fóreldrar
mömmu dóu, fór hún til Adams
frænda og önnu frænku og þau
létu gullsmiðinn i Athelby búa til
eyrnalokkana handa mömmu.
Það var sagt að þetta væru mjög
sjaldgæfir hlutir.
Minningar okkar um móður
okkar voru mjög tengdar við dvöl
hennar hjá þessu frændfólki,
æskudögum hennar á Appelby
End — og svo frásagnir hennar af
sambandi hennar og Rósu
frænku.
Frænkurnar tvær höfðu leikið
jórhent á pianóið, sofið saman i
stóru himinhvilunni og dreymt
um það að giftast bræðrum og svo
ætluöu þær að skira dætur sinar i
höfuðið hvor á annarri.
Þessir draumar höfðu ekki orð-
ið að veruleika, að þvi einu und-
anskildu að ég var skirð Rósa Ell-
en. A unglingsárum mömmu fór
fljótt að bera á einkennum tær-
ingarinnar, þessa hræðilega sjúk-
dóms, sem hafði orðið foreldrum
hennar að bana. Það var þvi grip-
iðtil þess ráðs, að senda hana til
ömmusystur hennar, sem bjó á
Whighteyju en þar var mildara
loftslag. Þar kynntist hún paba og
giftist honum.
Hún fór aldrei aftur til Appelby
End. Ferðin þangað var bæði löng
og erfið. Svo hafði hún lfka nógu
að sinna heima eftir að við fædd-
umst. Ann frænka hafði látist
fyrir tiu árum, en Adam frændi
lifði og dró fram lifið, bitur og las-
inn og búinn að missa allar eigur
sinar.
„Vesalings Rósa” hafði fórnað
lifi sinu til að hugsa um hann. Hún
háfðialdreigifst.Það var eitthvað
piskrað um það, að hún hefði orð-
iðfyrir vonbrigðum, en hver þau
voru, vissum við ekki, það var
alltaf talað undir rós, þegar við
heyrðum til.
Þegar mamma dó, skrifaði
pabbi Rösu frænku og sagði henni
að heimili sitt stæði henni alltaf
opið. Rósa skrifaði og þakkaði
fyrir, en hún hafði ekki látið
verða að þvi að koma. Við höfðum
beöið hennar I sjö ár, svo við vor-
um ekki bjartsýnar, bjuggumst
ekki við henni lengur.
Fyrir rúmu ári höfðum við frétt
að Adam frændi væri nú loksins
búinn að fá hvildina og að Rósa
frænka væri „frjáls” að lokum.
Við fréttum lika að hún væri
hræðilega einmana. Hún ætlaði
að leigja húsið og koma svo til að
sjá um litlu telpurnar hennar
Lilith.
Pabbi hafði heyrt frá henni um
jólin. Það voru einhverjir erfið-
leikar með að fá leigjanda og lög-
fræðingarnir voru svo hræðilega
seinlátir.
Rósa frænka var orðin hálf
óraunveruleg i hugum okkar, en
alltaf höfðum við löngun til að
vita i hverju „vonbrigði” hennar
voru fólgin. Við urðum að visu
svolltiðlifsreyndari með árunum,
en þessi vandræði Rósu frænku
voru mjög dularfull.
Það var Lucy sem færði þetta
einhvern tima I tal við Nancy
Kirkup, stúlkuna frá Mill
Cottage, sem kom til að aðstoða
við heimilisstörfin.
— Vonbrigði? Ó, þú átt við eitt-
hvað eins og kom fyrir Cissie
Pellow. Það er hræðilegt hvernig
það getur farið með þær, finnst
ykkur það ekki?
Við urðum heldur daufar i
bragði. Hvaða ósköp gátu það
verið, sem dunið höfðu yfir Rósu
frænku? En við vorum að sálast
úr forvitni, og drifum okkur strax
i gönguferð eftir Plum Lane I átt-
ina að Pellowhúsinu. Við fundum
gat i runnagirðingunni og sáum
þá einhverja veru sem ráfaði um i
sólskininu innan um byggið og
burknana á akurræmunni.
— Sjáðu! Þarna er Cissie
Pellow.
Við Lucy krupum niður til að
virða hana fyrir okkur. Hún var i
bómullarpilsi, sem var stutt að
framan og undirpilsi, sem kom
niöur undan. Svo var hún I þung-
um stigvélum og svörtum sokk-
um og i einfeldni minni fannst
24. sept. —
22. okt.
Þú hefur verið allt of
værukær aö undan-
förnu og verkefnin
hafa hrúgast upp hjá
þér, svo að nú sérðu
ekki fram úr þeim
lengur og verður að
leita þér aðstoðar ann-
arra. Reyndu að láta
þetta ekki henda þig
aftur.
24. okt. —
22. nóv.
Rómantikin og ástin
setja ákaflega mikinn
svip á þessa viku hjá
þér. Og draumarnir
eru ekki einungis
dagdraumar, heldur
einnig raunverulegir
draumar, sem rætast i
hversdagsleikanum.
22. nóv. —
21. des.
Þú átt tiltölulega auð-
velt með að um-
gangast fólk og kynn-
ast þvi á yfirborðinu,
en hve marga raun-
verulega vini áttu?
Væri ekki hyggilegra
fyrir þig að reyna að
afla þér fáeinna raun-
verulegra vina i stað
allra kunningjanna?
22. des. —
20. jan.
Þar kom að þvi, að þú
fékkst tækifærið, sem
þú hefur beðið eftir
eins lengi og þú manst
almennilega eftir þér.
Láttu það nú ekki
ganga þér úr greipum,
þvi að ómögulegt er að
segja, hvenær þér
býðst það aftur
21. jan. —
19. febr.
Mundu, að erfiðleik-
amir eru til þess að
sigrast á þeim, en
freistingarnar ekki
nærri alltaf til þess
eins að falla fyrir
þeim. Þú þarft að læra
að neita þér um ýmis-
legt og einnig þarftu
að gæta betur að þér i
umgengni viö fólk.
20. febr. —
20. marz
Sunnudagurinn verður
sérstaklega skemmti-
legur og óvenjulegur.
Einn þessara daga,
sem enginn býst við
fyrirfram. Þú þarf að
leysa úr ákveðnum
vanda, áður en þú
getur tekið nokkrar
ákvaröanir varöandi
framtiðina.
21. TBL. VIKAN 31