Vikan - 19.06.1975, Blaðsíða 39

tnerkíð er trygging fyrir góðum kúlupenna
Fæst i fallégum gjafakössum.
hún fékk hana meö sér, þegar hún
stakk upp á þvl að hún fengi
koníak til aö hressa sig.
Herra Southern sagði mjög
hægt og bliölega: — Skipafélagiö
skrifaöi mér. Miranda átti aö fara
suöur fyrir Horn og það var tölu-
veröur Is á þeim slóöum og
Isþokan grúföi yfir öllu. Þaö
skipti engum togum, þegar þeir
voru nýkomnir inn i Isrekiö, kom
annaö skip á móti og skipin skullu
saman. Skipstjórinn á hinu
skipinu gat ekkert gert, nema að
bjarga áhöfninni af sínu eigin
skipi. Hann sá ekki Miröndu
aftur. Oveörið var ægilegt og
slotaði ekki fyrr en eftir þrjá
daga... Rödd hans dó út og við
Lucy sátum stjarfar, hliö við hliö.
Þegar herra Southern var
farinn fórum við Lucy upp á her-
bergið okkar, fleygðum okkur
upp I rúm og grétum fööur okkar,
grétum yfir missi þessa fallega
skips og yfir þvi hve veröldin gat
veriö miskunnarlaus....
Þaö var herra Southern, sem
stakk upp á þvi, aö við létum allt
ganga sinn vanagang. Viö höfðum
alltaf getað treyst honum, þegar
pabbi var fjarverandi. Nú var
hann oröinn, fyrir utan Binnie,
okkar einasta haldreipi. Við
vissum aö ekki var til neins að
nyja á náöir Rósu, sem ýmist var
hágrátandi, eða sat þögul og
hnlpin.
Það var að sjálfsögðu ósköp
eölilegt, aö ég notaði hvert tæki-
færi sem gafst, til að losna smá-
stund úr drungalegu andrúms-
loftinu, en samt ásaka ég mig
fyrir þaö, sem kom fyrir Lucy.
Þar sem hún var varla nógu
hress, til að fara út og gat alls
ekki gengiö alla leiö til Saxelby,
þá varö hún að hætta viö aö fara i
kennslustundirnar hjá ungfrú
Southern. Ég haföi samt farið til
Southern systkinanna nokkrum
sinnum I viku, stundum eingöngu
tilaö fá léöa bók. Stundum, þegar
veöriö var sæmilegt, fórum viö
herra Southern I langa göngu-
túra.
Einu sinni vorum við á gangi
eftir götunni, sem lá meðfram
ökrunum til Cross Gap, og þa
fórum við aö tala um Lucy.
Þaö var ekki einleikið hve oft
hún fékk kvef og slæman hósta
upp á slökastið og ég sagöi við
herra Southern, að mér fyndist
henni hraka stööugt, svo það væri
nauösynlegt að láta lækni skoða
hana. Og þegar herra Southern
sagöist hafa tekið sérstaklega
eftir veiklulegu útliti hennar
þennan sama morgun, fannst mér
aö ég yröi aö flýta mér heim til
hennar. Ég vissi ekki hvernig ég
átti aö losna viö hann, án þess aö
vera ókurteis, svo ég varð eigin-
lega fegin, þegar fór aö rigna, þá
haföi ég ástæöu til aö flýja undan
regninu.
Droparnir uröu fljótlega aö
hellirigningu. Ég kvaddi herra
Southern viö stiginn upp aö
húsinu okkar. Ég kom auga á ein-
hverja veru, þegar ég hljóp fram
hjá elmitrénu á miðri leiðinni,
þaö var einhver svartklædd vera.
Þegar ég sneri mér aö henni, sá
ég, mér til undrunar, aö þetta var
Lucy.
— Lucy, hvaö ertu aö gera úti I
þessari rigningu?
Hún var hvorki með höfuöfat né
yfirhöfn. Hún hafði aöeins vafið
sjali um heröarnar. Hún var
hræöilega föl og stirö af kulda og
augnsvipurinn bar þaö meö sér,
aö hún vissi varla hvar hún var
stödd.
— Hvaö hefur komib fyrir?
Hvaö ertu aö gera hér?
Hún horfði á mig og virtist átta
sig. — Ég var aö biða eftir þér.
Og þú ert ekki I neinum hlífðar-
fötum? í þessu veöri? Hvers
vegna?
Allar nánari upplýsingar:
PENNAVIÐGERÐIN
Ingólfsstræti 2, sími 13271.
Kvennaárs
Merki kvennaárs er tákn jafnréttis
og friðar. Tákn einber tryggja ekki
konum jafnan rétt körlum,
en værðarvoð frá Gefjun tryggir
þeim yl og gæði islenzkrar ullar.
íofið kvennaársmerki minnir jafnframt
á, að ávallt og ekki aðeins á kvennaári
ber konum að gæta réttinda sinna.
Verð aðeins 2.950 krónur.
Kvennaársteppið fæst i þremur
litum, í sauðalitum, mórauðu og
gráu, og í rauðu.
ULLARVERKSMIÐJAN
GEFJUN AKUREYRI
25. TBL. VIKAN 39