Vikan - 26.06.1975, Blaðsíða 4

ENGAR REYKINGAR
ENGAN DRYKKIUSKA
Frú Olive Osmond elur
upp hina frægu fjöl-
skyldu sína eftir ströng-
ustu trúarreglum
mormóna. Hún setur
ákveðin lög, sem ekki
verða brotin. í eldhúsi
sinu hefur hún fjar-
skiptaútbúnað, svo hún
getur verið i sambandi
við fjölskylduna, hvar
sem hún er stödd hverju
sinni. Biaðamaður segir
hér frá heimsókn sinni á
heimili Osmondfjöl-
skyldunnar.
Allir þekkja Osmond-bræðurna,
en fáir hafa heyrt nokkuð af for-
eldrum þeirra, mömmu og
pabba, sem standa að baki hins
fræga sextetts. Ég fór þvi ekki til
að hitta bræðurna á heimili þeirra
i Los Angeles. Ég ætlaði að tala
við Olive og George, en samt æxl-
aðist það svo til, að það var einn
bræðranna, sem ég hitti fyrstan
manna.
begar ég kom að húsinu, sá ég
gegnum smiðajárnshliðið, sem i
minum augum leit út sem örygg-
isgirðing, að Jimmy, sem er að-
eins tólf ára, var að gefa að
minnsta kosti tólf aðdáendum
eigihhandaráritun.
Jimmy, sem er jafnvel þybbn-
ari og barnalegri i eigin persónu,
heldur en á sjónvarpsskerminum,
hætti strax skriftunum, heilsaði
mér með handabandi, grafal-
varlegur á svip, og sagði mér, að
móðir hans biði eftir mér.
Þar voru þeir reyndar hinir
fimm, töfratröllin, Donny (17
ára), Jay (20) ára), Merrill (21
árs), Wayne (23 ára) og Alan (25
ára). Þeir voru allir mjög hátt-
visir, mjög snyrtilegir og mjög
laglegir piltar. Þeir virtust
ánægðir yfir heimsókn minni, og
það fannst mér sannarlega ein-
kennilegt, þvi að blaðamenn
hljóta að vera plága i daglegu lifi
þeirra.
Sennilega er skýringin á þessu
sú, að þeir eru framúrskarandi
vel upp aldir. Ég minntist á þetta
við frú Osmond, þegar við vorum
orðnar einar i stofu á neðri hæð-
inni og spurði hana, hvernig hún
færi að þvi að stjórna þessum
FJOLSKYLD-
AN I FYRLR-
RUMI
bræðrahópi, sem eru næstum þvi
eins frægir og Bitlarnir voru á
sinum tima.
Frú Osmond, „mamma”, eins
og George eiginmaður hennar og
allur systkinahópurinn kalla
hana; er furðuleg kona. Reyndar
er George lika sérstæður per-
sónuleiki.
Ég ætla ekki að halda þvi fram,
að piltarnir hafi ekki hæfileika, en
þegar við litum á það starf, sem
það hlýtur að vera, að vera á
stanslausum ferðalögum (venju-
lega niu mánuði ársins), þá eru
það foreldrarnir, sem taka á sig
aðal erfiðið.
Olive, sem er fjöruti'u og átta
ára, svarthærð, þybbin og mjög
ákveðin I framkomu, roðnaði af
stolti og ánægju, þegar ég minnt-
ist á háttvisi piltanna.
— Við pabbi krefjumst háttvisi
og tillitssemi af þeim, sagði hún.
— Mér finnst hræðilegt, hve ungt
fólk er yfirleitt tillitslaust nú á
dögum, finnst þér það ekki?
Þegar ókunnugt fólk spyr mig að
þvi, hvernig ég fari að stjórna
svona stórum hóp, án þess að þar
sé nokkur svartur sauður, svara
ég: — Það er ósköp einfalt mál,
það er aðeins spurning um aga!
Olive er ekki sjálf svo ströng,
það er George sem hún trúir fyrir
þvi. Hún heldur þvi fram, að allar
fjölskyldur eigi að setja reglur,
sem ekki verða brotnar. Og hún
heldur þvi fram, að það sé starf
heimilisföðurins, að sjá um þá
hlið málsins, hann er höfuð fjöl-
skyldunnar.
— Pabbi ræður á þessu heimili,
það sem hann segir eru óskrifuð
lög. Ég held, að þessi lausung,
sem yfirieitt er rikjandi, sé vegna
þess að feður háfa brugðist þessu
hlutverki sinu.
Kvenfrelsi er sennilega ekki
einu sinni rætt á Osmond heimil-
inu. Að þvi undanskildu, að bræð-
umir eiga að búa um rúmin sin,
hjálpa þeir aldrei til við heimilis-
störfin.
— Það er hlutverk konunnar að
hugsa um húsverkin, segir Olive,
og það er greinilegt á svip hennar
og rödd, að henni finnst það ekk-
ert tiltökumál, aðeins sjálfsagður
hlutur.
Það kemur þvi i hennar hlut og
Marie, sem er fimmtán ára og
eina stúlkan I systkinahópnum.
Hún syngur lika ljómandi vel.
Stundum fá þær einhverja aðstoð
nokkra tima á dag, en aðal störfin
koma á mæðgurnar.
Pabbi . hefur lika ákveðnum
skyldum að gegna, til dæmis
verður hann alltaf að mæta við
máltiðir. Honum er alltaf
skammtað fyrst, svo elsta synin-
um og hinum eftir aldri, og
mæðgurnar reka lestina.
En þó að allt fari lýðræðislega
fram á heimilinu og allir hafi at-
kvæðisrétt, jafnvel Jimmy, þá
hefur pabbi rétt til að endurskoða
ályktanir, og hann hefur lika úr-
slitavaldið.
En þetta reynist vel, og það er
höfuðatriðið. Það er ekki ein-
göngu á listasviðinu, sem Os-
mondbræðurnir eru happasælir,
fjölskyldan er mjög samrýmd og
hamingjusöm.
Svo förum við aftur að ræða um
þau hjónin, foreldra þessara
frægu bræðra.
Olive‘"&gði: — Við George
þurftum að horfast i augu við ör-
lagarika ákvörðun, þegar bræð-
urnir komu fram i sjónvarpsþætti
Andy Williams og „slógu i' gegn”.
Þeir höfðu að sjálfsögðu sungið og
leikið saman áður, en það var
4 VIKAN 26. TBL.