Vikan - 26.06.1975, Qupperneq 7
vélhjólum um alla sveitina. — En
ég er yfirleitt i eldhúsinu. Það er
lika skemmtilegasti staðurinn i
húsinu. Mér finnst notalegt að
vera þar, enda finnst mér það
miðdepill heimilisins og ég sjálf
miðjan i þeim depli.
Eldhúsið er lika skemmtilegt,
gæti verið óskadraumur hverrar
húsmóður. Þar er jafnvel skrif-
borð i notalegum krók, þar sem
Olive getur annast bréfaskriftir
slnar,milli þess sem hún litur eft-
irpottunum. Þar eru lfka öll þæg-
indi, til dæmis dósaeyðir, svo hún
getur stungið öllum tómum dós-
um i hann, skaftpottar með áföst-
um sjálfvirkum sleifum, sem
hræra i pottunum. En það sem
henni finnst best af öllu, er fjar-
skiptatæki, sem gerir henni kleift
að fylgjast með allri fjölskyldunni
án þess að fara út úr eldhúsinu.
Hún viðurkenndi, að hún hefði
sannarlega öll fáanleg þægindi,
en sagði, að annars gæti hún ekki
annað störfunum.
— Ég skrifa alltaf hjá mér,
það, sem ég þarf að muna og geri
það ennþá, sagði hún. i gamla
daga, — já eiginlega frá barns-
aldri, hefi ég haldið dagbók. Hún
brosti. — Ég man, að þegar ég
hitti George i fyrsta sinn, skrifaði
ég: ,,t dag hitti ég mann, sem ég
veit, að á eftir að hafa mikil áhrif
á lif mitt.” Það var árið 1944.
— Nú hef ég ekki tima til að
skrifa neitt að ráði i dagbók mfna,
en samt skrifa ég eitthvað smá-
vegis á hverjum morgni, sérstak-
lega um það sem iiggur fyrir
þann daginn.
Hún segist hafa svo mikið að
gera daglega, að hún verði að
taka daginn snemma, venjulega
fer hún á fætur milli hálf fimm og
sex og þá byrjar hún á þvi að
skrifa nokkurs konar áætlun fyrir
daginn. Vinstra megin skrifar
hún það, sem hún vonar að geta
aflokið. — Venjulega fer ég i
rúmið klukkan ellefu, og þá skrifa
éghægra megin i bókina það, sem
ég hefi getað komið i verk.
Ég reyni að fá það mesta úr úr
hverjum degi, segir Olive.
— Ég veit, að það hljómar
nokkuð drembilega, en mér finnst
dásamlegt að gera sem mest og
leyfa ekki sjálfri mér að slóra. Og
það er sannarlega nóg að horfast i
augu við i húshaldi minu. Það er
margt fleira en húsverkin ein, ég
verð að sjá um dagskipan drengj-
anna, heimsækja stúdió, útvarps-
stöðvar, hugsa um fötin þeirra, og
ef ég hefði ekki fastar reglur, færi
þetta allt úr skorðum.
— Að sjáifsögðu kemst ég ekki
alltaf yfir allt, sem ég hefi gert
áætlun um,get ekki lokið þvi, sem
ég" skrifa vinstra megin, svo ég
verðaðhafa aðra minnisbók, þar
sem ég skrifa það, sem verður
útundan, til að reyna að kreista út
tima til að gera það sem fyrst.
— Ég hef þessar minnisbækur
með mér hvert, sem ég fer, og
reyni að fá börnin til að gera það
sama. Það er eina leiðin til að láta
það nauðsynlegasta sitja i fyrir-
rúmi.
Mér fannst þetta ágætis hug-
mynd og að foreldrar ættu að
venja böm sin á slikt bókhald.
Olive er full af hugmyndum um
þaðsem hún getur gert fyrir sinn
stóra barnahóp. Hvað finnst
henni nauðsynlegast að innræta
börnunum?
— Að gera aldrei mikið úr hlut-
unum, sagði hún alvarlega. —
Það liggur i augum uppi, að þau
hefðu aldrei komist svona langt,
nema með geysilegri vinnu. En á
hinn bóginn er ég þakklát fyrir
það, sem þeim er gefið. Þau hafa
hlotiö hæfileika og góða heilsu i
vöggugjöf og lika mikið þrek. Ég
brýni fyrir þeim, að þakka guði
daglega- fyrir þær gjafir.
Ég brýni lika fyrir þeim að
sýna alltaf litillæti. Þau hafa ver-
iö mjög lánsöm fram að þessu, og
ég hvet þau til að fá það mesta út
úr hverjum degi, sem liður, það
veit enginn hve lengi þetta varir,
það vitum við öll.
-iv;amrna, maðurinrj er að spyrja hvenær
þu veroir heima.
GISSUR
GÚLLRASJ
E.FTIR'
BILL KAVANAGH e.
FRANK FLETCUBR.
S7
Kannski ég ætti aö
afpanta timann hjá
lækninum.
O nei, þaö geriröu ekki.
Þú ferö og ég kem
meðþér!
Skammastu þin ekki fyrir aö lita framan i
hann, þegar þú hefur óhlýönast fyrirskipunum
26. TBL. VIKAN 7