Vikan - 26.06.1975, Síða 23

sér og sæðiö streymdi frá honum
á jörðina.
Bjartur sikileyskur máninn var
kominn hátt á loft, þegar hann
settist upp i myrkrinu og teygði
sig i fötin sin.
„Signor”, hvislaði hún.
Hann svaraði ekki. Hendur
hans fundu buxurnar, hann stóð
upp og klæddi sig i þær.
„Signor. Ég kom til að vara þig
við. Frændi minn...”
„Ég veit”, greip hann fram i og
leit niður til hennar.
Rödd hennar var óttafull. „En
hann sagðist ætla að drepa þig”.
Hann hló, næstum hljoðlausum
hlátri. „Hér er ég”.
„En signor. Hann kann að finna
þig á hverri stundu. Jafnvel hér.
Hann er mjög afbrýðisamur og
mjög stoltur”.
„Ekki lengur”, sagði Cesare á-
kveðið, „hann er dauöur”.
„Dauður?” Rödd stúlkunnar
var næstum öskur. Hún stökk
upp. „Drapst þú hann?”.
Cesare var að hneppa skyrtunni
sinni. „Si”, sagði hann stuttlega.
Hún stökk á hann eins og tigur,
klórandi og berjandi. Hún var
hálfgrátandi og hálföskrandi.
„Fjandinn þinn. Liggur mig með-
an blóðið er enn heitt á höndunum
á þér! Þú ert lægri en dyrin!
Hverjum á ég nú að giftast? Hvað
á ég að gera við þetta, sem þú
komst fyrir i maganum á mér?”
Skyndilega lá allt ljóst fyrir
honum er hann greip um hendur
hennar og hélt þeim föstum. „Þú
vildir það þarna, annars væri það
þar ekki” sagði hann.
Hún starði i augun á honum og
sá nú að hann vissi það. Hún
kerrti höfuðið aftur á hnakka og
hrækti framan i hann. „Ég vil það
ekki núna!” öskraði hún. „Það
verður ófreskja, bastarður eins
og faðir þess!”.
Hann færði hnéð snögglega upp
i mjúkan kviðinn á henni. Sars-
aukinn kæfði öll hljóð i hálsi henn-
ar og hún féll til jarðar, lá þar og
engdist sundur og saman ælandi.
Hann leit niður til hennar.
Hendi hans leitaði ósjálfrátt niður
i jakkavasann og fann að rýting-
urinn var enn þar. Hann tók hann
upp úr vasanum.
Hún leit upp til hans, ótti byrj-
aði að skina úr augum hennar.
Varir hans geifluðust i köldu
brosi. „Ef þú vilt það ekki, þá
skerðu það sjálf út með þessu”.
Hann kastaði rýtingnum á jörðina
við hlið hennar. „Það mun
hreinsa þig. Blóð hans er enn á
honum”.
Hann snerist á hæli og gekk i
burt.
Morguninn eftir fundu þeir
stúlkuna látna. Hún lá þarna með
báðar hendur krepptar um rýt-
inginn. Lendar hennar klistraðar
af storknandi blóði, og jörðin und-
ir henni gegnsósa.
Tveim dögum seinna yfirgaf
Cesare eyjuna á leið til náms i
Englandi. Hann kom ekki til eyj-
unnar aftur fyrr en striðið braust
út, næstum fimm árum seinna.
A meðan byggði Gandolfo fjöl-
skyldan nýja vingerð fyrir tiu
þúsund lirurnar, sem Cardinali
greifi gaf henni.
Leigubillinn stöövaði fyrir utan
E1 Morokko og risavaxinn dyra-
vörðurinn opnaði dyrnar. Hann sá
Cesare og brosti. „Ah, Cardinali
greifi”, sagði hann hlýlega. „Gott
kvöld. Ég var farinn að halda að
við yrðum að vera án yðar i
kvöld”.
Cesare borgaði leigubilstjóran-
um og steig út úr bilnum um leið
og hann leit á klukkuna. Hún var
hálf tólf. Hann brosti með sjálfum
sér. Hugsunin um konuna, sem
beið inni i veitingahúsinu, var
einnig hluti af spennunni. Hlýr,
yndislegur likami hennar var
einnig tákn raunveruleika lifsins.
2. KAPiTULI:
Leyniþjónustumaðurinn Ge-
org Baker var á leið til að slökkva
ljósið i skrifstofunni. Er hann var
nær kominn að dyrunum hikaði
hann eitt augnablik, sneri siðan
við, gekk að skrifborðinu og tók
upp simann. Það var beina linan
til Strangs kapteins á lögreglu-
stöðinni. „Hvernig er útlitið?”
spurði Baker.
Þungur rómur Strangs drundi á
linunni. „Ertu ekki enn farinn
heim? Klukkan er orðin ellefu”.
„Ég veit”, svaraði Baker. „Ég
átti eftir að ganga frá ýmsu. Mér
datt i hug að hafa samband við
þig áður en ég færi heim”.
„Þú þarft ekki að hafa áhyggj-
ur af neinu”, þrumaði lögreglu-
maðurinn fullur sjálfstrausts.
„Við höfum svæðið undir smásjá.
Svæðið umhverfis dómshúsið er
autt, og ég sá til þess, að það væri
lögreglumaður i hverri byggingu
og á hverju horni allt i kring. Þeir
verða þar i alla nótt og i fyrra-
málið, uns við höfum komið vitn-
inu i réttarsalinn. Trúðu mér, það
kemst enginn nær honum en tiu
fet fyrr en hann kemur i dóms-
húsið”.
„Gott”, sagði Baker. „Ég fer út
á flugvöll i fyrramálið að taka á
móti flugvélinni. Við hittumst i
dómshúsinu klukkan ellefu”.
„Allt i fina. Haföu engar á-
hyggjur og farðu að sofa”, sagði
Strangs. „Hér höfum við stjórn á
öllu”.
En þegar Baker kom heim á
hótelherbergið sitt gat hann ekki
sofnað. Hann settist upp i rúminu
og lét sér detta i hug að hringja i
konu sina, en hætti svo við það.
Simhringing um miðja nótt kæmi
henni úr jafnvægi. Hann reis upp
úr rúminu og settist i stól.
Hann tók byssuna letilega úr
sliðrinu, sem hékk á stólbakinu,
og athugaði hana. Hann sneri
sivalningnum og stakk henni aft-
ur i sliðrið. Ég er á nálum, hugs-
aði hann. Ég hef verið i þessu allt
of lengi.
Framhald I næsta blaði
Brún án bruna
Fæst í apótekum og öðrum sérverslunum.
i þrem styrkleikum eftir viðkvæmni húðar-
innar.
Piz Buin sólkrem og sóloliur eru þekkt um alla
Evrópu,
sem þau bestu undir sólinni fyrir
hörundsrækt.
Piz Buinert.d. viðurkenntaf Howard Medical
School i Bandarikjunum fyrir gæði.
Notkunarreglur fylgja.
Það er því staðreynd, að Piz Buin er í
sérflokki.
PIZBUIN
26. TBL. VIKAN 23