Vikan - 10.07.1975, Blaðsíða 29

okkar. Ef til vill ris sá dagur, aö
þil fyrirgefur mér, þegar þil hug-
leiðir, að ég hefi elskað þig alla
þina ævi og að mér er annara um
velferð þina, en nokkuð annað i
þessum heimi.
En mér er efst i huga nii, aö
þegar ég fór frá Saxelby, þá skildi
ég þig raunar eftir alveg vina-
snauöa. Ef þú verður f vandræð-
um, þá getur þú alltaf komið til
min boðum I gegnum County
Bank I Stanesfield. Þú skalt held-
ur ekki hika viö að tala við Pet-
ersby, ef þig vantar eitthvaö eða
þarft á ráðum að halda.
Ég veit að þú kærir þig ekki um
að ræða peningamál við mig, en
ef þú hefur áhyggjur af ógreidd-
um reikningum, þá skaltu hik-
laust snúa þér til Petersbys og þú
getur lika treyst honum til að
ráða þér heilt og greiöa götu þina
I sambandi við stjúpmóður ykkar.
Og umfram allt, skrifaðu aldrei
undir nokkurt plagg, nema að
tala við hann fyrst, það er mjög
árföandi...”
— En hvað þú ert föl, ungfrú
Ellen. Nancy kom að mér þar
sem ég stóð fyrir framan eldinn,
djúpt hugsandi. — Og nú er dá-
samlegur maimorgunn. A ég ekki
að hita handa þér te, og svo get-
urðu farið til þorpsins til að sjá
dansinn kringum maistöngina,
eins og þið gerðuö alltaf áður.
— Þakka þér fyrir vináttuna,
Nancy, sagði ég. — Það getur
verið að ég fari að ráðum þínum.
Rósa var að koma út úr her-
berginu sinu, þegar ég var á leið-
inni upp. — Ég var að fá bréf frá
herra Southern, sagöi ég. — Það
er dálitið skritið, það er stimplað
I...
— Hann er óvinur minn, sagði
hún.
Orðin voru einkennilega
dramatlsk. Hún var samt ekki
eins tilgeröarleg og venjulega og
ég sagði: — Nei, herra Soythern
getur ekki verið óvinur nokkurrar
manneskju. En það hafði alls ekki
nokkur áhrif á hana. Mér var að
vlsu ljóst, að hún sagði sannleik-
ann. En ég þráöi ráðleggingar
hans og öryggi, sem nærvera
hans hafði alltaf veitt mér.
— Hann vill ekki endurnýja
leigusamninginn, hélt hún áfram.
— Ég veit ekki hvert viö getum
snúiö okkur.
— Ég er nú samt viss um að
hann gerir það. Herra Southern
rekur okkur aldrei á dyr.
— Hann rekur mig á dyr, ef
hann getur.
Ég var sem dáleidd af þessari
einföldu staðreynd, þangað til að
mér varð litiö á bréfið I höndum
mér og ég sagði hægt: — Ég ætl-
aði að fara aö segja þér, að bréfið
frá honum er stimplað I Appelby
End. Ég skil ekki hvað hann er að
gera þar.
Hún stóö grafkyrr, þráðbein og
hávaxin, en ég gat ekki séð á
henni svipinn, þar sem ljósiö var
á bak við hana. — Appelby End.
Ég hafði aldrei heyrt hana
segja þetta á þennan hátt. Ein-
hvem veginn fannst mér, sem hún
væri að segja lokaorö I sögu eða
leikriti.
Ég flýtti mér svo til aö skipta
um föt.
Þegar ég lagði af stað til Cross
Gap, var Rósa á einum af þessum
gönguferöum sinum. Ég sá hana
ganga fram og aftur á brúnni og
mér varð ljóst, aö hún var aö blða
eftir einhverjum eða hafði hún
alltaf verið aö biða. Eftir hverju
eöa hverjum, vissi ég ekki.
Það haföi ekkert breyst við
Plum Lane sfðan mafdaginn fyrir
tveim árum, ekkert, nema ég
sjálf. Núna var engin gleöi rlkj-
andi, hvorki yfir þessum fagra
vordegi eða tilhlökkun eftir að
horfa .á hátiðahöldin. En ég þorði
ekki að viðprkenna það fyrir
sjálfri mér, hvers vegna ég hafði
tekiö á mig þessa ferð eða hvað
það var, sem var svo lokkandi við
Cross Gap á maihátlðinni.
Þegar ég var komin á brekku-
brúnina fyrir ofan þorpiö, heyrði
ég kirkjuklukkuna slá tólf. Börnin
voru farin aö tvlstrast. Ég virti
fyrir mér græna grasblettina,
götuna, steinveggina og þar sem
mjór stlgur lá gegnum græna
burknabreiðuna, sá ég Mark Ayl-
ward ganga hratt I burtu.
Ég kom þá of seint. Mér vökn-
aði um augun, þegar ég horfði á
eftir honum. Það var því til-
gangslaust að fara til þorpsins,
svo ég breytti um stefnu og valdi
leiðina eftir brekkunni milli runn-
anna og byggakranna, en sá stlg-
ur lá frá þorpinu út á þjóöveginn.
Ég gat helst ekki hugsað mér aö
ganga aftur eftir Plum Lane, sem
minnti mig svo á liöna hamingju-
daga. Það var llka tilbreyting I að
ganga aöalveginn meðfram hæö-
arhryggnum.
—- Ungfrú! Ungfrú!
Þegar ég leit niður fyrir götuna,
MönusTA sunnu vh>
PIÖI5KVIDUPÓIK
CORAL ÍBÚÐIR - MALLORKA
Rornogce/lo »
Nú hefur Sunna tekið upp þá nýbreytni að gefa barnafjölskyldum
sérstaklega góð kjör á Mallorkaferðum, með dvöl í íbúðum, þar sem 1.
flokks aðstæður eru til sólbaðs og sunds. Stórt útivistarsvæði, fagurt
útsýni, hreinlegar og góðar íbúðir, fyrir 4—7 manna fjölskyldur. Stutt
í fjölbreytt og skemmtilegt verslana-, veitinga- og skemmtistaða-
hverfi. Skammt að fara með börnin á leiksvæði, skóglendi og
fjölbreytt sædýrasafn MARINLAND.
Sunna býður þá þjónustu, sem enginn hefur áður gert; íslensk stúlka
annast barnagæslu, aðeins fyrir Sunnugesti á þessum stað. Og okkur
hefur nú tekist að fá 11 íbúðir til viðbótar á þessum eftirsótta stað og
getum því fullnægt bókunum.
FERÐASKRIFSTOFAN SUNNA
Lækjargötu 2 súnar 16400 12070
28. TBL. VIKAN 29