Vikan - 17.07.1975, Blaðsíða 19

NNETTUNUM
Aö vera svikin þannig af elsk-
huga sinum, var auövitað mikill
harmur, einkum vegna þess, aö
drottningunni féll þetta svo illa,
aö hún hótaöi að láta varpa þeim
báöum i fangelsi. Hún hætti þó viö
aö leggja svo mikiö á fröken Fitt-
on og kom henni fyrir hjá Lady
Hawkyns, en jarlinn af Pembroke
varö aö gista Fleetfangelsi.
Barniö dó. Þar sem jarlinn af
Pembroke var staöráðinn i þvi aö
kvænast ekki ástkonu sinni, var
hún flutt heim til sin, aö visu i ó-
þökk fööursins. Sir William
Knolly haföi enn ekki gefiö upp
alla von, og hann hélt áfram aö
skrifa henni vonar- og biöilsbréf,
en hún taldi þau ekki einu sinni
svaraverö. Þegar kona hans lést
þremur árum siöar, haföi hann
loks gefist upp og kvæntist ann-
arri konu. Fröken Fitton haföi
enn ekki látiö sér segjast, þvi aö
hún átti aö minnsta kosti eitt ann-
aö barn i lausaleik, áöur en hún
gekk i óhamingjusamt hjóna-
band. Og eftir giftinguna hélt hún
enn áfram aö vera laus á kostun-
um.
Aöur en Mall Fitton varð á vegi
Shakespeares, haföi hann verið
nokkurn veginn hamingjusamur
og ánægöur. Arin næstu á undan
haföi hann skrifaö Jónsmessu-
næturdraum, Rómeó og Júliu,
Rikharö II, King John, Kaup-
manninn i Feneyjum og tvo hluta
Hinriks IV. Þrjátiu og þriggja ára
aö aldri haföi hann þegar öölast
töluveröan frama og hann naut
allmikilla vinsælda, bæöi sem
maður og leikskáld. Drottningin
haföi veriö honum hliöholl og
hann haföi nóg af peningum.
En hann var einnig viökvæmur
maöur, og kannski var þaö viö-
kvæmni hans sem olli þvi, aö
hann kvæntist Anne Hathaway
aöeins átján ára aö aldri, en hún
liföi hann. Hann átti vingott viö
margar aðrar konur, og hann féll
gersamlega fyrir Mary Fitton.
Hann haföi alltaf dáöst aö tigu-
legum dökkhæðrum konum, og
þannig var Mary. Hún var einnig
alger andstaða hans — sterk og
þrekmikil, en Shakespeare hins
vegar veikgeðja og máttlitill.
Áhrifin, sem hún hafði á hann,
voru mjög mikil, og þegar hún
vildi ekkert með hann hafa, var
afbrýöisemi hans og særö metn-
aöargirnd eins ástriöuþrungin og
aödáun hans og þrá höfði veriö.
En hann var henni ekki tryggur
aödáandi, enda þoldi hann ekki
framferöi hennar, og frægð hans
olli þvi, aö hann átti auðvelt meö
aö krækja sér i konur. Hins vegar
er engin ástæöa til aö ætla, aö
hann hafi nokkurn tima elskaö
aöra konu, og þeir, sem mest hafa
rannsakað verk Shakespeares,
segja, aö „dökka frúin” hafi haft
ómæld áhrif á allt, sem hann skrif-
aði, eftir aö hann elskaði hana og
missti.
Auk „dökku frúarinnar” I sonn-
ettunum, kemur hún víöa fram i
leikritum Shakespeares. Hún er
Rósalin, Cressida og Kleópatra.
Hún er einnig drottningin I
Hamlet, svo og Portia, og
Beatris, Rósalind og Lady Mach-
beth. Allar þessar konur hafa
sömu fyrirmyndina. Og Shake-
speare leggur Othello, Lear,
Hamlet 'og Brútusi I munn orðin,
sem hann vildi sagt hafa viö
hana.
Shakespeare átti ákaflega erfitt
meö aö koma auga á göfugri hliö-
ar fröken Fitton eftir aö hún haföi
hafnaö honum, og þess vegna
reyndi hann ab ná sér niöri á
henni og fegurð hennar. Hann
segir: „Hún hafði sál skækjunn-
ar, tungu fiskikonunnar og stolt
hjarta drottningarinnar.”
Þó blés hún honum I brjóst
þeim krafti, sem hann skrifaöi
sum bestu verka sinna af, og inn-
blásturinn varöi i mörg ár. Hún
gengur eins og lifandi logi i gegn-
um sonnettur hans, þar sem hann
hættir aídrei að ásaka hana.
En þrátt fyrir allt varð hún til
þess aö virkja hinn stórkostlega
anda hans svo, aö efalaust má
telja hann I hópi allra stórkostleg-
ustu rithöfunda, sem nokkurn
tima hafa veriö uppi.
29. TBL. VIKAN 19