Vikan - 17.07.1975, Blaðsíða 27

— Fæturnir.löfðu nær beint nið-
ur og klærnar voru útglenntar,
segja Karl Haug og Leif Petter-
sen, þegar þeir rifja upp atburð-
inn. Þriðji björgunarmaðurinn er
látinn.
— Hann leit út eins og hann
hefði borið eitthvað þungt.
Það voru þrir kjarnakarlar,
sem klifruðu upp, og þeir voru
öllu vanir. En hræðslan við það,
sem þeir töldu að þeir myndu
finna, greip þá heljartaki.
Loks var orðið svo erfitt að
klifra i fjallinu, að ekki var fært
nema einum manni eftir efstu
syllunni. Það var Jentoft Svein-
, sem nú er látinn, sem tók að
sér að fara siðasta spölinn.
Og Jentoft fann Svanhild. Hún
var þreytt eftir flugið og svaf —
kannski hafði hræðslan lamað
hana. Hræðslan við að horfa niður
i hyldýpið og óttinn við stóru fugl-
ana. Andlit hennar var énn vott af
tárum, og á höfði hennar var sár.
En hún skalf eins og hrisla i
vindi og var gegnköld.
Við kölluðum niður, að við yrð-
um að fá ullarteppi, segja
björgunarmennirnir, og þeir
segjast einnig muna, að þeir
klæddu litlu stúlkuna i föt af sjálf-
um sér, áður en þeir lögðu af stað
i hina erfiðu ferð niður aftur. Þótt
stúlkan væri litil, seig i að bera
nit ján kiló niður snarbratta fjalls-
hliðina.
Nokkrir þeirra, sem niðri biðu,
tóku að klifra upp á móti þeim.
Meðal þeirra var Halldor Han-
sen, faðir Svanhild, sem grét af
gleði, þegar hann fékk barnið sitt
sitt aftur.
Við f jallsræturnar beið Fossum
læknir.
Hann rannsakaði litlu stúlkuna,
og um þá rannsókn segir hann nú:
— Til allrar hamingju var hún
vei klædd. Yst var hún i þykku
ullarsjali, sem vafið var um háls
hennar og höfuð og siðan i kross
SvanhiUl hittir björgunarmenn
sina i fyrsta sinn í fjörutiu og tvö
ár. Karl Haug bendir á klettasyll-
una, þar sem Svanhild lá. Auk
þess eru á myndinni Han Hansen,
bróðir Svanhild, og Leif Petter-
sen, sem einnig tók þátt I
björguninni. Beate litla
Skillingstad lék hlutverk Svanhild
i kvikmyndinni , sem gerð hefur
verið um rán arnarins, og Svan-
hild varð ákaflega lirifin af telp-
unni. Þá má einnig sjá forsiðu
Aftenposten, þar sem sagt er frá
barnsráninu.
Hærra og hærra. Mennirnir i
brattanum sáu ránfuglana,
semsvifu uppi yfir þeim. Það var
ekki erfitt að sjá, að eitthvað
óvenjulegt var á seyði. Fuglarnir
báru sig að eins og væru þeir að
verja eitthvað. Annar þeirra
virtist örþreyttur.
m

+ A.
*.v0r<.„s
hvnt, t,
utan um brjóstifrog bundið á bak-
inu meö tveimur sterkum hnútum.
nnanundir sjalinu var hún i létt-
um ullarkjól, siðan i tveimur
undirkjólum, klukku og nærbol.
Hið fyrsta, sem ég tók eftir, var
að öll voru fötin götótt eins og örn
heföi höggvið þau með klónum.
Ég hafði átt erfitt með að trúa
sögunni, en þegar sönnunargögn-
in blöstu þannig við mér, var ég
ekki i nokkrum vafa lengur. örn
hlvtur að hafa verið aö verki.
Björgunarmennirnir þrir eru
sama sinnis.
— Litið barn hefði aldrei komist
upp brattann af eigin rammleik,
segja þeir. — Við áttum I erfið-
leikum með það.
Atta klukkustundir liðu frá þvi
Svanhild var fyrst saknað, uns
hán var aftur komin til foreldra
sinna. Mestallan þann tima hafði
hún legið á litilli syllu i tvö til þrjú
hundruð metra hæð uppi i fjall-
inu.
En i örmum föður sins varð hún
söm og áður.
— Það kom hræðilegur stór
máfur og tók mig, sagði hún. —
Hefði ég haft stein, þá hefði ég
kastað i hann.
Næstu mínúturnar mundi hún
ekki, hvað hafði gerst — til allrar
hamingju — en svo:
— Ég vaknaði meö þennan
stóra fugl uppi fyfir mér, og þá
mundi ég, hvað pabbi hafði sagt
mér,oggerðisvona,bætti hún við
og sýndi, hvernig hún hafði baöað
út handleggjunum og hrópað til
þess að hrekja fuglinn burtu.
— Lengst niðri sá ég ósköp litið
fólk. En svo varð ég þreytt.
Þreytt af að kalla á mömmu.
Þreytt af að gráta. Þreytt af að
veifa.
Til allrar hamingju var þarna
ofurlitill skúti, sem hún gat
skriðið undir. Þar lá hún sofandi,
þegar Jentoft Sveinsen kom og
sótti hana.
Svanhild Hansen hafði veriö
bjargað. En sögunni var langt frá
lokið. Mánuðum saman, já enn
þann dag i dag, eru margir van-
trúaöir á söguna. Mörgum veitist
erfitt að trúa þvi, að örn geti
flogið með 19 kilóa barn tveggja
kilómetra vegalengd i allt að tvö
hundruð metra hæð.
— Það var ekki laust víð, að viö
Lekabúar yrðum svolitið ergileg-
ir yfir viðbrögðunum. Það lá við,
að við værum kallaðir lygarar, og
þó vissum við best sjálfir, að við
sögðum satt, segja björgunar-
mennirnir.
Nú hefur reyndar verið gerö
heimildamynd um atburðinn.
Til allrar hamingju virðist
Svanhild ekki hafa orðið fyrir
neinum langvarandi áföllum af
þessari reynslu. Hún giftist fyrir
löngu og á nú uppkominn son
Þó er ekki alveg vist, að at-
buröurinn hafi ekki skilið eftir sig
spor. 1 undirmeðvitundinni.
Svanhild hefur nefnilega alltaf
verið hrædd við að fljúga.
Þegar henni var boðiö I ferðalag
til Ameriku fyrir nokkrum árum,
afþakkaði hún boðið. Hún þoröi
ekki.
Svanhild fór i sina fyrstu og
siðustu flugferð fyrir 43 árum,
tæplega fjögra ára gömul.
29. TBL. VIKAN 27