Vikan - 24.07.1975, Blaðsíða 29

Viö hefðum ábyggilega heyrt frá
henni, ef hún væri á lifi.
Það var eitt, sem ég hafði varla
þorað að hugsa og alls ekki fundið
orð til að lýsa; ekki einu sinni
hugsa með sjálfri mér. En nú gat
ég komið orðum að þvi við Mark
og ég sagði svo lágt, aö þaö var
aöeins hvisl: — Segjum svo að
þær hafi hist, ég á viö Rúsu
frænku og stjúpmóður mina. Gæti
það hafa verið örlagarikt, —
hættulegt...?
Einhver óljós mynd af hræði-
legum atburöi leið fyrir sjónir
mér, svo að ég stóð bókstaflega á
öndinni.
— Þú veröur að hvila þig, ég
hefði ekki átt að láta þig tála
svona mikið. Má ég segja afa
þetta? Og þegar ég kinkaði kolli,
sagði hann: — Við kippum þessu
öllu i lag, og vertu alveg róleg.
Hann var svo öruggur og traust-
vekjandi, aö mér leiö strax betur,
þakklát forsjóninni, sem hafði
leitt mig til hans aö lokum.
Daginn eftir komu þeir, Mark
og afi hans, til að tala við mig.
Þegar ég þakkaði gamla mann-
inum fyrir alla gestrisnina og
tuldraði eitthvað um, að ég þyrfti
að fara að koma mér heim, tók
hann fram i fyrir mér. — Þú mátt
ekki láta þér detta i hug, að fara
fyrr en þú ert alveg búin að jafna
þig. Eftir það sem Mark hefur
sagt mér, þá hefur þú gengið i
gegnum mikla erfiöleika Ég lit
svo á, að ég sé ábyrgur fyrir
öryggi þinu og ég ætla ekki að
sleppa af þér hendinni, fyrr en þú
er komin til frænku þinnar og
systur á Whight-eyju.
Þegar hann sá, að ég var alltof
undrandi til að svara, hélt hann
áfram: — Þú sérð það sjálf,
stúlka min, að hver svo sem þessi
manneskja er, sem hefur þannig
umturnaö lifi þinu. þá hefur hún
gifst föður þinum á fölskum for
sendum, upplognu nalm og ég
held að yfirvöldin hljóti aö lita á
það hjónaband sem ógilt.
Hún hlýtur að hafa tekið pen-
inga úr bankanum úr dánarbúi
föður þins, þessutan tekið verð-
mæta hluti og haft á brott með
sér. Þetta verður allt aö komast i
hendurnar á góðum lögfræðingi,
en...
— Ó, nei, ekki það. Við gætum
ekki gert henni það.
Einhvern tima gæti ég kannski
fundið út hve mikið hún hafði haft
af okkur, en nú gat ég ekki hugsaö
um neitt nema Rósu frænku.
—- Ég verð aö finna út hvað
hefur komið fyrir hana. Hún á
engan að nema mig. Þaö er verst,
að enginn veit hvar hún er.
Þeir stóðu báöir þöglir, en svo
náði herra Aylward i stól og sett-
ist viö hliö mér.
— Þaö horfir allt ööru visi við
með frænku þina. Það hlýtur að
hafa verið einhver ástæða fyrir
þvi, að hún vildi ekki koma til
ykkar. Nú hefur þú talaö nógu
mikið, ungfrú Ellen. Þú ert náföl.
En þegar þú ert oröin hressari, þá
er full ástæöa til aö athuga, hvað
kom frænku þinni til að haga sér
eins og hún gerði.
Áhrifin af orðum hans juku
aðeins undrun mina.
Ég fór inn i svefnherbergiö og
ætlaði að fara beint i rúmið, en
hné niður i stól viö gluggann.
Ég var trufluð i dapurlegum
hugsunum minum. Fyrst heyrði
ég einhverja hreyfingu i næsta
herbergi, svo hrökk hurðin upp og
litil stúlka, svo litil að hún steig i
svuntuna sina og valt inn á gólfið
hjá mér. Hún haföi mikið ljóst hár
og haföi misst af sér annan
skóinn, svo hún settist á gólfið og
fór að toga af sér sokkinn, hjal-
andi glaðlega við sjálfa sig.
— Komdu til min. Ég breiddi út
faðminn, en hún staulaöist á
fætur og skokkaöi út. Ég beiö —
vonaði að hún kæmi aftur. Hún
var eiginlega svo lik myndum af
Lucy, sem voru teknar þegar hún
var litil.
Þegar frú Darwen kom til að
sitja hjá mér stundarkorn, fannst
mér eins og gátan væri að leysast.
Var það augnaráð hennar sem
orsakaði þennan hjártslátt?
— Er litla stúlkan dóttir þin?
sagði ég.
— Já.
— Hvaö heitir hún?
Hún stóð eiginlega á öndinni og
augu hennar voru tárvot.
— Lilith, sagöi hún.
— Það var lika nafn móður
minnar.
— Já, Ellen, hún mamma þin
blessuð hét lika þessu nafni.
Ég lagðist á kné fyrir framan
hana og lagði höfuðiö i kjöltu
hennar.
— Rósa frænka, sagði ég. —
Hvar hefur þú verið allan þennan
tima.
Það liðu margir dagar þangaö
til ég var búin aö heyra alla sögu
Rósu frænku. Ég man það nú hve
klaufalega ég fór aö þvi, i ein-
feldni minni, að fá hana til að
leysa frá skjóðunni — Ég vildi að
einhver væri hér, sem ég gæti
sagt frá þessu, ég vildi að Lucy
væri hér, svo ég gæti sagt henni
þessi gleðitiðindi.
— Þú verður að fara til hennar,
strax, þegar þú ert oröin nógu
hress til þess. Það getur verið aö
ég fari með þér, ég þarf að hitta
Lumley frænku.
— Þú hefur þá heyrt allt sem
búið er að ske?
— Já, herra Aylward sagði mér
það i morgun. En þangað til vissi
ég ekki annaö en það sem Mark
sagði mér, að þú ættir stjúp-
móður; þá fyrst vissi ég að faðir
þinn hafði kvænst aftur. Ég vissi
ALLTAF FJÖLGAR VOLKSWAGENI
Golf
ÓVENJULEGA ÓVENJULEGUR
Það er alveg sama hvernig litlð er
á Golf-inn, þá er hann óvenjulegur
bill.
Þó hann sé aðeins 3.70 m. á
lengd, þá er hann rúmgóður fimm
manna bíll.
Þetta er mögulegt vegna þess, að
hjólhafið er langt og vélin er stað-
sett þversum, Ennfremur vegna
þess, að Golf-inn er óvenjulega
bi iður eða 1.60 m.
Goif er fáanlegur þriggja eða fimm
dyra, að meðtalinni stórri aftur-
hurð. 350 litra farangursrými, sem
er hægt að stækka í 698 lítra með
einu handtaki.
Það er ekki einungis i farþega- og
farangursrými sem Golf-inn býður
upp á óvenjulega kosti heldur
einnig undir vélarlokinu. Þar er
vélin sem liggur þversum með
yfirliggjandi kambás, tvær stærðir
50 ha — eða 70 ha. sem eyðir 8
litrum á 100 km.
Aflið sem vélin framleiðir svo auð-
veldlega kemur að fullum notum í
akstri.
Golf hefur óvenjulega mikla spor-
vídd og hjólhaf. Hann er fram-
hjóladrifinn.
Óvenjulega stórár dyr.
Óvenjulega örugg og aflmikil vél.
Óvenjulegt rými inni.
Óvenjuleg.sporvídd og hjólhaf.
Óvenjulega hagkvæmuri rekstri.
®Óvenjulega vel fjaðrandi.
Óvenjulega auðveldur
i hleðslu og afhleðslu.
LAUGAVEGI 170—172 — SIMI 21240.
30. TBL. VIKAN 29