Vikan - 31.07.1975, Blaðsíða 27

Rúm hundrað ár eru liðin frá fæðingu
töfra- og sjónhverfingamannsins Harrys
Houdinis, en mörg töfrabragða hans eru
enn þann dag i dag hulinn leyndardómur.
Jafnvel þeir, sem best eru að sér i list-
inni, hafa ekki enn getað fundið út,
hvemig Houdini fór að þvi að leika ótrú-
legustu listir.
ofurstans frá Suður-Ameríku, svo
að ég gerði mér litið fyrir og fór
beint á skrifstofu Telegraph til
þess að athuga, hvers ég yrði á-
skynja. Mér tókst að verða mér
úti um óbirt kort af ferðinni auk
annarra upplýsinga. Svo lagaöi
ég spjöldin til og var tilbúinn til
að halda sýninguna. Mér veittist
auövelt að tala ofurstann þannig
m
I
THE JAIl
BREAKER
INTRODUCING HIS LATEST & GREATEST
HOUDINI is strapped & locked in a barrel
placed in a poiice cell which is also locked
and in less ttian 2 seconds chanqes placc
til, að hann varð til þess að hvetja
mig til að halda sýninguna.” Og
Houdini heldur áfram: „Sýn-
ingarkvöldið sagði ég farþegun-
um, að þeir mættu spyrja hvaða
spurningar, sem þeim þóknaöist,
en svo yrðu sex valdar úr i hatt-
inn, og siðan ein dregin úr þessum
sex. t laumi bjó ég sjálfur til sex
spurningar og gætti þess auðvitað
vandlega, að þær færu allar i
hattinn, og þessar sex spurningar
voru allar sama spurningin:
„Hvar var ég um siðustu jól?” og
af einskærri tilviljun spuröi
ofurstinn einnig þeirrar spurn-
ingar.”
Houdini sagði enn frekar frá
undirbúningi þessarar sýningar:
,,Um morguninn tók ég tvær bæk-
ur af borðinu i reyksalnum og fór
með þær til káetu minnar. Þar
skar ég upp band bókanna og kom
fyrir kalkipappir og hvitri papp-
irsörk milli laga i bandinu. Siðan
limdi ég bandið vandlega saman
aftur og skilaði bókunum á borðið
I reyksalnum. Sýningarkvöldið
rétti ég ofurstanum blýant og
blað til þess að skrifa surninguna
á. Þegar hann ætlaði að fara að
skrifa með ekkert undir blaðinu,
kallaði ég til hans: „Fyrirgefðu
ofursti!” og fékk honum aðra
bókina til þess að hafa undir blað-
inu. Victor Herbert, tónskáldið
fræga, var þarna rétt hjá og
sagði: „Snúðu þér viö. Láttu hann
ekki sjá til þin. Hann les spurn-
inguna af handahreyfingum þin-
um.” Ofurstinn sneri sér við og
skrifaði spurninguna meö bakið i
mig, svo ég sá hann ekki skrifa,
en auðvitað gerði þaö mér ekkert
til! Þegar hann hafði brotið sam-
an blaðið og stungið þvi i umslag,
tók ég við bókinni af honum, enda
31. TBL. VIKAN 27