Vikan - 07.08.1975, Blaðsíða 28

Sögusviðið er sykurplantekra á Jamaica
og ættaróðal Í Cornwall, þar sem
Trevallion bræðurnir ráða lögum og lof-
um. Þeir eru siðastir á ættarmeiðnum og
táknræn dæmi um auð og völd frá fæð-
ingu. Við faðir minn vorum ein i heimin-
um og áttum alla okkar afkomu undir
þakklæti hinna stoltu Trevallion bræðra.
Ég vissi að faðir minn vildi gera aUt fyrir
þá.... jafnvel fá mig i hendur hinum
grimmlynda og drykkfellda Saul....
Þetta byrjaði allt 15. mai áriö
1859. Þá skrifaöi ég i dagbók
mina: „1 kvöld veröur dansleik-
urinn.”
Við pabbi höfðum verið á
Jamaica siðan i lok Krimstriðs-
ins. Hann var fyrrverandi her-
maöur. Móðir min dó, þegar ég
var tiu ára. Hún var hefðarkona,
sem álitið var að heföi tekið niður
fyrir sig, gifst óbreyttum her-
manni. Hún hafði sett sér aö haga
uppeldi minu i sömu átt og hún
var sjálf upp alin. Þegar hún lést,
var mér komið i fóstur hjá séra
Smithers i Kennington og konunni
hans og hjá þeim var ég, meðan
faöir minn baröist i Krímstyrj-
öjdinni.
Faðir minn lét af hermennsku,
þegar striðinu lauk, en eftirlaun
liðþjálfa voru ekki það mikil, að
hann hefði getað séð okkur báöum
farborða. Faðir minn hafði verið
liðþjálfi i sveit Piers Trevallion
liösforingja, sem stjórnaði ridd-
araliössveit við orrustuna um
Balaklava. Liðsforinginn særðist
hættulega og faðir minn bar gæfu
til að bjarga honum og koma hon-
um á óhultan stað. Það varð til
þess, að hann losnaöi við áhyggj-
ur af framtiðinni, vegna þess að
Trevallion var af auðugri og göf-
ugri ætt og föður minum var laun-
uð lifgjöf liðsforingjans.
Þó að Piers létist af sárum sin-
um eftir erfiöa sjúkralegu, tóku
bræöur hans það að sér að launa
föður minum og sýna honum
þakklæti sitt.
Nokkrum dögum eftir að ég
varð fjórtán ára, lögðum við, faö-
ir minn og ég, af stað frá Livef-
pool með skipi til Jamaica, þar
sem hann átti að verða ráðsmað-
ur á Roswithiel, sem var sykur-
plantekra Trevallion fjölskyld-
unnar og það var fyrsta raun-
verulega heimiliö sem ég eign-
aðist.
Þennan maimorgun hófst nýtt
timabil i lífi minu. Þó var ekkert
sérstakt, sem benti til þess, ekk-
ert nema að þá um kvöldiö átti
dansleikurinn aö vera.
Faöir minn hló að mér, þegar
hann sá ákafa minn. — Hamingj-
an sanna, Joanna! Hvað kemur
þér við þaö sem gert er i stóra
húsinu? Enginn af þessum ungu
glaumgosum lætur sér detta i hug
að lita i áttina til þin.
— Það getur enginn bannað
mér að horfa á, svaraði ég, eigin-
lega dálitiö hortug. Okkur hafði
oft orðið sundurorða að undan-
förnu, vegna þess að hann var
farinn að haga sér eftir staðar-
venjum, drekka romm, jafnvel
með morgunverðinum. Fötin
hans voru lika bæði óhrein og
svitastorkin daglega.
— Vertu þá i hæfiiegri fjar-
lægð, góða min. Trevailion bræð-
urnir eru ekkert hrifnir af þvi að
einhver sé að snuöra um þá....
Bræðurnir voru upphaflega
þrir, en Piers, þann elsta, hafði ég
aldrei séö nema á málverki. En
til dauðadags mun ég minnast
myndarinnar af þessum glæsi-
lega manni, með úfna, dökka hár-
ið og geislándi blá augu, sem
glettnin skein úr. Ef hægt er að
verða ástfangin af látnum hús-
ara, þá var ég ástfangin af Piers
Trevallion.
Saul, sá næstelsti, var eiginlega
eins og grófgerð eftirliking af
málverkinu. Hann hafði senni-
lega veriö mjög glæsilegur og
fallegur maöur, en hann var nú
oröinn þrútinn I framan með poka
undir blóðhlaupnum augum.
Svipur hans var grimmdarlegur.
Benedict varyngstur. Hann var
lika lifandi eftirmynd málverks-
ins af Piers, en það var eitthvað
þunglyndislegt við yfirbragð hans
og munnsvipurinn var yfirleitt
bitur. En tvær djúpar hrukkur
milli augnabrúnanna sýndu að
hann yar æði skapmikill.
Þótt ég sæi bræðurna mjög
sjaldan, var eins og einhver
töframáttur fylgdi þeim. Þeir
voru llka húsbændurnir, sem sáu
okkur föður minum fyrir dagleg-
um þörfum. Þeir höfðu fljötlega
tekið þá ákvörðun, að bjóöa fööur
mlnum stöðuna, en þeir gátu lika
jafn fljótlega svipthann vinnunni.
En út undan mér tók ég mjög
vel eftir öllum undirbúningi veisl-
unnar. Langar raðir af negrum
fóru með blómakörfur upp að
stóra húsinu. Þjónar settu upp
geysistór langborð á flötinni und-
ir eucalyptustrjánum. Borðin
voru svo hlaðin matföngum og
fögrum boröbúnaði. Þaö var
mjög auðvelt að sjá, hver stjórn1
abi þessum undirbúningi, það var
hávaxin, dökkhærð kona I svört-
um silkikjól. Þetta var Mayana.
28 VIKAN 32. TBL.