Vikan - 07.08.1975, Blaðsíða 43
rmtU
Ættbálkur,
þar sem samlífið er
öðru visi.
Mutsin var tiu ára, þegar hún giftist i
fyrsta sinn og þá sex bræðrum. Sautján
ára að aldri hafði hún átt fjórtán eigin-
menn. Vesturlenskur hlaðamaður varð
fyrir tilviljun fimmtándi eiginmaður
hennar, og hér segir hann frá þvi, hvem-
ig hann varð tvikvænismaður, án þess að
vita af þvi, og lifinu hjá todaættbálknum,
þar sem hver kona á marga menn sam-
tlmis.
sem oftast um eiginmenn. Skiln-
aðir eru þvi mjög tiðir.
Nýlega fór ég i heimsókn til
todaættbálksins — aðallega til
þess að finna vin minn, Manbusti.
I fyrri heimsókn minni til ætt-
bálksins hafði hann gert mig að
fósturbróður sinum.
Hann tók á móti mér fyrir
framan kofann sinn. Þá gægðist
ung stúlka út um dyragættina.
Húnhorfðiámigsvörtum augum.
Þetta var Mutsin.
— Þetta er nýja konan okkar,
sagöi Manbusti og brosti hreyk-
inn. — Ég borgaði fimmtán böflur
fyrir hana. Þú ert bróöir minn.
Mutsin er konan þin.
Ég brosti og þakkaði fyrir mig.
Sumir ættbálkar hafa svolitið sér-
stakar venjur viö að taka á móti
gestum, og á þessu augnabliki
gerði ég mér alls ekki ljóst, að
ekki var um að ræða venjulega
gestrisni.
Manbusti var bara að segja
mér þaö, að Mutsin væri lögleg
eiginkona min. Ég hafði kvænst
henni sjálfkrafa.
Gift i fyrsta sinn tiu ára — og þá
sex bræðrum.
Seinna fékk ég að vita meira
um Mutsin.
Hún var tiu ára, þegar hún var
gift I fyrsta sinn. Sá útvaldi hét
Ponoi og var fimmtán ára. Brúð-
kaupsveislan var haldin hátlðleg
meö todabrennivini.
Eftir veisluna hélt lifið áfram
sinn vanagang hjá Mutsin Hún
flutti ekki til Ponoi og talaði næst-
um ekki viö hann. En hún vissi, að
eftir tvö til þrjú ár yrði hún að lifa
með honum, hvort sem hún vildi
eða ekki.
Næsta skrefið til að verða full-
orðinkona tók Mutsintveimur ár-
um sfðar. Nashpulli, móðir
Mutsin, var farin að verða óróleg.
Hún vissi, að brátt leið að þeim
timasem Mutsinyrði kynþroska.
Dag einn kom Nashpulli heim
meö ungan mann frá næsta þorpi.
Hún kallaði á Mutsin, sem lék sér
við nokkur önnur börn, og sendi
hana inn i kofann. Strax á eftir
kom úngi maðurinn inn til henn-
ar, og hún vissi, hvað myndi ger-
ast.
Henni féll það ekki, en vissi, að
þaö var óumflýjanlegt. Þvi að ef
hún væri enn jómfrú, þegar hún
fengi fyrstu blæðingar, myndi
einhver bræðra Nashpulli deyja.
Þannig eru reglur todaætt-
bálksins.
Eftir atburðinn i kofanum var
Mutsin tilbúin til að verða kona.
Og þegar það varö, flutti hún til
Ponois manns sins. Hann var orð-
inn átján ára — yngstur sex
bræðra, sem allir bjuggu hjá for-
eldrum sinum.
Mutsin litla var nú kona allra
sex bræðranna.
Todaarnir finna ekkí
til afbrýðisemi.
En Mutsin geðjaðist ekki að
Ponoi. Þess vegna ákvað hún aö
binda endi á hjónabandið eins
fljótt og mögulegt væri. Það gerði
hún á þann hátt, sem viögengst
hjá todakonum. -Hún tók sér
hvem elskhugann á fætur öðrum.
Ponoi og bræður hans litu þaö
mjög skilningsrikum augum.
Todaarnir vita ekki, hvað af-
brýðisemi er. Það er litið mjög
alvarlegum augum, ef reynt er að
skerða frelsi todakonu.
Todakonurnar taka sér einnig
elskhuga eftir föstum reglum.
Þegar Mutsin hafði valið hinn
þrftuga Nariken, var farið eftir
öllum kúnstarinnar krókastígum.
Nariken fór fyrst til Ponois og
spurði hann leyfis. Hann fékk
honum eina böflu, þeir drukku sig
fulla saman, og svo var allt
klappað og klárt.
Mutsin gast betur að Nariken
en nokkrum öðrum karlmanni.
Og Nariken endurgalt tilfinningar
hennar. Þau ákváðu að gifta sig.
Dag einn gekk Mutsin niður að
ánni að sækja vatn, og þá beið
Nariken hennar þar. Hún fylgdi
honum til kofa hans. Það verður
semsé að nema todakonu brott til
þess að hún geti skipt um mann.
En smám saman dofnaði ástin,
og Mutsin leitaði á ný mið. Loks
fann hún mann, sem hún vildi
heldur vera gift.
Hún valdi Manbusti, fóstur-
bróður minn, liklega vegna þess
að hann var ráðsettur og rfkur
maður og meðlimur i elsta ráð-
inu.
Manbusti er sá eini af öllum
ættflokknum, sem talar og skilur
ensku. Hann túlkaði fyrir mig og
bræður sfna, þegar við töluðum
saman. Komu minni var fagnað
með todabrennivini.
Það var orðið áliðið, og ég var
oröinn ölvaður, þegar ég um slðir
hreiðraöi um mig á svefnmott-
unni i skininu frá slokknandi bál-
inu.
Hvernig átti ég að komast hjá þvi
að móðga todakonuna mfna?
Ég veit ekki, hve lengi ég svaf,
en ég vaknaði við koss.
Mutsin sat við hlið mér og
brosti til min.
Ég verð að komast burtu og það
á stundinni, hugsaði ég. Ef ég
verð kyrr hér, get ég ekki visað
stúlkunni á bug, án þess aö móöga
hana, og til þess var engin ástæða
Ég taldi þvl best að fara úr kof-
anum og láta fyriberast I biln-
um þaö, sem eítír iiföi nætur. Ég
átti eina konu, og það var nóg
fyrir mig.
Ég bað þvi Manbusti afsökúnar
og vona, að vinur minn hafi fyrir-
gefið mér þessa skjótu brottför.
32. TBL. VIKAN 43