Vikan - 21.08.1975, Qupperneq 21

andi. „Þaö litur út fyrir aö ég hafi
valiö leiðina óviturlega i friinu
minu,” sagði hann.
—0—
Baker hallaði sér aftur á bak i
stólnum. „Ég fékk ekkert upp úr
honum,” játaði hann.
Strang brosti. „Þú áttir nú
heldur ekki von á þvi, eða hvað?”
Baker hristi höfuðið. „Ég býst
ekki viö þvi. Hið eina, sem mér
tókst, var að sannfæra sjálfan
mig. Þessi náungi er Rýtingur-
inn. Ég er viss um það.”
„Aö vita það og að sanna það
eru tveir ólikir hlutir,” sagði
Strang.
Baker hallaði sér yfir skrif-
borðið sitt og tók upp nokkrar
myndir af bilflakinu. Hann ýtti
þeim i áttina að Strang. „Sjáðu
þessar myndir. Þær voru sendar
frá Flórida.”
Strang leit á þær. „Nú?”
„Sérðu hvernig stúlkan er
klemmd undir stýrinu? Sérðu
hvemig vélin hefur þrýstst i gegn
um mælaborðið upp að framsæt-
unum. Nú, ef Cardinali var i fasta
svefni, eins og hann sagðist hafa
verið, er slysið bar að höndum,
hvar i andskotanum hafði hann
fæturna? Ekki á gólfinu undir
mælaborðinu eins og eðlilegast
hefði verið, þvi að ef svo hefði
verið, þá hefði hann aldrei henst
út úr bilnum. Fætur hans hefðu þá
kramist þegar framendinn kom
upp f framsætið.”
„Ég hefi séð það mörg bilslys,
að ég veit að allt er mögulegt,”
sagði Strang.
„Kannski það,” játaði Baker.
„En ég þori að hengja mig upp á
það, að Cardinali var með
fæturna undir sér i sætinu þar til
billinn var rétt i þann mund að
lenda á stólpanum og hafi siðan
stokkiö.”
„En hvað með stúlkuna?”
spurði Strang. „Hún ók.”
Baker leit á hann. „Hið eina,
sem viö getum verið vissir um,
er að hún var bak við stýrið.”
„Þú getur samt sem áður ekk-
ert sannað,” sagði Strang.
„Ekki núna i augnablikinu,”
sagði Baker. „En ég hef nokkrar
hugmyndir.”
„Ætlarðu að láta fylgja honum
eftir?” spurði Strang.
Baker hristi höfuðið. „Það væri
bara timaeyðsla. Þessi náungi
sækir þannig staði, að hver sá
sem við getum látið elta hann,
skæri sig út úr eins og niggari i
, hópi hvitra. Þar fyrir utan ylli
það vandræðum. Þú veist hvað
kallinn er viðkvæmur fyrir þvi að
farið sé rétt að mektarmönnum.”
„Hvað ætlarðu þá að gera?”
spurði Strang.
Baker brosti. „Það fyrsta, sem
ég ætla að gera, er að láta leka út
fréttir til dagblaðanna um að
Cardinali hafi verið yfirheyrður.
Siðan er að finna einhvern, sem
er honum nógu náinn til að kom-
ast að einhverju og lætur okkur
vita.”
„Eins og hvern?” spurði
Strang.
„Eins og eina stúlku,” sagði
Baker. „Hann er heilmikill
kvennamaður. Reyndar höfum
við fundið eina, sem er eins og
sköpuð i hlutverkið. Hún er af há-
um stigum. Hún er vitlaus I kapp-
akstursbila.”
„Ef hann er Rýtingurinn, þá er
hún Imikilli hættu,” sagði Strang.
„Hún segist geta ráðið við
hann,” svaraði Baker. „Og ég hef
litið á skýrsluna hennaijOg trúðu
mér, ef hún getur það ekki, þá
getur það enginn.”
11. kapituli.
Samkvæmið stóð sem hæst,
þegar Cesare kom inn i káetuna.
Hann stóð i dyrunum og horföi
leitandi eftir gestgjafanum. Hún
sá hann næstum á sama tima og
hann sá hana og flýtti sér i áttina
til hans með faðminn útbreiddan.
„Cesare, minn kæri,” sagði
hún, er hann kyssti á hönd henn-
ar. „Mikið er ég glöð að þú
skyldir geta komið.”
„Ég dæi frekar en að missa af
siglingu madame,” Hann brosti.
Hún brosti einnig, alvarleg
augu hennar glóðu undir þykku
gráu hárinu. Hún lækkaði
röddina, og hún varð likari þeirri,
sem Cesare hafði heyrt í siman-
um nokkrum vikum áður. „Þessi
káeta er við hliðina á káetu
hans,” hvislaði hún. ,,A milli'
þeirra eru dyr um baðherbergin.
Hann ætti aö koma um borð eftir
tiu minutur eða svo.”
Hann sagði ekki orð og hún
brýndi raustina er annar gestur
kom til þeirra. ,,Og þakka þér
fyrir blómin. Þau voru yndisleg."
„Min var ánægjan, madame,”
svaraði hann.
Hann fylgdist með henni er hún
sneri sér að hinum gestinum og
gekk i burtu. Eitt sinn hafði hún
veriö mjög fögur kona, ein hin
mest þekkta i samkvæmislifi
heimsins. Nafn hennar var enn
tengt stórum veislusölum og
prinsum. En nú tilheyrði hún Don
Emilio.
Hann gekk hægt i átt til baðher-
bergisdyranna. Hann heyrði hana
hlægja er hann opnaði dyrnar.
Hversu margar voru hennar lik-
ar, sem lifðu á landamærum
hinna tveggja heima? Já og hvað
voru margir eins og hann?
—0—
Er Emilio Matteo steig út úr
leigubilnum á bryggjúnni bretti
hann upp frakkakragann til varn-
ar köldum næðingnum sem blés
upp frá Hudsonánni. Hann
leit önuglega á skipið er leynilög-
reglumennirnir stigu út og tóku
sér stööu við hlið hans. An þess að
segja orð rétti hann þeim
peningaseðil handa leigubilstjór-
anum.
„Þessa leiö,” sagði annar
þeirra og hélt af stað að skipinu.
„Ég rata,” sagði Emilio súr i
bragði. Þeir gengu fram bryggj-
una og upp landgöngubrúna.
Lágvaxinn skipsþjónn fylgdi
þeim eftir gangi á fyrsta farrými.
Ómur frá kveðjuhófunum barst
þeim fram á ganginn.Ms. ítalia
átti að leggja af stað eftir tæpa
klukkustund. Skipsþjónninn
opnaði dyr.
Nýjung i eldhúsinnréttingum!
Kalmar
eldhúsinnréttingar
sænsk gæðavara
Ef þú vilt fá eldhúsinnréttingu nákvæmlega Margar tegundir skápa. Mikið úrval lita. Mál-
eins og þú þarfnast, þá ættir þú áð kynna aðar, plasthúðaðar eða úr við. Kalmar eld-
þér sænsku Kalmar eldhúsinnréttingarnar húsinnréttingarnar, skapa rétta útlitið jafnt í
hjá Litaveri nýium húsum sem gömlum.
ERTU AÐ BYGGJA? VILTU BREYTA? ÞARFTU AÐ BÆTA?
LITAVER
dE
GRENSÁSVEG118-22-24-SlMAR 82444 30480
34. TBL. VIKAN 21