Vikan - 28.08.1975, Blaðsíða 20

Big Dutch hélt áfram að borða. Það var
kominn timi til þess hvort eð var að hefj-
ast handa. ítalimir höfðu átt hana allt of
lengi. Samsteypan var nú einu sinni
hérna; öll vinnan, allir peningamir, það
væri timi til kominn að losa sig við
Mafiuna. Hvað gætu þeir gert, þeir, sem
em þrjú þúsund milur héðan, ef ailir
neituðu að vinna með þeim?
/
Big Dutch tróö stórum bita af
hálíhrárri steik upp I sig og
kjamsaði á honum. Mjór sósu-
taumur rann lit úr vikinu. Hann
þerraöi hann upp meö brauöbita
og ýtti brauömolanum slöan upp I
munninn á sér til steikarinnar.
Hann tuggöi enn um stund og leit
svo á sessunauta sina. „Mér er
alveg sama hvaö þiö segið strák-
ar,” umlaöihann. „Ég legg til aö
tíonum veröi kálaö.”
Allie Fargo staröi á hann. „En
viö vitum ekki einu sinni hvort
hann er rétti maöurinn. Emilio
sagöi okkur þaö aldrei hreint út.”
Big Dutch gleypti munnbitann.
Hann hóf að skera sér annan bita
af steikinni. „Hvaða máli skiptir
þaö?” sagöi hann. „Við höfum
ekki tima til aö fá staöfestingu á
þvl. Dagblööin hafa þegar sagt
frá því aö hann hafi veriö yfir-
heyröur af F.B.I. Hvað gerist ef
hann byíjar að syngja?”
Dandy Nick leit niöur á diskinn
sinn meö viöbjóöi. Þaö er bara
eyðsla á góöum mat að hrúga
svona miklu á diskinn. Hann var
hvort sem var alls ekki vanur aö
boröa svona mikiö. „Mér list ekki
á þaö,” sagöi hann. „Emilio sagöi
aö viö skyldum blöa rólegir uns
viö fengjum orösendingu frá Ita-
liu. Hann ætlar aö ympra á þessu
viö Lucky og Joe.”
„Emilio þetta og Emilio hitt,”
hreytti Big Dutch reiöilega út úr
sér, meö munninn fullan af mat.
Hann kyngdi I skyndi og hélt
áfram. „Éger orðinnleiður á þvi,
.sem Emilio segir. Þessir grisir
sitja þarna hinum megin á feitu
rassgatinu meöan viö tökum alla
áhættu. Þeir halda aö þeir eigi
þennan bissniss bara vegna þess
aö þeir byrjuöu á honum!”
Dandy Nick leit I kringum sig,
næstum ósjálfrátt, til aö athuga
hvort nokkur heföi heyrt til
þeirra. Hann lækkaöi raustina
næstum niöur i hviskur. „Taktu
þaö rólega! Svona tal veröur aö-
eins til þess aö okkur veröur
slátraö.”
Big Dutch starbi illgirnislega á
hann. „Hvaö vitiö þiö nema sé
verið aö setja upp gildru nú
þegar? Kannski er ætlun þeirra
aö þessi náungi taki viö? Þú veist
hvernig þessi svin standa saman,
Italamir.”
Dandy Nick sagöi ekki orö.
Hann leit á Allie. Hann sat
skilningsvana og át, augun limd
viö diskinn. Eftir nokkra stund
leit Allie upp. Hann lagöi varlega
niöur hnifinn og gaffalinn. „Þaö
verða heilmikil læti vegna þess,”
sagöi hann hljóölega. „Þetta er
enginn vandræöagemsi I einu
gerviverkalýösfélaganna þinna,
Big Dutch. Þetta er ákaflega
mikilsveröur náungi.”
„Jamm,” bætti Dandy Nic, við.
„Og ef hann er ekki Rýtingurinn,
þá erum við enn á sama vegi
staddir. Og viö munum þurfa aö
skýra það út fyrir Emilio hvort
sem er.”
Big Dutch hélt áfram að borða.
Þaö var kominn timinn til þess
hvort eö var aö hpfjast handa.
ttalirnir höföu átt hana allt of
lengi. Samsteypan var nú einu
sinni hérna; öll vinnan, allir
peningarnir. Það væri timi til
kominn aö losa sig viö Mafiuna.
Hvaö gætu þeir gert, þeir sem eru
þrjú þúsund milur héöan, ef allir
neituöu að vinna með þeim?
„Mér finnst að við ættum ekki
aö biða. Drepum hann.” Hann leit
ekki upp. Hann hélt áfram aö
boröa. Það haföi veriö skratti
slæmt aö hann skyldi endilega
hafa þurft aö vera i fangelsi
þegar þeir slepptu Roger Touhy
lausum. Big Dutch haföi þá þegar
veriö búinn aö boba fund. Þeir
ætlubu aö ráöast meö Roger gegn
Mafiunni.
Dandy Nick var nú alveg búinn
aö missa matarlystina. Hann ýtti
disknum frá sér. Hann vissi hvaö
Big Dutch var aö hugsa. Hann
gaut augunum á Allie. Hann sá á
þvi hvemig Allie boröaöi aö hann
vissi þaö llka. Þetta var miklu
tneira en bara þaö eitt aö drepa
einp mann. Þetta gæti veriö byrj-
un byltingar. Og honum fannst
hann vera orðinn of gamall til aö
þreyja enn eitt striö núna. „Hvað
gætum viö sagt Emilio?” spuröi
hann og vonaöi að honum gæti
tekist meö þvi aö draga ákvörö-
unina á langinn.
Big Dutch leit snögglega á
hann, siðan niöur á diskinh aftur.
„Okkur dettur eitthvaö I hug,”
sagöi hann.
Allie hætti öllum vifilengjum.
„Ég veit ekki,” sagöi hann. Viö
skulum ekki gleyma hvaö þeir
geröu viö Touhy. Þeir biöu eftir
honum i tuttugu ár.”
Rödd Big Dutch var hæðnisleg.
„Touhy varö linur. Hann heföi átt
aö ganga beint til verks. Þá
heföi farið ööruvlsi. Þeir voru
hræddir viö hann. Munið þiö
hvemig hann blekkti Capone?”
„En þeir náöu honum samt
sem áöur, ekki satt?” spuröi
Dandy Nick.
„Jú, jú, en sjáiö þið hvernig
þeir fóru aö þvi,” hreytti Big
Dutch út úr sér. „Meö nokkrum
viövaningsstrákum. Þessi börn
uröu svo skelkuð ab þau skildu
lögguna meira aö segja eftir lif-
andi.. Þeir einu, sem þeir geta
reitt sig á'núna em strákpjakkar,
sem em að vinna sér inn álit.
Jafnvel þessi rýtingsgaur. Hann
á ekki heima i þessu. Viö þurfum
aö verja bissnissinn. Það er ekki
sá forsprakki i öllu landinu, sem
fylgir okkur ekki aö málum.”
Hann lagöi niöur hnifinn .og
gaffalinn og tók beinið upp meö
fingrunum. Hann veifaöi þvl
framan I þá. Þaö væri timi til
kominn fyrir þá aö hefjast handa.
- „Ég mæli meö þvi aö viö drepum
hann,” sagöi hann ákafur.
Allie leit á Dandy Nick og siöan
aftur á Big Dutch. Þaö var hvorki
stund né staður til aö mögla. „Allt
I lagi, viö drepum hann,” sagöi
hann.
Þeir snem sér aö Dandy Nick.
Hann haföi þegar ákveöið sig.
Hann vissi aö þaö gat brugðið til
beggja vona um úrslitin og þaö
eina, sem hægt væri aö gera væri
að reyna aö standa á löppunum
þar þl allt væri yfir staöiö.
„Drepa hann,” sagöi hann.
Big Dutch brosti. Þetta var aö-
eins fyrsta skrefiö, en hann haföi
stigiö þaö og þeir ætluöu aö ganga
• meö honum. Rýtingurinn var ein-
ungis tákn, þaö var Mafían, sem
skipti máli. Þaö var tlmi til þess
kominn aö þeir skiluðu landinu
aftur til amerlkananna, sem áttu
þaö. Hann var þegar farinn
aö skipta fengnum I huganum.
Upphæðirnar voru svimandi há-
ar. Hann stóö upp og leit niður til
þeirra.
„Ég veit ekki hvernig það er
meö ykkur,” sagöi hann, „en
þetta er fyrsta kvöldiö sem
kerlingin hefur hleyþt mér ‘út
fyrir dyr slöan ég losnaöi úr
fangelsinu, og ég ætla aö fara yfir
til Jennýar til aö fá mér drátt.”
Þeir Svöruöu honum ekki og
hann sneri sér viö og gekk af staö
út úr veitingahúsinu. Þegar hann
var farinn litu þeir hvor á annan.
„Kaffi,” sagöi Dandy Nick viö
þjóninn. Hann sneri sér aftur aö
Allie þegar þjónninn var farinn.
Nú þurftu þeir aö fara aö fá sér
tryggingu. Þeir þurftu aö koma
orösendingu til Emilios.
12. kapltuli.
A þriöju hæö húss Frjáls-
Iþróttafélags New York stóö æf-
ingin sem hæst I skylminga-
klúbbnum. Sveröaglamriö
glumdi I litlum leikfimisalnum,
sem þeir höföu afnot af, en menn-
irnir, klæddir hvitum skyrtum,
dönsuöu fram og aftur. Andlit
þeirra voru hulin afkáralegum,
svörtum grlmum.
Brandur Cesares geystist niöur
I hvltri birtunni i boga, framhjá
vörnum andstæöingsins og nam
staöar á litlu raúöu hjartanu, sem
saumaö var á hvlta skyrtuna.
„Touché!” sagöi andstæðingur
20 VIKAN 35. TBL.