Vikan - 04.09.1975, Blaðsíða 16

Hún lokaði augunum, tók utan um axlir
hans með annarri hendinni og þrýsti hon-
um að sér. Henni leið vel. Sandurinn, sól-
in og hitinn frá vörum hans. Hún fann
hann opna festinguna á þunnum sund-
bolnum, siðan fínguma á nöktu brjóstinu.
(MMGURMN
13. kapituli.
Móöir hennar var ensk og
aöeins sautján ára, er hún giftist
hinum glæsilega unga rúmena de
Bronczki. Æsifréttablööin höföu á
sinum tima kallaö þaö ástarævin-
týri sögubókanna. Tæpu ári
seinna fæddist Ilena, bylting
braust út og sögubókinni var
lokiö. Lifiö kann svo sannarlega
tökin á rómantikinni.
I raun og veru gáfust henni ekki
mörg tækifæri til aö kynnast
foreldrum sinum, þegar hún
var barn. Hún haföi óljósa
hugmynd um, aö móöir
hennar haföi veriö afar fögur
stúlka og faöir hennar ákaf-
lega myndarlegur maöur, en hún
haföi eytt mestum hluta bernsk-
unnar i skólum i burtu frá þeim.
Fyrst haföi þaö veriö þessi skóli
i Englandi. Hún haföi fariö
þangaö, þegar hún var næstum
fimm ára, og stríöiö braust út.
Faöir hennar haföi fariö i breska
herinn, og móöir hennar var
niöursokkin i æöisgengiö félagslif
striöstimans og haföi þess
vegna engan tlma til aö sinna
henni.
Slöan þegar striöinu var lokið
og þau flutt til Parisar, þá haföi
hún veriö send á skóla I Sviss.
Afsökunin þá var sú, aö faöir
hennar, sem nú var næstum
krypplingur af sárum sínum,
væri svo önnum kafinn viö að
berjast viö aö endurheimta eitt-
hvað af lendum sinum og fyrri
auðlegö úr klóm byltingarmanna
svo þau gætu sest einhvers staöar
aö. Henni datt aldrei i hug aö
spyrja móöur sina hvaö henni
gekk til. Móðir hennar var alltaf
upptekin viö aö skemmta vinum
sinum og njóta félagslifs. Enda
var alltaf eitthvaö viö móöur
hennar sem olli þvi aö Ilena fór
hjá sér, og aö henni fannst ekki
viðeigandi aö dirfast aö yröa á
hana.
Þá var Ilena næstum fjórtán
ára, og skólinn I Sviss var mjög
frábrugðinn enska skólanum. 1
Englandi hafði veriö lögö mest
áhersla á hiö visindalega, i Sviss
einkum á hiö félagslega. Skólinn
var fullur af rikum ungum
dömum, sem höföu veriö sendar
til þess frá Englandi og Ameriku
aö fága framkomu þeirra endan-
lega, en slika fágun var hvergi
hægt að fá nema i Sviss. Ilena
læröi á skiöum, aö synda og riða.
Hún lærði llka hvernig hún átti að
klæöa sig, dansa og halda uppi
samræöum.
Þegar Ilena var sextán
ára, var hún að öölast
fegurð sína. Ctlit hennar
og augu voru af enskum toga
spunnin, en likamsvöxtur og tigu-
legur likamsburöurinn úr
fööurgarði. Og rétt hinum megin
viö vatniö var sams konar skóli
fyrir pilta. Náið samstarf var
milli skólanna, þvl þeir þurftu
hvor á öörum aö halda til aö full-
mennta nemendur sina.
Skólarnir höföu fariö saman i
feröalag sumariö, sem Ilena varö
sextán ára. Félagi hennar var há-
vaxinn dökkleitur ungur maður,
sem var erfingi einhverrar krún-
unnar i austurlöndum nær. Hann
bar langt nafn, sem enginn gat
munaö, svo þau kölluöu hann Ab,
styttingu á Abdul. Hann var ári
eldri en hún, dökkur á húð og hár,
meö blá augu og mjög myndar-
legur. Barkarbáturinn þeirra
haföi boriö þau aö litilli eyju i burt
frá hinum, og nú lágu þau þar og
teygðu úr sér i sandinum klædd
sundfötum einum fata. Þau
drukku i sig sólina.
Hann velti sér yfir á hliöina og
horföi á hana stundarkorn. Hún
horföi I augu hans og brosti.
Svipur hans var alvarlegur, er
hann beygði sig yfir hana og
kyssti hana.
Hún iokaöi augunum, tók utan
um axlir hans meö annarri hend-
inni og þrýsti honum aö sér.
Henni leiö vel. Sandurinn, sólin og
hitinn frá vörum hans. Hún fann
hann opna festinguna á þunnum
sundbolnum, slöan fingur hans á
nöktu brjóstinu. Æsingur, sem
henni fannst ansi skemmtilegur,
tók aö gera vart viö sig innra meö
henni. Roka af gleðihlátri
braust upp hálsinn á henni.
Hann lyfti höföi og horföi á
hana* enn alvarlegur. A ung
þrýstin brjóstin og geirvörturnar,
sem voru vaknaöar til lifsins.
Hann strauk fingrinum hægt um
þær og kyssti.
Hún brosti viö honum. „Mér
finnst þetta gott,” sagöi hún bliö-
lega. '
Hann horföi óhikaö I augun á
henni er hann sagöi: „Þú ert
ennþá hrein mey?”
Hún vissi ekki hvort þetta var
16 VIKAN 36. TBL.