Vikan - 20.11.1975, Síða 1

SVERRIR ÞÓRODDSSON
SEGIR FRÁ KAPPAKST —
URSÆVINTÝRUM.
Bifreið Sverris sést hér með laust
afturhjólið, augnabliki eftir óhaþp-
ið á CASERTA. Fremri bíllinn
á myndinni var sá, sem Jo Willeams
ók, sem óhappinu olli.
...Ég var á rúmlega 200 km.
hraða, þegar ég kom úr beygjunni,
síðustu beygjunni áður en komið
var í mark. Nú var aðeins smá-
spotti eftir — og einn bíll — því
bretinn var ennþá á undan mér.
Ég hafði tínt þá upp hvern á fætur
öðrum á beinu köflunum, og nú
átti ég aðeins einn eftir til að verða
fyrstur. Ég neytti allra bragða,
sem mér komu í hug til að ná
honum.
— Ég breytti aðeins stefnu,
þannig að ég var beint fyrir aftan
bretann og fann samstundis, að
bíllinn herti á sér til muna, þegar
hann komst inn í kjalsogið af
bretanum. Loftmótstaðan hafði
strax minnkað, og það var eins og
brllinn beint fyrir framan drxgi
mig að sér. Áfram hélt ég og nálg-
aðist nú óðum bretann, þar til
aðeins munaði örfáum tommum að
ég keyrði á hann að aftan. Þá fór
ég smám saraan að þoka mér til
hægri, ...en passaði mig s'amt að
halda mig eins og hægt var í kjal-
soginu. Svo var ég kominn nægi-
lega langt til hliðar til að mjaka
mér meðfram honum hægra megin
áfram...hægt og hægt á rúmlega
230 km. hraða. Það virtist heil
cilífð, meðan ég þokaðist smám
saman framar og framar, framhjól-
ið hjá mér var nú á móts við hægra
afturhjól hans...nú á móts við miðj-
an bíl...og áfram þokaðist ég.
Bretinn skildi auðvitað fullkomlega
hvað ég var að gera. Hann rétti
augnablik upp hægri höndina I
kveðjuskyni, og gerði merki með
fingrunum, sem ég skildi alltof
vcl og mér fannst ég heyra það,
sem hann hugsaði: „Stubborn,
crazy, bloody. Icelander. I’ll show
you who is the master on this leg.. ”
Ég brosti til hans og hugsaði honum
svipað svar...bíddu bara bretlingur,
við erum ekki enn skildir að
skiptum...og framar þokaðist ég
upp með hlið hans, þar til fram-
hjólin voru næstum því samsíða...
þá skyndilega sýndi bretinn sitt
innsta eðli, þegar hann sá að hann
var að tapa...hann beygði snögg-
lega til hægri og ók vísvitandi á
mig að framan!!! Þessu átti ég
sannarlega ekki von á. Þetta var
langt í frá samkvæmt þeim við-
teknu reglum, sem virtar voru