Vikan - 14.10.1976, Side 25
og unglingum og þeir geti dregið
einhvern laerdóm af henni og
jafnframt haft ánægju af. Það er
afskaplega ríkt í fullorðnum að líta
beri á börn sem einhverja hugsun-
arlausa og tilfinningasnauða hálf-
vita. Þeir eru alltof margir, sem
enga virðingu bera fyrir börnunum
sem vitsmunaverum. Að minnsta
kosti get ég ekki fundið aðra skýr-
ingu á því, að hér er alls kyns
sorpritum haldið að krökkum. Mjög
margar bækur sem hér eru gefnar
út og ætlaðar börnum, eru því
miður versti óþverri og ekki til neins
ætlaður nema drepa niður í börn-
unum alla gagnrýna og skapandi
hugsun og gefa þeim falska mynd
af veruleikanum. Mig óar við
þessum aðgerðum fullorðinna og
því, hvernig krakkar eru niðurlægð-
ir, bæði af foreldrum og eins í
skólum. Það er svínarí.
Ýmsir halda því fram, að unnið
sé markvisst að því, sem þú gefur
tilefni til að kalla sorpritaútgáfu,
til þess að kæfa gagnrýna hugsun
fólks. Hver stendur á bak við þetta
allt saman?
Auðvaldið! Það eru auðvitað
þessi íhaldsöfl, sem öllu ráða. Þetta
er bara eitt af þeim ráðum sem þau
beita til að tryggja völd sín innan
þjóðfélagsins. Sem betur fer er
ákveðinn hó'pur fólks að vakna til
vitundar um þessa skoðanakúgun,
sem átt hefur sér stað og meðal
annars birtist í vali á barna- og
unglingabókum til útgáfu. Ef fólk
gefur sér tóm til að hugsa og ef það
fær tækifæri til að kynnast þessu
á einhvern hátt, þá hlýtur það að
sjá, hvað þetta er hrikalegt. Þess
vegna vill maður með öllum hugs-
anlegum ráðum vekja athygli á
ástandinu, þótt það sé með skand-
tilum og látum. Fólk fer þá kannski
að ræða þetta víðar en í bók-
menntadeild Háskólans, svo sem í
mjólkurbúðum og strætó.
Þú getur nú með sanni sagt að
þú hafir hrint af stað sltkum um-
ræðum með barnasögunni, sem þú
last t útvarpið á sínum ttma.
Það hvarflaði aldrei að mér, að sú
bók yrði það regin hneyksli sem
hún varð. Sjálfri fannst mér hún
reglulega fyndin og skemmtileg og
var helvíti hrifin af henni. Ég var
geysilega ánægð með árangurinn af
henni. Morðhótanirnar, sem ég
fékk á nóttunni, féllu alveg í
skuggann fyrir þeirri staðreynd, að
allt húllumhæið hefði borið árang-
ur. I rauninni var allt þetta mál
alveg stórsniðugt. Það var rétt eins
og stórglæpur hefði verið, framinn,
því að enginn þorði að gangast við
neinu. Þeir voru þvílíkir hugleys-
ingjar yfirmennitnir mínir í útvarp-
inu, að enginn þeirra þorði að taka
ábyrgð á þessu, eða verja það á