Vikan - 14.10.1976, Síða 29

NY FRAMHALDSSAGA
EFTIR QLAIRE RAYNER
mamma. Það verður svo gaman að
sjá allt fólkið og fínu vagnana, og
þeir segja að það eigi að vera flug-
eldasýning við ána í kvöld... Ö
þakka þér fyrir mamma mín!”
Á leiðinni heim voru þau sam-
mála um að þetta hefði verið afar
ánægjulegur dagur.
Þegar þau komu aftur heim í
vinalega htla húsið, fór Friðrik
sjálfviljugur og borðaði kvöldverð
inni í eldhúsinu undir eftirliti Ellíar,
gömlu þjónustustúlkunnar, áður en
hann fór í rúmið. Abbý skipti um
kjól. Klukkan var aðeins átta, og
mikið eftir af kvöldinu ennþá.
Hún ætlaði að borða kvöldverð og
fara yfir bókhaldið áður en hún færi
að sofa.
Hún gekk niður í litlu setustof-
una sem var uppáhaldsherbergið
hennar vegna þess að glugginn
snéri að garðinum bak við húsið, og
hún gat séð móta fyrir þaki verk-
smiðjunnar sem stóð á horni Iron-
gate Uharf Road þar sem hún mætti
Harrow Road. Stór hluti öryggis
hennar var tengdur þessu litla húsi,
og litlu lyfjaverksmiðjunni, og stór
hluti hinnar stuttu sambúðar henn-
ar með James var tengdur þeim
báðum.
Á meðan hún var að ljúka við
bökuðu eggjakökuna, sem EIlí hafði
fært henni, var bankað á dymar og
síðan heyrði hún fjarlægar raddir
frammi í anddyrinu. Dyrnar opnuð-
ust og hann stóð brosandi fyrir
framan hana. Þegar hún ætlaði að
standa upp, sagði hann hratt: ,,Nei,
sittu kyrr. Það er ófyrirgefanlegt að
trufla þig svona seint vegna við-
skiptaerinda, en þú varst ekki
heima í allan dag, svo að ég freistaði
þess að koma í kvöld í staðinn í
þeirri von að þú yrðir ekki allt of
reið við mig.”
,,En kæri Gideon, eins og þú
gætir nokkurn tíma truflað mig.
Það er alltaf jafnánægjulegt að sjá
þig”
Hann settist í stólinn við hlið
hennar, með látbragði þess sem
þekkir vel til á heimilinu. Abby
sat og horfði á hann, og kunni mjög
vel við það sem hún sá.
Gideon Henriques var hár maður
og grannur, með fína beinabygg-
ingu og liðlega fingur. Litarfar hans
var hraustlegt, augun voru dökk og
umkringd dökkum þéttum augn-
hárum. Hárið var þykkt, dökkt og
liðað. Hún taldi sig heppna að eiga
hann að vini.
Hann leit upp, eins og hann hefði
getið sér til um hugsanir hennar og
brosti.
,,Og hvar hefur þú verið i dag má
ég spyrja?” sagði hann. ,,Mig
grunar hvert svarið verður. Ég get
ekki imyndað mér að Friðrik hafi
látið annað eins tækifæri og gafst í
dag sleppa.”
, .Auðvitað hefurðu rett fyrir þér.
Hvar hefðum við átt að vera annars
staðar en úti að dást að hátíðar-
höldunum?” sagði Abby og hló.
„Ö, Gideon þú hefðir átt að sjá
hann. Hann var svo hamingju-
samur.”
42. TBL. VIKAN 29