Vikan - 14.10.1976, Qupperneq 31

„Jæja, en Jonah og ég komum
okkur saman um að hittast og halda
sambandinu, því að við höfðum
ekki átt í neinum illdeilum. En svo
að ég geri langt mál stutt, þá
hittumst við stöku sinnum, hann
kom hingað í heimsókn með bömin,
og ég fór að gefa honum smápening
til að kaupa ýmislegt fyrir þau.”
„Hreinskilnislega sagt, Gideon,
þá held ég, að það sé konan hans
Celia, sem stjómar heimilinu og að
það sé hún sem annast fjármálin.
Þau eiga krá rétt hjá Covent
Garden. Ég held að það hljóti að
vera erfitt fyrir karlmann að þurfa
að biðja konu sína um peninga.
Jæja, þá veistu þetta dularfulla
leyndarmál mitt. „Ýmis útgjöld”
em bróðir minn, Jonah, og börnin
hans. Þú þarft ekki að hafa áhyggj-
ur.”
Hann þagði augnablik,. en sagði
síðan mjúklega: „Þú ert alveg sér-
lega góð kona, Abby.”
„Alls ekki minn kæri Gideon.
Vinnusöm og hyggin kannski —
en góð? Það er alltof andlegt fyrir
svona efnishyggjumanneskju eins
og mig. En nú skulum við biðja Ellí
að færa okkUr te og kveikja upp í
aminum, og síðan skulum við fara
yfir bókhaldið saman. Það em eitt
eða tvö atriði sem ég vildi ræða við
þig. Okkar ungi Henry Sydenham,
til dæmis.
„Ég hef heyrt að það sé ekki
ómögulegt að önnur fyrirtæki gætu
reynt að lokka frá okkur þennan
fyrirmyndar sölumann með boði um
betri laun. Ég held við ættum að
bjóða Henry prósentur af sölunni.
Það ætti einnig að hvetja hann
áfram. Hvað álíturþú?”
„Ég álit þig mjög færa viðskipta-
konu.” sagði Gideon og brösti um
leið og hann stóð upp til að hjálpa
henni að flytja lágt borð að arninum
og leggja bókhaldsbækumar á það.
En áður en þau byrjuðu að ræða
viðskiptin, sagði Gideon feimnis-
lega: „Ég myndi gjarnan vilja
kynnast bróður þínum, Abby. ”
Hún brosti til hans. „Vildirðu
það, Gideon? Jæja, hvers vegna
ekki. Þú ert vinur minn og með-
eigandi í fyrirtækinu og það er
aðeins rétt að þú fóir að kynnast
þeim hluta fjölskyldunnar, sem enn
kærir sig um að þekkja mig. Ég
skal athuga málið.”
Hann hló. „Þú tekur alltaf svona
til orða, ekki satt, Abby?”
„Hvemigþá?”
„Að þú athugir málið. Það fer þér
vel að segjaþað.”
Þegar hann sat í köldum vagn-
inum á leiðinni heim til foreldra
sinna, sem biðu í íbúðinni í Lom-
bard Road, varð honum hugsað til
þess sem þau höfðu sagt um fjöl-
skylduerjur og sú hugsun gerði
hann dapran.
„En pabbi, þú gerir úlfalda úr
mýflugunni,” sagði Gideon, hann
gat þó ekki horfst í augu við föður
sinn og beygði sig því fram og lag-
færði ábreiðuna, sem lá yfir mátt-
vana fæturna. En gamli maðurinn
hristi aðeins höfuðið óþolinmóðlega
við snertinguna og sagði: „Jæja
svo þetta er misskilningur hjó mér.
Ef þetta skipti ekki máli, þá myndir
þú ekki standa upp í hárinu á mér
sonur minn.’
Gideon leit upp. „Nú ertu of
skarpskyggn, pabbi.”
„Það er nú einmitt ástæðan fyrir
þvi, hve vel þú ert stæður i dag
og það er einnig þess vegna.sem þú
og móðir þin geta lifað góðu lífi
þrátt fyrir þá staðreynd að ég er
gagnslaus aumingi. Má vera að
fætur mínir séu ónýtir — heilinn í
mér gerir enn gagn.” Allt í einu
hrópaði hann: „Hvers vegna, Guð
minn? Hvers vegna? Hvað hef ég
gertþér?”
Gideon sat hreyfingarlaus og
horfði á föður sinn. Fyrir níu órum
síðan höfðu þau óttast að hann
myndi deyja, Gideon og móðir
hans. Þau höfðu setið við rúmið og
horlft á þennan sterka líkama titra
í hitaköstunum, og dökk gáfuleg
augun stara út i loftið í óráði,
og þau höfðu beðið þess að hann
fengi að lifa.
Og hann lifði þetta af. En aðeins
hálfur likaminn var lifandi.
Fæturnir höfðu misst allan mátt,
axlirnar höfðu grennst og brjóstið
fallið saman, aðeins heilinn var al-
heilbrigður, og þegar allt var sem
verst hafði Gideon staðið sig að því
að ósaka Guð fyrir að fara þannig
með hann. Föður hans sem alltaf
hafði verið svo góður og réttlátur,
fylgt öllum lögmálum Gamla Testa-
mentisins og aldrei gert neinum
neitt.
Það var ekki fyrr en viku seinna,
þegar faðir hans hafði misst vald ó
skapi sínu og álasað skapara sínum,
að Gideon skildi hve miklu verra
hefði verið ef hann hefði misst föður
sinn alveg. Og hann hafði setið
klukkustund eftir klukkustund,
hræddur en ákveðinn sextón ára
drengur, og talað, beðið og grátið,
þar til að Nahum gamli lét að lokum
sannfærast um að líf hans væri
einhvers virði og hann yrði að bera
það, sem örlögin höfðu lagt honum
á herðar.
Þetta hafði hann sagt Gideon,
og að lokum byrjuðu þeir að byggja
upp hamingjusamt heimilislíf aftur.
Gideon hafði snúið sér að viðskipt-
unum með miklum áhuga, móðir
hans annaðist Nahum, og saman
hafði þeim tekist að gera lífið
bærilegt.
Þau héldu oft veislur, og þá sat
gamli maðurinn í miðri sparistof-
unni i dagastól. Hann talaði við
gestina og stríddi ungu stúlkunum,
sem kona hans bauð til þeirra, og
hann sýndi þess engin merki að
IGNIS þvottavélar
Íxf' l i >í*'- d
R AFIflJAN
s II iímh19294 IAFTDRG
sími: 28660
BINNI & riNNI
Skeggiö mittl Sómi minn, sverö
, rr*™' ^ * JZ’ mitt og skjöldurl! Þaö er
UNDIRMÁLSAUMINGII! Þú sparkaöir út í sjóinn
sjaldgæfum sveröfiski, sem Náttúrugripasafniö
hefur heitið milljón króna veölaunum fyrir
aö veiða. ----,tm
ifc
42. TBL. VIKAN 31