Vikan - 31.03.1977, Side 24

Framhaldssaga
eftir
H.G.WELLS
Copyright the Executors
of the Estate of the fate
H. G. We'/s.
V
Hann skýrði mér frá þvi, að hið
tiltölulega mikla öryggi Moreaus og
sjálfs sín væri að þakka hinu tak-
markaða andlega viðhorfi þessara
ófreskja. t>rátt fyrir aukið vit þeirra
og það, að hinar dýrslegu eðlishvat-
ir þeirra höfðu tilhneigingu til að
koma aftur i ljós, höfðu þær vissar,
fastákveðnar hugmyndir, sem Mor-
eau hafði gróðursett i huga þeirra
og sem takmörkuðu imyndunarafl
þeirra algerlega. Þeir voru í
rauninni dásvæfðir, þeim hafði
verið sagt, að vissir hlutir væru
ómögulegir og að vissa hluti ætti
ekki að gera, og þessi bönn voru
orðin svo samgróin sálarlífi þeirra,
að öll hlýðni eða þrætur voru alveg
óhugsandi.
Viss svið, þar sem gamlar
eðlishvatir voru ósamþýðanlegar
hentisemi Moreaus, voru samt sem
áður i óstöðugra ástandi. Röð af
reglum, sem kallaðar voru Lög-
málið — ég hafði þegar heyrt þær
sagðar fram — áttu í sál þeirra i
striði við hinar djúpstæðu, ævin-
lega uppreisnargjörnu, langanir
dýrseðlis þeirra. Ég komst að því,
að þeir voru alltaf að endurtaka
þetta Lögmál og — alltaf að brjóta
24 VIKAN 13. TBL,

EYJfi
DR.MOREfiUS
það. Bæði Montgomery og Moreau
var mjög um það hugað að láta þá
ekki kynnast blóðbragði. Þeir
óttuðust hin óhjákvæmilegu hugs-
anatengsl þess bragðs.
Montgomery sagði mér, að
Lögmálið yrði einkennilega áhrifa-
litið um dagsetursleytið, einkum
meðal manndýra af kattarkyni. Þá
væri dýrseðlið sterkast, ævintýra-
þrá kæmi upp i þeim í ljósaskipt-
unum, og þeir þyrðu að gera
ýmislegt, sem þá virtist aldrei
dreyma um á daginn. Þetta var
orsökin til þess, að hlébarðamað-
urinn hafði læðst á eftir mér,
kvöldið sem ég kom. Bn á þessum
fyrstu dögum dvalar minnar brutu
þeir Lögmálið aðeins i laumi og eftir
að dimmt var orðið; i dagsljósinu
nutu hin margvíslegu bönn þess
almennrar virðingar.
Og nú má ég kannski skýra frá
nokkrum almennum staðreyndum
um eyjuna og manndýraþjóðina.
Eyjan, sem hafði óreglulega strand
línu og var láglend eyja í miðju
úthafinu var að flatarmáli. að ég
hygg, sjö eða átta fermilur samtals.
1) Hún var orðin til við eldgos, og
nú voru kóralrif kringum hana á
þrjá vegu. Nokkrir eldgígar norða-
lega á eyjunni og hver voru einu
leifarnar af þeim náttúruöflum. sem
höfðu endur fyrir löngu skapað
eyjuna. Við og við tnátii tínna
hægan jarðskjálftatitring, og
stundum blandaðist gufugustur
reykjarspírunni, sem steig til him-
ins og kom henni á ringulreið. En
það var allt og sumt. Ibúafjöldi
eyjunnar var nú, eftir því sem
Montgomery sagði mér, rúmlega
sextiu af þessum undarlegu verum,
sem list Moreaus hafði skapað, og
eru þá ekki meðtaldar hinar minni
ófreskjur, sem lifðu í kjarrinu og
höfðu ekki mennska líkamsbygg-
ingu.
1) Þessi lýsing svarar að öllu leyti
til Nobles eyju. — C.E.P.
Að öllu samantöldu hafði hann
búið til tæplega eitt hundrað og
tuttugu, en margar höfðu dáið; og
aðrar, eins og skriðdýrið fótalausa,
sem hann hafði sagt mér frá, höfðu
hlotið vofeifleg endalok. Sem svar
við spurningu minni sagð^_ Mont-
gomery, að þær eignuðust
raunveruleg afkvæmi, en að
þau dæju yfirleitt. Ekkert benti
tilþess, að hinir tilbúnu, mannlegu
eiginleikar erfðust. Þegar afkvæmin
lifðu, tók Moreau þau og gerði form
þeirra mennskt. Konurnar voru
færri en karlarnir og urðu fyrir
mikilli leynilegri áleitni þrátt fyrir
einkvæni það, sem Lögmálið fyrir-
skipaði.
Það væri ógerningur fyrir mig að
'ýsa þessum manndýrum í smá-
atriðum — auga mitt hafði ekki
æfingu í að greina smáatriði — og
til allrar óhamingju get ég ekki
teiknað. Það, sem var kannski mest
áberandi í almennu útliti þeirra, var
hið ranga hlutfall milli fóta þeirra