Vikan - 31.03.1977, Qupperneq 27

til að gera meira en klípa, án þess að
valda sársauka. Mér virtist þetta
vera fremur snoturt litið dýr, og þar
sem Montgomery sagði, að það
eyðilegði aldrei grassvörðinn með
þvi að grafa í hann og væri mjög
hreinlegt í lifnaðarháttum sínum,
get ég hugsað mér, að það kynni að
reynast heppileg tilbreyting frá
hinum venjulegu kanínum, sem eru
í skemmtigörðum heldra fólks.
Við sáum líka á leið okkar bol
trés, sem börkurinn hafði flagnað af
í lengjum og sem var klofið. Mont-
gomery vakti athygli mina á þessu.
,, Að klóra ekki börk af trjám; það er
Lögmálið,” sagði hann. „Sumir
þeirra gæta þessa sérlega vel!” Það
var eftir þetta, að ég held, að við
hittum skógargoðið og apamann-
inn. Skógargoðið var vottur af
klassisku minni Moreaus, því að
andlit hans var sauðarlegt á svip —
eins og hin grófari manntegund
Hebrea — rödd hans var óþýtt
jarm, og fæturnir voru djöfullegir.
Hann var að naga hýði frækennds
ávaxtar, þegar hann fór fram hjá
okkur. Báðir heilsuðu þeir Mont-
gomery.
„Komdu sæll,” sögðu þeir, „þú
þarna, sem ert hinn maðurinn með
svipuna!”
„Nú er þriðji maðurinn með
svipu,” sagði Montgomery. „Svo
að það er best fyrir þig að gæta
þín!”
„Var hann ekki búinn til?” sagði
apamaðurinn. „Hannsagði — hann
sagðist hafa verið búinn til.”
Skógargoðs-maðurinn leit for-
vitnislega á mig.
„Sá þriðji með svipuna, sá, sem
gengur grátandi út í sjóinn, hefur
grannt, hvítt andlit.”
„Hann hefur mjóa, langa svipu,”
sagði Montgomery.
„í gær blæddi úr honum, og
hann grét,” sagði skógargoðið.
„Það blæðir ekki úr þér, og þú
grætur ekki. Það blæðir ekki úr
húsbóndanum, og hann grætur
heldur ekki.”
„Þú, sem ert beiningamaður!”
sagði Montgomery. Það mun blæða
úr þér, og þú munt gráta, ef þú ert
j ekki á verði.”
„Hann hefur fimm fingur; hann
er fimm-maður eins og ég,” sagði
apamaðurinn.
„Komdu nú, Prendick,” sagði
Montgomery og tók undir handlegg
minn, og ég hélt áfram með honum.
Skógargoðið og apamaðurinn
stóðu og horfðu á okkur og sögðu
eitthvað hvor við annan.
„Hann segir ekkert," sagði
skógargoðið. „Menn hafa raddir.”
„I gær spurði hann um mat til að
borða,” sagði apamaðurinn. „Hann
vissi ekki um mat.” Svo töluðu þeir
saman, svo að ekki heyrðist, og ég
heyrði skógargoðið hlæja.
Það var á leið okkar til baka, að
við rákumst á dauða kanínu.
Rauður líkami þessa vesahngs, htla
dýrs hafði verið rifinn í tætlur,
mörg rifbeinin voru ber og hvít, og
hryggurinn hafði óneitanlega verið
nagaður.
Þá stansaði Montgomery.
„Drottinn minn!” sagði hann og
laut niður og tók upp nokkra af
moluðum hryggjarliðunum til þess
að rannsaka þá nánar. „Drottinn
minn!” endurtók hann, „hvað getur
þetta táknað?”
Einhver kjötætan ykkar hefur
munað eftir fyrri venjum sínum,”
sagði ég eftir stutta þögn. „Þessi
hryggur hefur verið bitinn i
sundur.”
Hann stóð og starði og var hvítur
i framan og hafði teygt vörina á
ská.
„Þetta líkar mér ekki,” sagði
hann hægt.
„Ég sá eitthvað sams konar,”
sagði ég, „daginn sem ég kom
hingað.”
„Fari það bölvað! Hvað var
það?”
„Kanína, sem hausinn hafði verið
snúinn af.”
,, Daginn, sem þú komst hingað? ’ ’
„Daginn, sem ég kom hingað. í
kjarrinu, bak við garðinn, þegar ég
kom út um kvöldið. Höfuðið var
alveg slitið af.”
Hann blístraði lágt og lengi.
„Og það, sem meira er, ég hef
hugmynd um, hvert af manndýrun-
um ykkar gerði þetta. Það er aðeins
grunur, eins og þú skilur. Áður en
ég rakst á kanínuna, sá ég eina af ó-
freskjunum ykkar, þar sem hún var
að drekka úr læknum.”
„Saug hann vatnið upp í sig?”
„Já.”
„Að sjúga ekki drykk upp í sig;
það er Lögmálið. Manndýrin skeyta
ekki mikið um Lögmálið, — þegar
Moreau er ekki nærri, eða finnst þér
það?”
„Þetta var manndýrið, sem elti
mig.”
„Vitanlega,” sagði Montgomery;
Canon
Ef þér kaupið Canon-
vasavél/ þá er ekki
tjaldað til einnar nætur.
Sendum
i póstkröfu
Einkaumboð,
varahlutir, ábyrgð og þjónusta.
KRIFVÉLIN
Suðurlandsbraut 12, simi 85277.
Fermingargjöfin
fæst hjá okkur
40
mismunandi teg-
undir myndavéla
Hafnarstræfi 1 7 og Suðurlandsbraut 20
13. TBL. VIKAN27