Vikan - 31.03.1977, Blaðsíða 29

kom; og svo komu í ljós svínskonan
og tvær úlfskonur; svo nornin, sem
gerð var úr ref og birnu, með sín
rauðu augu í oddmjóu, rauðu
andlitinu, og svo hinir — og flýttu
þeir sér allir mikið. Þegar þeir
nálguðust, fóru þeir að hneigja sig
fyrir Moreau og syngja, án þess að
taka nokkurt tillit hver til annars,
brot úr síðari helmingi Lögmáls-
söngsins: ,,Hans er höndin, sem
særir, Hans er höndin, sem
græðir,” og svo framvegis.
Þegar þeir voru komnir í minna
en svo sem þrjátíu metra fjarlægð,
námu þeir staðar, beygðu sig fram á
hendurnar og olnbogana og fóru að
strá hvitu rykinu yfir höfuð sín.
ímyndið ykkur þessa sjón, ef þið
getið. Við þrir bláklæddu mennirn-
ir, ásamt vanskapaða þjóninum
okkar með svarta andlitið, stóðum á
stóru svæði þöktu gulu ryki, sem
sólin skein á frá eldheitum, bláum
himninum, og vorum umkringdir af
þessum hópi flaðrandi og patandi
ófreskja, sem sumar voru næstum
mennskar, að undanskildum hinum
fíngerðari tjáningar- og látbragðs-
háttum, en sumar eins og kryppl-
ingar, og sumar svo undarlega
afmyndaðar, að þær líktust engu
öðru en verum þeim, sem við sjáum
í hinum villtustu draumum okkar.
Og lengra í burtu voru öðrum megin
hinar grönnu línur reyrþykknis, og
þykk flækja pálmatrjáa hinum
megin, og var hvort tveggja á milli
okkar og gilsins með kofunum, en í
norðri var hinn þokukenndi sjón-
deildarhringur Kyrrahafsins.
, .Sextiu og tveir, sextíu og þrír,”
taldi Moreau.
,,Það eru fjórir í viðbót.”
,,Ég sé ekki hlébarðamanninn,”
sagði ég.
Bráðlega blés Moreau aftur í
stóra gjallarhornið, og þegar í því
heyrðist, undu öll manndýrin sig og
skriðu í duftinu. Svo kom hlébarða-
maðurinn; hann laumaðist út úr
reyrþykkninu, og var ákaflega
álútur og reyndi að slást i hóp
þeirra, sem sáldruðu duftinu, að
baki Moreau. Og ég sá, að hann var
marinn á enninu. Síðastur mann-
dýranna á vettvang var litli
apamaðurinn. Dýrin, sem áður voru
komin, heit og þreytt á skriðdýrs-
hætti sínum, gáfu honum illgimis-
legt hornauga.
„Hættið”, sagði Moreau með
sinni festulegu, háu rödd, og
manndýrin settust og hvíldu sig á
tilbeiðslunni.
„Hvar er flytjandi laganna?”
sagði Moreau, og hin loðna, gráa
ófreskja beygði andlit sitt í duftið.
„Segðu orðin,” sagði Moreau, og
óðara fóru allir í þessum krjúpandi
hópi að syngja enn einu sinni sinn
einkennilega lögmálssöng, sveigðu
sig til beggja hliða og þeyttu upp
brennisteininum með höndunum,
fyrst með hægri hendi, svo kom
rykhviða, og síðan með vinstri
hendi.
Þegar þeir komu að orðunum
„Ekki éta kjöt eða fisk; það er
Lögmálið,” rétti Moreau upp sína
löngu, grönnu og hvítu hönd.
„Hættið!” hrópaði hann, og
alger þögn færðist yfir þá alla.
Ég held, að þeir hafi allir þekkt
og óttast það, sem í vændum var.
Ég leit aftur fyrir mig á hin
undarlegu andlit þeirra. Þegar ég
sá, að þeir kveinkuðu sér og leyndur
Húsgagnadeild
Jón Loftsson hf.
Hringbraut 121
Thorex- pakkaraðhúsgögn
Nýjasta nýtt! og aðeins í J.L húsinu.
Thorex - pakkaraðhúsgögn.
Húsgögn, sem hver maður
getur raðað að eigin vild
og flutt og
breytt eftir þörfum.
Thorex-pakkaraöhúsgögn, hönnuö af
Siguröi Karlssyni.
Sófi, stólar, hillur, borð, bekkir, skrifborð, skápar, hjónarúm.
Fást lökkuð eða ólituð, þér getið ráðið litnum sjálf.
Ódýrt- einfalt- fyrir unglinga á öllum aldri.
Simi 10600
13. TBL. VIKAN29