Vikan - 31.03.1977, Blaðsíða 30

ótti var i björtum augum þeirra,
furðaði ég mig á því, að þeir væru
menn.
„Þetta Lögmál hefur verið brot-
ið,” sagði Moreau.
,,Engir komast undan,” heyrðist
frá andlitslausu skepnunni með
silfurhvíta hárið. „Engir komast
undan,” endurtók krjúpandi mann-
dýrahópurinn.
„Hver er hann?” öskraði Mor-
eau, leit á andlitin í kringum sig og
gerði smell með svipunni. Mér
sýndist hýenu-svínið vera niður-
dregið, og sama er að segja um
hlébarðamanninn. Moreau nam
staðar fyrir framan þetta manndýr,
sem hneigði sig auðmjúklega fyrir
honum, með minningar í huga sér
um óendvmlegar píslir og ótta við
þær. „Hver er hann?” endurtók
Moreau þrumandi röddu.
„Vondur er sá, sem brýtur Lög-
málið,” söng flytjandi Lögmálsins.
Moreau leit i augu hlébarða-
mannsins og virtist vera að draga
sjálfa sálina út úr honum.
„Sá. sem brýtur Lögmálið — ”
sagði Moreau, leit af fómarlambi
sinu og sneri sér að okkur. Mér
virtist vera dálítill fögnuður í rodd
hans,
,, — fer aftur í Hús kvalanna,”
hrópuðu þeir allir; — „fer aftur í
Hús kvalanna, ó, húsbóndi!”
„Aftur í Hús kvalanna — aftur í
Hús kvalanna,” bablaði apamaður-
inn, eins og honum þætti hug-
myndin indæl.
„Heyrirðu?” sagði Moreau, um
leið og hann sneri sér aftur að
glæpamanninum, „vinur minn...
halló!”
Þvi að hlébarðamaðurinn, sem
Moreau hafði litið af, hafði staðið
rakleitt upp úr hnjálegu sinni, og nú
stökk hann í áttina til kvalara síns
með logandi augu og með hinar
stóm vígtennur kattaættarinnar
blikandi undir bogadregnum vör-
unum. Ég er sannfærður um, að
aðeins vitfirring óþolandi ótta hefði
getað framkallað þessa árás. Allur
hópurinn með um sextiu ófreskjum,
virtist rísa upp umhverfis okkur.
Ég dró upp skammbyssuna mína.
Mennirnir tveir skullu saman. Ég
sá, að Moreau riðaði undan höggi
hlébarðamannsins. Allt í kringum
okkur vom ofsaleg öskur og væl.
Allir vom á fleygiferð. Eitt
andartak hélt ég, að það væri
almenn uppreisn.
Hið æðislega andlit hlébarða-
mannsins þaut fram hjá mér, og
þjónninn fylgdi fast á eftir honum.
Ég sá hin gulu augu hýenu-svíns-
ins, sem loguðu af geðshræringu,
og stelling þess benti til þess, að
hann hefði hálfákveðið að ráðast á
mig. Skógargoðið glápti líka á mig
yfir kýtta öxl hýenu-svínsins. Ég
heyrði hvellinn í skammbyssu
Moreaus og sá bleikan blossann
þjóta yfir sviðið. öll þyrpingin
virtist snúa sér í áttina til
eldblossans, og ég sneri mér líka
þangað vegna áhrifa frá hinum.
Sekúndu síðar var ég á hlaupum,
einn i uppreisnargjörnum, æpandi
hópi, á eftir hlébarðamanninum,
Þetta er allt, sem ég get sagt með
vissu. Ég sá hlebarðamanninn slá
Moreau, og þá hringsnerist allt fyrir
mér, þangað til ég var kominn á
harðahlaup.
Þjónninn var á undan og var
skammt á eftir flóttamanninum. Á
eftir hlupu úlfakonurnar í stómm
stökkum, og löfðu tungurnar þá
þegar út úr þeim. Svínmennin komu
á eftir og hrinu af æsingi og
uxamennirnir tveir, sveipaðir sínum
hvíta dúk. Svo kom Moreau í
þyrpingu manndýra, og hafði hinn
barðastóri hattur hans fokið af
honum, en í hendinni hafði hann
skammbyssu sína, og hið hvíta,
slétta hár hans flaksaðist í allar
áttir. Hýenu-svínið hljóp við hlið
mér og fylgdist með mér, og það leit
í laumi á mig sínum kattarlegu
augum, og aðrir komu skokkandi og
hrópandi á eftir okkur.
Framhald I næsta blaði.
Kynnizt yðar eigin landi
Það gerið þér best með því að gerast félagi í FERÐAFÉLAGI ÍSLANDS.
Árgjaldinu er alltaf í hóf stillt og fyrir það fáið þér Árbókina, sem ekki fæst í bókabúðum,
og mundi kosta þar mun meira en félagsmenn greiöa fyrir hana með árgjaldinu.
Árbækur félagsins eru orðnar 50 talsins og eru fullkomnasta islandslýsing, sem völ er á.
— Auk þess að fá góða bók fyrir litið gjald, greiða félagar lægri fargjöld í ferðum
félagsins og lægri gistigjöld í sæluhúsunum.
ÞAÐ BORGAR SIG AÐ VERA Í FERÐAFÉLAGINU.
Gerist félagar og hvetjið vini yðar og kunningja til að gerast einnig félagar og njóta
hlunnindanna.
FEIiÐA FÉLA G ÍSLAXIÞS
ÖLDUGÖTU ,‘í — REYKJAVlK.
SÍMAR 19533 OG 11798.
30VIKAN 13. TBL.