Vikan - 31.03.1977, Side 56

Söluumboð á Akureyri
Bláfell s.f.
af stað í teboð hr. Jarvis, ók ég því
bílaleigubílnum.
Ég komst hins vegar fljótlega að
raun um, að ég rataði ekki heim til
hans. Hann hafði ekki gefið mér
neinar leiðbeiningar, gerði sjálfsagt
ráð fyrir því, að þetta vœri einn af
þessum stöðum, sem „allir eiga að
þekkja.”
Ég stansaði hjá nokkrum fiski-
mönnum, sem voru að rœða saman,
og spurði þá á bjagaðri maltnesku,
hvaða leið ég œtti að fara heim til
Edgar Jarvis. En þeir þóttust ekki
skiljamig. ,,Villa Mehta?” sagði ég
þá. Þeir litu hver á annan án þess að
brosa og fullir grunsemda .
Loksins benti sá elsti þeirra mér
á, að ég œtti að fara veg, sem lægi
til hægri. Hann brá krepptum
hnefunum upp, rétt eins og hann
héldi um stýri á bíl, og hreyfði þá
síðan upp og niður. Hann vildi
augljóslega segja mér, að vegurinn
væri heldur ógreiðfær. Því næst
rétti hann vinstri hönd út eins og
lögregluþjónn að stansa umferð,
sem ég skildi á þann veg, að eftir að
ég væri búin að fara holótta veginn,
væri ég komin heim til Edgar
Jarvis.
Þótt ég þakkaði honum fyrir á
maltnesku og brosti, þá mætti mér
ekkert nema þögul óvinveitni í
andlitum fiskimannanna. Annað-
hvort var ég eða Edgar Jarvis ekki i
náðinni hjá þessum náungum. Ég
gat hins vegar ekki skilið hvernig
það gat verið ég, nema þá að það
stæði í einhverju sambandi við
föður minn. En sá fiskimaður var
áreiðanlega ekki til, að honum hefði
ekki samið við hann.
Ég reyndi að bægja frá mér
ónotakenndinni og steig aftur upp í
bílinn, en ók síðan eftir leiðbeining-
um mannsins. Eftir að hafa ekið
góðan spöl, kom ég að beygju og
handan við hana sá ég Villa Melita.
Því næst stansaði ég fyrir framan
bogadregið hlið og horfði agndofa á
tígulegt húsið.
Hliðið stóð opið og ég ók hægt í
gegnum það, en þar fyrir innan tók
við malarborin heimreið. Við hliðina
á húsinu sá ég mann vera að bóna
bíl. Fyrst varð mér einungis litið á
hann út undan mér, en síðan horfði
ég rannsakandi á hann. Þá sá ég, að
þetta var sami maðurinn og hafði
setið á bekknum nálægt hóteli
Randals. Núna þegar ég leit á hann
i þessari góðu birtu, uppgötvaði ég,
að þetta var einnig maðurinn sem
hafði fylgst svo náið með mér á
flugvellinum á Möltu og hafði
komið með bifreið Nonis til Gozo.
Hann skotraði sem snöggvast til
mín augunum, en hélt síðan áfram
að bóna bílinn. Ef Edgar Jarvis
hefði ekki rétt i þessu komið út úr
húsinu til þess að taka á móti mér,
hefði ég ávarpað manninn.
,,Ég ætla að fara heim á hótel, en
seinna í dag fer ég í heimsókn til hr.
Jarvis. Hann var vinur föður
míns.”
,,Nú það vissi ég ekki. Ég vona
að þú skemmtir þér vel.”
Rapa virtist afslappaður og hann
hafði smeygt öðrum þumalfingrin-
um ofan i beltið.
En svo mundi hann eftir því, að
vinnan beið hans og hann kvaddi
mig með handabandi.
Þótt MG-bíll föður míns væri
kominn heim á hótel klukkutíma
eftir að ég var komin þangað, gat ég
ekki enn fengið mig til að nota
hann. Seinna um daginn, er ég lagði
Það eru smáatriðin
sem gera
AUTOBIANCHI
A112 Elegant
að svona
skemmtilegum bíl.
ítalir kunna að nostra við smáatriðin
og þess ber AUTOBIANCHI
greinileg merki, hann er vel gerður
bíll, — aö auki stenst hann þær
gæöakröfur um aksturseiginleika
og öryggi, sem SAAB gerir til
smábíla. Til afgreiðslu nú þegar.
Það er þess virði að skoða
AUTOBIANCHI.
B3ÖRNSSON
SKEIFAN 11 REYKJAVÍK SÍMI81530
italski ^
smábíllinn
56VIKAN 13. TBL.